Omdat ik zelf hier van te voren heel veel gelezen heb, wil ik ook mijn ervaring delen.
Ik was ruim 10 jaar niet naar de tandarts geweest, eerst uit angst niet en later ook uit schaamte. Mijn hoektanden waren afgebroken, bijna al in kiezen boven waren afgebroken, ik heb een spleet tussen mm tanden. Het was echt verschrikkelijk.
Zelf had ik al wel gedacht dat het een kunstgebit moest worden want ik mistte te veel tanden en kiezen.
Met trillende handen een afspraak gemaakt, die pas over 4 weken was. Ik ben trillende binnen gekomen en werd al gelijk heel erg op mm gemak gesteld en bovendien blikte of bloosde de tandarts niet bij het zien van mm gebit.
Onder kon behouden worden en boven zou een prothese worden.
Een week later kon ik terecht om te happen. Wederom hele vriendelijke man, alles in overleg gedaan.
3 weken later was het dan zo ver. Alles zou boven getrokken worden en dan gelijk het gebit erin. Ik was helemaal voorbereid: hoefde niet te werken, had soep en smooties in huis.
Ik lig in de stoel en ik trilde zo hard dat ik er bijna uit viel. De tandarts zei ik ga je echt even plagen want deze spuiten zijn niet leuk. Nou en dat waren ze niet. Ik vond het echt hele gemene spuiten, ze deden pijn en ik voelde me gelijk tot aan mm oogkassen verdoofd worden. Hij bleef maar spuiten, echt ieder plekje. De tranen rolde over mn wangen, niet omdat ik huilde maar gewoon door die spuiten.
Ik mocht even spoelen want al amper lukte want ik was helemaal verdoofd.
Toen begon hij met trekken, mijn kiezen (wortelresten van kiezen) kreeg hij er amper uit. Dus er werd heel veel kracht gezet en mn hoofd ging een paar keer flink heen en weer maar ik voelde niks.
De tanden gingen blijkbaar voorspoedig, heb er niks gevoeld en gemerkt.
Ineens kwam hij al met het gebit, ik mocht in de spiegel kijken en dat was het. Ik stond met 25 min alweer buiten!
Thuis voelde het heel onwerkelijk, ik kon ook in mond nog niet bewegen door die verdoving. Ik heb preventief paracetamol genomen voordat de verdoving uit gewerkt was. Dat duurt echt nog wel een paar uur trouwens toen hij uitgewerkt was kon ik eindelijk in de spiegel lachen en oh wat geweldig. Ik had al 10 jaar niet gelachen met mn mond open.
Ondertussen had ik wel heel erg honger en heb ik een smoothie gedronken en dat ging prima. De verwachtte pijn kwam niet. Ik had een recept voor ibuprofen, maar die heb ik nooit gehaald. S avonds heb ik tomatensoep gegeten, ging ook goed.
S nachts voelde het wel heel raar, ik kon in kiezen maar aan een kant op elkaar zetten waardoor ik niet ontspannen lag.
De volgden ochtend ging ik op controle, de tandarts ging hem voor het eerst eruit halen. Dat vond ik wel echt heel vies, werd er misselijk van. Maar was ook wel fijn om te kunnen spoelen.
Hij heeft gelijk de kiezen bijgeslepen zodat die weer netjes op elkaar waren.
Dit is allemaal nu precies een week geleden. Ik heb na de behandeling geen pijn gehad. Ja het het heel erg wennen, ik slis nog een beetje en kan zeker nog niet alles eten, eet alleen nog zachte dingen maar kauwen gaat heel goed.
Het is mij 100% meegevallen vanaf de eerste afspraak tot aan nu. Ik ben 10 jaar bang geweest en heb me geschaamd en ik ben zo blij dat ik nu eindelijk de stap heb genomen. Ik ben er nog niet, mijn ondergebit moet nog opgeknapt worden. Maar ik ben nu al zo blij met mijn lach, ik hoef me niet meer te schamen en mn hand voor mn mond te houden. Ik wil echt iedereen een hart onder de riem steken.
