Brandende vraag omtrent beugel.

Toen ik een jaar of 9 à 10 was gaf mijn toenmalige tandarts aan dat ik een beugel nodig had. Mijn moeder was zelf ontzettend bang voor de tandarts en alles wat daarbij hoorde, dus bij het vallen van het woord 'beugel' schoot zij zo'n beetje in een stuip en raakte ze in paniek. Als kind begreep ik niet waarom zij zo reageerde, waardoor ik zelf ook erg bang werd voor het krijgen van een beugel. Mijn moeder was er pertinent tegen dat ik een beugel kreeg, dus gebeurde het, helaas, ook niet. Als dit nu het enige was aan mijn verhaal dan zou het eenvoudig zijn, maar dat is het jammer genoeg niet. Op mijn eerste dag dat ik naar de middelbare school ging ben ik namelijk aangereden door iemand op een scooter (ik was op de fiets). Een van mijn voortanden (boven) is toen door de val uit mijn mond gekomen. Mijn toenmalige tandarts heeft die tand terug weten te zetten, maar door de manier waarop dat is gegaan heb ik een grote angst voor de tandarts opgelopen. Hij wachtte nl. niet tot de verdoving was ingewerkt, waardoor het terugplaatsen van de tand erg veel zeer deed. Achteraf, als volwassene, snap ik dat er sprake was van tijdsdruk en dat dit handelen wellicht in mijn belang was. Op het moment zelf was ik echter erg jong (11) en had ik net iets ontzettend engs meegemaakt (een ongeval), waardoor die ervaring er behoorlijk in hakte. Het resultaat was dat ik een paar jaar niet op controle ben geweest door angst. Toen ik uiteindelijk wel weer ben gegaan heb ik ervoor gekozen om voortaan te gaan naar de andere tandarts die werkzaam was in de praktijk. Dat was voor mij de enige manier om enigszins over mijn angst heen te komen. Vanaf mijn 13e heb ik ieder half jaar controles bij deze tandarts. Hij heeft geen enkele keer het woord 'beugel' laten vallen. Dit neem ik hem achteraf gezien erg kwalijk. Op mijn 13e was het ongetwijfeld gemakkelijker geweest om mijn gebit in een correcte stand te zetten met behulp van een beugel, dan dat zoiets nu is (ik ben nu 23). Ik vind ook niet dat je van een 13-jarige kan verwachten dat hij of zij hier zelf mee op de proppen komt. Je bent kind, je beseft de risico's niet.

De laatste tijd ben ik erg veel bezig met de stand van mijn gebit. Ik heb een diepe beet en mijn bovenste voortanden staan erg ver naar voren. Ik kan mijn mond maar net dicht doen. Als ik mijn lippen ontspan dan is er een stukje van mijn bovenste voortanden zichtbaar. Ze rusten echt op mijn onderlip, die daardoor ook naar voren geduwd wordt. Met name de diepe beet vind ik zorgwekkend en ik wil dan ook dat hier iets aan gedaan wordt. Onlangs is er een nieuwe tandarts bij de praktijk waar ik patiënt ben komen werken en ik heb mijn afspraak voor controle verzet, zodat ik mijn controle bij haar heb, in plaats van bij de tandarts die mij voorheen behandelde. Ik kan mij niet vinden in wat ik zijn nalatigheid vind. Ik ben dan ook van plan om met haar mijn opties door te gaan nemen wat betreft een beugel. Die afspraak is echter pas 10 juni, en omdat ik met name met enkele brandende vragen zit wil ik die alvast hier stellen.

Sinds mijn ongeval, waarbij één voortand uit mijn mond is geweest, ben ik erg bang dat er iets met die voortand zal gebeuren. Ik kan me niet aan het gevoel onttrekken dat een beugel er wellicht voor zal zorgen dat die tand inderdaad afsterft. Daarnaast, en dit is naar mijn idee ook vrij belangrijke informatie, heb ik de indruk dat er aan de achterkant van die betreffende tand sprake is van teruggetrokken tandvlees en die tand zit ook enigszins 'los.' Soms heb ik er een 'kloppend' gevoel in (niet pijnlijk, wel irritant). Ik poets mijn tanden sinds kort elektrisch, behalve die ene voortand dus, omdat dat erg gevoelig is (die poets ik dus handmatig, ik ben geen smeerkees). Voor mijn gevoel zijn dit geen goede tekenen. Ik heb dit wel eens aangekaart bij de tandarts die mij voorheen zag, maar daar kwam (voor mijn gevoel) nooit zo'n zinnig antwoord uit. Ik heb niet de indruk dat hij überhaupt iets ermee heeft gedaan, de keren dat ik dit heb aangekaart.

Dus: wat zijn ongeveer mijn mogelijkheden? Is een beugel voor mij een levensvatbaar plan, met deze voorgeschiedenis? Ik sta in principe open voor alle opties, zelfs als dat het verlies van die voortand zou inhouden, want dan is de rest van mijn gebit in ieder geval wél gebaat bij de beugel. Ik kan dan altijd na afloop van de beugelbehandeling een implantaat laten plaatsen, als het écht zover zou komen. Ik heb ook wel eens begrepen dat een missende tand in principe gemaskeerd kan worden door een orthodontist?