Ik (man, 38) heb een erg positieve ervaring met een operatie aan mijn onderkaak (osteotomie) die graag wil delen. Het valt me op dat er vooral negatieve ervaringen te vinden zijn op forums. Ik hoop dat mijn positieve verhaal anderen kan helpen bij het maken van een keuze.
Als puber heb ik een beugel gehad, vanwege een overbeet. Na twee jaar beugelen stonden mijn kaken en tanden weer netjes boven elkaar, maar helaas duurde dat maar een paar jaar. Mijn orthodontist vermoedt dat het komt doordat ik nog in de groei was en dat mijn onderkaak daarom weer in de oude positie is terug gegroeid. Jarenlang heb ik het maar zo gelaten. Totdat ik steeds vaker een ‘knak’ hoorde tijdens het eten. Mijn tandarts vertelde dat ik mijn onderkaak naar voren duwde tijdens het kauwen, waardoor mijn kaakgewricht langzaam aan het slijten was. Op termijn zou dat erger kunnen worden. Reden voor mij om hier iets aan te doen.
Mijn orthodontist vertelde dat het verlengen van de onderkaak door middel van een operatie de enige oplossing was, als ik ervoor zou kiezen om er iets aan te laten doen. Om erger te voorkomen (en ook omdat ik een mooie glimlach wilde) besloot ik het traject in te gaan. Eerst anderhalf jaar een slotjesbeugel. Daar kan ik kort over zijn: de beugel deed geen enkele pijn, hij was vooral onpraktisch tijdens het eten en schoonmaken. En pas als je zelf een beugel hebt, zie je pas hoeveel volwassenen ook met een beugel rondlopen.
Toen de operatie. In tegenstelling tot mijn partner, was ik totaal niet gespannen in de dagen voor de grote dag. Ik vind dat het geen zin heeft om je zorgen te maken over iets waar je toch geen invloed op hebt. Ik heb gezocht naar een goede arts en uitgebreid met hem gesproken over de ingreep, de risico’s en het herstelproces. Meer kun je niet doen, toch? Ook op de dag zelf geen enkele spanning. Iedereen was supervriendelijk en professioneel. En daar ging ik, onder narcose.
Toen ik wakker werd, voelde ik me best goed. De verpleging vroeg me de pijn een cijfer van 1 tot 10 te geven. Die viel erg mee, ik gaf een 4. Direct kreeg ik pijnstillers via mijn infuus. Op mijn kamer kreeg ik weer pijnstillers, waardoor ik geen enkele pijn voelde. De chirurg kwam later nog even kijken en vertelde dat de operatie goed gegaan was. Hij stelde de elastieken in mijn mond nog wat bij. Die zijn bedoeld om de kaakspieren te laten wennen aan de nieuwe positie. Ik had enorme trek en vroeg wat te eten. Ik kreeg vla en appelmoes, die ik met een klein lepeltje heel voorzichtig kon eten. De verpleegster vertelde me dat ik de eerste nacht zittend moest slapen. Dat kan ik niet en die nacht deed ik dan ook geen oog dicht. De dag erna kwam de chirurg weer langs en zei dat ik naar huis mocht.
Thuis had ik geen enkele pijn en ook het eten van vloeibaar/gepureerd voedsel ging erg goed. Wel kreeg ik die dag voor het eerst enorme stress, omdat mijn onderkaak naar mijn idee helemaal scheef stond. Ik was echt bang dat de operatie mislukt was. Mijn gezicht was dik van de zwelling, maar niet zo dik als ik had verwacht. Op dag twee voelde ik geen pijn en heb zelfs geen pijnstillers genomen. Het leek dus goed te gaan, tot ik tijdens de lunch flauwviel. Mijn chirurg constateerde dat ik helaas een infectie had opgelopen tijdens de operatie. Dat verklaarde het flauwgevallen. Ik kreeg antibiotica. Ook zag hij dat hij de elastieken niet goed had geplaatst, waardoor mijn kaak inderdaad scheef stond. Hij verplaatste ze en toen zag ik direct dat mijn tanden supermooi op elkaar stonden. Gelukkig maar.
