Lees al zo lang een beetje mee hier maar nu op een punt dat ik denk. Misschien moet ik de vraag maar eens stellen. Mijn parodontoloog geeft niet echt antwoord en snap echt dat je geen collega's af wil vallen maar het knaagt aan mij.
Korte samenvatting.
Oktober 2021 (nog in lockdown)
Bezoek mondhygiënist; achterstallig onderhoud (jeej corona) en 1 pocket 4mm. Van een kies waarbij op mijn 13 jarige leeftijd de kies ernaast getrokken is (oude garde tandarts? Doet er niet toe, is nu eenmaal zo)
Februari 2022
Nog een bezoekje mondhygiënist, december 2021 zwanger geraakt en ze schrok. Bloed spoot eruit en pockets die echt te diep waren (6/7mm). Behandelplan; elke 6 weken in de stoel en duimen dat het alleen de zwangerschap en stress zou zijn en weer weg zou trekken na de postpartum periode.
De stress; de week na mijn zwangerschap gehoord dat mijn vader longkanker had.
Paradontis triggers op een gouden blaadje (weet ik nu)
September 2022 bevallen, vader niet stabiel.
Januari 23, pockets niets beter geworden dus behandeling paro bij de mondhygiënist moest plaats vinden.
Juni 2023, vader overleden en ik burn out.
Eind 23 gestart met de behandeling bij de mondhygiënist (pocket 6/7mm) wel met paro bevoegdheid.
Begin 24 de controlle. Veel pockets hadden vooruitgang (2 & 3mm) maar doorverwijzing naar de paro; toch nog aantal verdiepte pockets.
Nu heb ik woensdag de nieuwe behandeling afgerond en nu de dubbele antibiotica kuur lopen. Ze gaf aan dat ze denken dat die het werk moeten doen want de mondhygiëne is niets op aan te merken en er was weinig tandsteen aanwezig.
Wel sprake van furcatie op 2 punten, heb het behandelplan niet helemaal durven lezen triggert stress en wil ik nu dus niet (ik huil al genoeg door de situatie) en nu bij traject 2 denk ik ergens: behandel maar, trek maar of kunstgebit het maar.. ik betaal wel!
Baal ik dat ik, in mijn rouw en overspannenheid, na de zwangerschap niet eerder de behandeling heb gedaan. Tuurlijk! Maar dat is nu eenmaal zo gegaan.
Nu komt mijn irritatie punt en dit ligt eigenlijk al in de eerste fase van dit alles en waarbij ik twijfel of ik toch eens in gesprek moet met de prakijk of een klacht. Het is februari 22 geconstateerd maar behandeling is uitgebleven terwijl er sprake was van forse hormonen & stress, dit was bekend bij haar. Had ik niet eerder doorgestuurd moeten worden? Of is het de algemene gang binnen tandheelkunde om het zo te doen? Ik vreet mij er erg over op merk ik.
Waarom het extra aan mij vreet; wij kunnen een 2de zwangerschap nu niet doorzetten waarbij deze keer hormoon ondersteuning nodig is omdat het afgeraden wordt door de paro. Staan nu weer lager op de wachtlijst en de vruchtbaarheid man neemt rap af.
Korte samenvatting.
Oktober 2021 (nog in lockdown)
Bezoek mondhygiënist; achterstallig onderhoud (jeej corona) en 1 pocket 4mm. Van een kies waarbij op mijn 13 jarige leeftijd de kies ernaast getrokken is (oude garde tandarts? Doet er niet toe, is nu eenmaal zo)
Februari 2022
Nog een bezoekje mondhygiënist, december 2021 zwanger geraakt en ze schrok. Bloed spoot eruit en pockets die echt te diep waren (6/7mm). Behandelplan; elke 6 weken in de stoel en duimen dat het alleen de zwangerschap en stress zou zijn en weer weg zou trekken na de postpartum periode.
De stress; de week na mijn zwangerschap gehoord dat mijn vader longkanker had.
Paradontis triggers op een gouden blaadje (weet ik nu)
September 2022 bevallen, vader niet stabiel.
Januari 23, pockets niets beter geworden dus behandeling paro bij de mondhygiënist moest plaats vinden.
Juni 2023, vader overleden en ik burn out.
Eind 23 gestart met de behandeling bij de mondhygiënist (pocket 6/7mm) wel met paro bevoegdheid.
Begin 24 de controlle. Veel pockets hadden vooruitgang (2 & 3mm) maar doorverwijzing naar de paro; toch nog aantal verdiepte pockets.
Nu heb ik woensdag de nieuwe behandeling afgerond en nu de dubbele antibiotica kuur lopen. Ze gaf aan dat ze denken dat die het werk moeten doen want de mondhygiëne is niets op aan te merken en er was weinig tandsteen aanwezig.
Wel sprake van furcatie op 2 punten, heb het behandelplan niet helemaal durven lezen triggert stress en wil ik nu dus niet (ik huil al genoeg door de situatie) en nu bij traject 2 denk ik ergens: behandel maar, trek maar of kunstgebit het maar.. ik betaal wel!
Baal ik dat ik, in mijn rouw en overspannenheid, na de zwangerschap niet eerder de behandeling heb gedaan. Tuurlijk! Maar dat is nu eenmaal zo gegaan.
Nu komt mijn irritatie punt en dit ligt eigenlijk al in de eerste fase van dit alles en waarbij ik twijfel of ik toch eens in gesprek moet met de prakijk of een klacht. Het is februari 22 geconstateerd maar behandeling is uitgebleven terwijl er sprake was van forse hormonen & stress, dit was bekend bij haar. Had ik niet eerder doorgestuurd moeten worden? Of is het de algemene gang binnen tandheelkunde om het zo te doen? Ik vreet mij er erg over op merk ik.
Waarom het extra aan mij vreet; wij kunnen een 2de zwangerschap nu niet doorzetten waarbij deze keer hormoon ondersteuning nodig is omdat het afgeraden wordt door de paro. Staan nu weer lager op de wachtlijst en de vruchtbaarheid man neemt rap af.
U heeft toch een behandeling…
https://www.vraagdetandarts.nl/patienten/hormonen/
Hormonen hebben effect op het tandvlees. Maar ik vraag mij af of met een optimale mondhygiene en begeleiding v paro het toch niet zou mogen.
Wat u zegt klopt niet. Raad…
Ik heb in februari 22 geen traject gehad; ik heb elke 6 weken een algemene routine schoonmaak gehad met duimen dat het na de postpartum zelf recht zou trekken en ze NIET hoefde te behandelen.
Ik heb eind 23 een uiteindelijk, niet 100% geslaagd, paro behandeling gehad bij de algemene MH. Ik loop nu bij de paro met antibiotica (dag 4/7 van de kuur).
Wat u verder schrijft snap ik niet?
'Maar ik vraag mij af of met een optimale mondhygiene en begeleiding v paro het toch niet zou mogen.'
Ik ben geen parodontoloog…