Allergisch voor Composiet

Je kan een allergie ontwikkelen voor composiet als je er een paar keer met je blote handen er in aanraking mee bent geweest. Dus altijd handschoenen aan!

Afhankelijk van het soort handschoen zullen de monomeren in bonding/primer en composiet binnen enkele minuten door de handschoen heen komen, dus altijd proberen het niet aan te raken en op tijd handschoenen verwisselen als het gebeurt.

Hoe zit dat met sealings eigenlijk? Ik doe het altijd voor op mijn nagel...

Dat kan je vergelijken met bonding.. zit boordevol monomeren!

Ik zou het je afraden om daar regelmatig mee in contact te komen.

Hier een deel van een eerdre door mij gegeven antwoord wat relevant kan zijn:

Er bestaan veel verschillende soorten composieten (witte vullingmateriaal).

Ik zal hier globaal aan proberen te geven waar een gemiddelde lichtuithardende composiet uit bestaat.

Composiet bestaat uit een matrix en een anorganische vulstof.

Als matrix worden kunststoffen gebruikt en de anorganische vulstofdeeltjes kunnen bijvoorbeeld uit o.a. kwarts, silicaten of glas bestaan.
De meest gebruikte composieten hebben als vulstof zeer kleine (+/- 8%) en tevens grotere (+/- 75%) partikels, dit worden de hybride composieten genoemd.

De vulstof bepaald o.a. de slijtvastheid, de kleur, de polijstbaarheid en ook heel belangrijk de remming van de polymerisatiekrimp.

De verbinding tussen matrix en vulstof komt tot stand via een laagje silaan coupling agent waarmee de vulstofdeelstjes bedekt zijn ( ch2=cch3co2(ch2)3Si(och3)3 ).

In onuitgehard composiet bestaat het kunststofdeel uit (een mix van) vrije monomeren. Als basis voor deze monomeren wordt globaal gezegd een gemodificeerd methylacrylaat gebruikt, hiervan is Bis GMA een van de bekendste.


Bis-gma een symmetrisch molecuul met de reactieve delen aan de uiteinden.

In de lichtuithardende composieten reageert de activator champerchinon op licht van een golflengte van +/- 430-480 nm (blauw). Hierdoor worden radicalen gevormd aan de uiteinden van de monomeer moleculen, waardoor het monomeer molecuul kan binden met een andere monomeer, welke dan ook weer een reactief uiteinde krijgt. De ketens zullen steeds langer worden, dit wordt polymerisatie genoemd.


De monomeren zou je met treinwagons kunnen vergelijken. Tijdens het uitharden worden deze wagons aan elkaar gekoppeld en vormen lange rijen. Doordat de moleculen nu lange ketens vormen zijn ze niet meer beweeglijk. Van het zachte/vloeibare stadium met de vrije kunststofmoleculen is het composiet nu hard geworden.

Misschien kan je je voorstellen dat aan elkaar gekoppelde wagons minder ruimte innemen dan losse wagons, dit verschil veroorzaakt de krimp van het composiet.