De dagen verstreken. De zwelling werd minder en gepureerd voedsel eten ging steeds beter. Helaas merkte ik dat mijn kin en onderlip gevoelloos waren. Daar was ik vooraf voor gewaarschuwd en ik wist dat er een (kleine) kans bestond dat het gevoel niet meer terug zou komen. Maar daarnaast was ook een deel van mijn tong gevoelloos, iets wat zelden voorkomt volgens mijn arts. Na twee weken ging ik weer aan het werk, maar zonder de infectie had ik zeker een paar dagen eerder kunnen beginnen.
De spanning of het gevoel in mijn kin, lip en tong ooit terug zou komen, of de operatie geslaagd zou zijn en of ik tevreden zou zijn met mijn nieuwe uiterlijk als de zwelling weg zou zijn, vond ik achteraf het zwaarste in het hele traject. Die onzekerheid hield me regelmatig wakker. Maar juist die onzekerheid verklaart denk ik waarom de verhalen op forums over dergelijke operaties negatief zijn: je zit nog midden in het traject en weet niet waar je aan toe bent. Daarom schrijf ik dit verhaal pas nu, acht maanden na de operatie. Want in mijn geval was de operatie een groot succes: ik ben zeer tevreden met mijn rechte tanden en nieuwe kaaklijn, de ‘knak’ is verdwenen en uiteindelijk is mijn gevoel overal weer teruggekomen, al duurde dat een paar maanden. Een zeer tevreden patiënt dus.
Ga je deze ingreep ook doen, hierbij een tip die mij erg geholpen heeft na de operatie: sta stil bij iedere stap vooruit, hoe klein ook. Bijvoorbeeld: je infuus mag eruit, je mag naar huis, je eerste gepureerde maaltijd, je hechtingen mogen eruit, je hoeft geen elastieken meer in, je kunt weer normaal eten, je beugel mag eruit. Allemaal kleine stapjes richting het eindresultaat. En als ik het eindresultaat zie en dan terugdenk aan het hele traject, kan ik alleen maar zeggen dat ik het zonder twijfel direct weer zou doen.
Als puber heb ik een beugel gehad, vanwege een overbeet. Na twee jaar beugelen stonden mijn kaken en tanden weer netjes boven elkaar, maar helaas duurde dat maar een paar jaar. Mijn orthodontist vermoedt dat het komt doordat ik nog in de groei was en dat mijn onderkaak daarom weer in de oude positie is terug gegroeid. Jarenlang heb ik het maar zo gelaten. Totdat ik steeds vaker een ‘knak’ hoorde tijdens het eten. Mijn tandarts vertelde dat ik mijn onderkaak naar voren duwde tijdens het kauwen, waardoor mijn kaakgewricht langzaam aan het slijten was. Op termijn zou dat erger kunnen worden. Reden voor mij om hier iets aan te doen.
Mijn orthodontist vertelde dat het verlengen van de onderkaak door middel van een operatie de enige oplossing was, als ik ervoor zou kiezen om er iets aan te laten doen. Om erger te voorkomen (en ook omdat ik een mooie glimlach wilde) besloot ik het traject in te gaan. Eerst anderhalf jaar een slotjesbeugel. Daar kan ik kort over zijn: de beugel deed geen enkele pijn, hij was vooral onpraktisch tijdens het eten en schoonmaken. En pas als je zelf een beugel hebt, zie je pas hoeveel volwassenen ook met een beugel rondlopen.
Toen de operatie. In tegenstelling tot mijn partner, was ik totaal niet gespannen in de dagen voor de grote dag. Ik vind dat het geen zin heeft om je zorgen te maken over iets waar je toch geen invloed op hebt. Ik heb gezocht naar een goede arts en uitgebreid met hem gesproken over de ingreep, de risico’s en het herstelproces. Meer kun je niet doen, toch? Ook op de dag zelf geen enkele spanning. Iedereen was supervriendelijk en professioneel. En daar ging ik, onder narcose.
