Na een traumatische ervaring met mijn vorige tandarts - die nu blijkbaar met pensioen is - ben ik jaren niet naar de tandarts gegaan uit angst. Deze week kreeg ik na jaren ineens weer pijn aan de kies waar ik ooit een wortelkanaalbehandeling aan heb gehad. Met al mijn moed bij elkaar geraapt gebeld naar de groepspraktijk in het dorp. Daar werd ik bot afgewezen, dat er alleen plek is voor 'vaste klanten' en nieuwe klanten maar het spoednummer moeten bellen. Ik ben hier jaren patiënt geweest, maar ik blijk niet meer in het systeem te staan sinds het pensioen van mijn vorige tandarts.
Ik droop af, schrok ook wel een beetje van de botheid van de assistente. Ik ben al nerveus, hoopte juist op geruststelling. Het spoednummer gebeld, maar deze tandarts is niet toegankelijk voor mindervaliden wegens een trapopgang bij de ingang, hij werkt en woont in zo'n monumentaal pand. Met mijn laatste sprankje moed een nieuwe praktijk hier in de buurt opgebeld, die wegens vakantie onderbezet blijkt te zijn hoorde ik aan de telefoon. Er was geen plek voor spoed. De tandarts die er zit, zal al bomvol. Deze assistente aan de telefoon was gelukkig wel heel vriendelijk, maar kon me niet bellen. Weer kreeg ik het spoednummer van de tandarts met zijn praktijk die niet toegankelijk is voor mindervaliden. Vriendelijk bedoeld, maar wat heb ik eraan...? En toen verloor ik de moed dus weer... en besloot ik dat ik het nog maar aankijk. Wacht tot na de vakanties ofzo.
Ik snap ook wel dat tandartsen met deze hittegolf eerder willen stoppen op een dag, ik snap ook wel dat als het vol is in de agenda het ook echt vol is. Maar als angstige patiënt verwacht ik op zijn minst een beetje geruststelling en begrip aan de telefoon. Dat ik juist over de drempel getrokken wordt, in plaats van afgewezen. Maar ja, zo werkt het niet in de wereld helaas. Voorlopig doe ik het goed op Ibuprofen en heb ik weer de lauwe hoop dat het misschien wel wegtrekt.
Ik droop af, schrok ook wel een beetje van de botheid van de assistente. Ik ben al nerveus, hoopte juist op geruststelling. Het spoednummer gebeld, maar deze tandarts is niet toegankelijk voor mindervaliden wegens een trapopgang bij de ingang, hij werkt en woont in zo'n monumentaal pand. Met mijn laatste sprankje moed een nieuwe praktijk hier in de buurt opgebeld, die wegens vakantie onderbezet blijkt te zijn hoorde ik aan de telefoon. Er was geen plek voor spoed. De tandarts die er zit, zal al bomvol. Deze assistente aan de telefoon was gelukkig wel heel vriendelijk, maar kon me niet bellen. Weer kreeg ik het spoednummer van de tandarts met zijn praktijk die niet toegankelijk is voor mindervaliden. Vriendelijk bedoeld, maar wat heb ik eraan...? En toen verloor ik de moed dus weer... en besloot ik dat ik het nog maar aankijk. Wacht tot na de vakanties ofzo.
Ik snap ook wel dat tandartsen met deze hittegolf eerder willen stoppen op een dag, ik snap ook wel dat als het vol is in de agenda het ook echt vol is. Maar als angstige patiënt verwacht ik op zijn minst een beetje geruststelling en begrip aan de telefoon. Dat ik juist over de drempel getrokken wordt, in plaats van afgewezen. Maar ja, zo werkt het niet in de wereld helaas. Voorlopig doe ik het goed op Ibuprofen en heb ik weer de lauwe hoop dat het misschien wel wegtrekt.
Het trok niet weg. Vanmorgen
Als antwoord op Het trok niet weg. Vanmorgen door Lalusha
Het trok niet weg. Vanmorgen
Ja
De napijn van het trekken valt gelukkig mee. Maar ik blijf nerveus, ik hoop dat dit gevoel ooit minder wordt. Maar ze zeiden dat als ik blijf komen er vanzelf vertrouwen komt.