Ik was ruim 10 jaar niet naar de tandarts geweest, eerst uit angst niet en later ook uit schaamte. Mijn hoektanden waren afgebroken, bijna al in kiezen boven waren afgebroken, ik heb een spleet tussen mm tanden. Het was echt verschrikkelijk.
Zelf had ik al wel gedacht dat het een kunstgebit moest worden want ik mistte te veel tanden en kiezen.
Met trillende handen een afspraak gemaakt, die pas over 4 weken was. Ik ben trillende binnen gekomen en werd al gelijk heel erg op mm gemak gesteld en bovendien blikte of bloosde de tandarts niet bij het zien van mm gebit.
Onder kon behouden worden en boven zou een prothese worden.
Een week later kon ik terecht om te happen. Wederom hele vriendelijke man, alles in overleg gedaan.
3 weken later was het dan zo ver. Alles zou boven getrokken worden en dan gelijk het gebit erin. Ik was helemaal voorbereid: hoefde niet te werken, had soep en smooties in huis.
Ik lig in de stoel en ik trilde zo hard dat ik er bijna uit viel. De tandarts zei ik ga je echt even plagen want deze spuiten zijn niet leuk. Nou en dat waren ze niet. Ik vond het echt hele gemene spuiten, ze deden pijn en ik voelde me gelijk tot aan mm oogkassen verdoofd worden. Hij bleef maar spuiten, echt ieder plekje. De tranen rolde over mn wangen, niet omdat ik huilde maar gewoon door die spuiten.
Ik mocht even spoelen want al amper lukte want ik was helemaal verdoofd.
Toen begon hij met trekken, mijn kiezen (wortelresten van kiezen) kreeg hij er amper uit. Dus er werd heel veel kracht gezet en mn hoofd ging een paar keer flink heen en weer maar ik voelde niks.
De tanden gingen blijkbaar voorspoedig, heb er niks gevoeld en gemerkt.
Ineens kwam hij al met het gebit, ik mocht in de spiegel kijken en dat was het. Ik stond met 25 min alweer buiten!
Thuis voelde het heel onwerkelijk, ik kon ook in mond nog niet bewegen door die verdoving. Ik heb preventief paracetamol genomen voordat de verdoving uit gewerkt was. Dat duurt echt nog wel een paar uur trouwens toen hij uitgewerkt was kon ik eindelijk in de spiegel lachen en oh wat geweldig. Ik had al 10 jaar niet gelachen met mn mond open.
Ondertussen had ik wel heel erg honger en heb ik een smoothie gedronken en dat ging prima. De verwachtte pijn kwam niet. Ik had een recept voor ibuprofen, maar die heb ik nooit gehaald. S avonds heb ik tomatensoep gegeten, ging ook goed.
S nachts voelde het wel heel raar, ik kon in kiezen maar aan een kant op elkaar zetten waardoor ik niet ontspannen lag.
De volgden ochtend ging ik op controle, de tandarts ging hem voor het eerst eruit halen. Dat vond ik wel echt heel vies, werd er misselijk van. Maar was ook wel fijn om te kunnen spoelen.
Hij heeft gelijk de kiezen bijgeslepen zodat die weer netjes op elkaar waren.
Dit is allemaal nu precies een week geleden. Ik heb na de behandeling geen pijn gehad. Ja het het heel erg wennen, ik slis nog een beetje en kan zeker nog niet alles eten, eet alleen nog zachte dingen maar kauwen gaat heel goed.
Het is mij 100% meegevallen vanaf de eerste afspraak tot aan nu. Ik ben 10 jaar bang geweest en heb me geschaamd en ik ben zo blij dat ik nu eindelijk de stap heb genomen. Ik ben er nog niet, mijn ondergebit moet nog opgeknapt worden. Maar ik ben nu al zo blij met mijn lach, ik hoef me niet meer te schamen en mn hand voor mn mond te houden. Ik wil echt iedereen een hart onder de riem steken.