Toen ik wakker werd, voelde ik me best goed. De verpleging vroeg me de pijn een cijfer van 1 tot 10 te geven. Die viel erg mee, ik gaf een 4. Direct kreeg ik pijnstillers via mijn infuus. Op mijn kamer kreeg ik weer pijnstillers, waardoor ik geen enkele pijn voelde. De chirurg kwam later nog even kijken en vertelde dat de operatie goed gegaan was. Hij stelde de elastieken in mijn mond nog wat bij. Die zijn bedoeld om de kaakspieren te laten wennen aan de nieuwe positie. Ik had enorme trek en vroeg wat te eten. Ik kreeg vla en appelmoes, die ik met een klein lepeltje heel voorzichtig kon eten. De verpleegster vertelde me dat ik de eerste nacht zittend moest slapen. Dat kan ik niet en die nacht deed ik dan ook geen oog dicht. De dag erna kwam de chirurg weer langs en zei dat ik naar huis mocht.
Thuis had ik geen enkele pijn en ook het eten van vloeibaar/gepureerd voedsel ging erg goed. Wel kreeg ik die dag voor het eerst enorme stress, omdat mijn onderkaak naar mijn idee helemaal scheef stond. Ik was echt bang dat de operatie mislukt was. Mijn gezicht was dik van de zwelling, maar niet zo dik als ik had verwacht. Op dag twee voelde ik geen pijn en heb zelfs geen pijnstillers genomen. Het leek dus goed te gaan, tot ik tijdens de lunch flauwviel. Mijn chirurg constateerde dat ik helaas een infectie had opgelopen tijdens de operatie. Dat verklaarde het flauwgevallen. Ik kreeg antibiotica. Ook zag hij dat hij de elastieken niet goed had geplaatst, waardoor mijn kaak inderdaad scheef stond. Hij verplaatste ze en toen zag ik direct dat mijn tanden supermooi op elkaar stonden. Gelukkig maar.
De dagen verstreken. De zwelling werd minder en gepureerd voedsel eten ging steeds beter. Helaas merkte ik dat mijn kin en onderlip gevoelloos waren. Daar was ik vooraf voor gewaarschuwd en ik wist dat er een (kleine) kans bestond dat het gevoel niet meer terug zou komen. Maar daarnaast was ook een deel van mijn tong gevoelloos, iets wat zelden voorkomt volgens mijn arts. Na twee weken ging ik weer aan het werk, maar zonder de infectie had ik zeker een paar dagen eerder kunnen beginnen.
De spanning of het gevoel in mijn kin, lip en tong ooit terug zou komen, of de operatie geslaagd zou zijn en of ik tevreden zou zijn met mijn nieuwe uiterlijk als de zwelling weg zou zijn, vond ik achteraf het zwaarste in het hele traject. Die onzekerheid hield me regelmatig wakker. Maar juist die onzekerheid verklaart denk ik waarom de verhalen op forums over dergelijke operaties negatief zijn: je zit nog midden in het traject en weet niet waar je aan toe bent. Daarom schrijf ik dit verhaal pas nu, acht maanden na de operatie. Want in mijn geval was de operatie een groot succes: ik ben zeer tevreden met mijn rechte tanden en nieuwe kaaklijn, de ‘knak’ is verdwenen en uiteindelijk is mijn gevoel overal weer teruggekomen, al duurde dat een paar maanden. Een zeer tevreden patiënt dus.
Ga je deze ingreep ook doen, hierbij een tip die mij erg geholpen heeft na de operatie: sta stil bij iedere stap vooruit, hoe klein ook. Bijvoorbeeld: je infuus mag eruit, je mag naar huis, je eerste gepureerde maaltijd, je hechtingen mogen eruit, je hoeft geen elastieken meer in, je kunt weer normaal eten, je beugel mag eruit. Allemaal kleine stapjes richting het eindresultaat. En als ik het eindresultaat zie en dan terugdenk aan het hele traject, kan ik alleen maar zeggen dat ik het zonder twijfel direct weer zou doen.