Na 10 jaar toch weer de stap genomen

10 jaar geleden, heb ik na het overwinnen van mijn angst helaas een praktijk getroffen waardoor ik terug bij af was.
Ik zat bij een andere praktijk alleen was dat overgenomen door een grote partij en ik kreeg steeds andere tandartsen wat voor mijn angst niet goed werkte.
Dus ik ben toen op zoek gegaan naar een praktijk met vaste mensen, ze beweerden angst tandartsen te zijn.
Ik heb bij aanmelden aangegeven extreem angstig te zijn en ik heb daarbij ook nog PTSS en een bloedstollingsziekte.

Lang verhaal kort, ik kreeg te horen dat er van alles mis was met mijn gebit inclusief parodontitis.
De tandarts was geen tandarts maar een mondhygiënist die een wkb zonder verdoving uitvoerde en weigerde te verdoven.
Hij wilde een parodontitis behandelings traject inzetten en wilde geen hematoloog raadplegen, want dat was onzin en ik moest maar stoppen met het gebruik van bloedverdunners ( die ik niet gebruik omdat mijn bloed van nature amper stolt)

Ik ben toen wel zelf naar een andere mondhygiëniste gegaan en zij vertelde mij dat er helemaal geen sprake was van parodontitis.

Ik heb toen uiteindelijk een klacht ingediend bij het IGZ op advies van Lieneke en sommige Tandartsen van dit forum en er is een onderzoek gestart en ik heb gelijk gekregen maar het kwaad was al geschied.

Ik heb mij uiteindelijk door laten verwijzen naar bijzondere tandheelkunde maar heb afgebeld en ben 10 jaar niet meer bij een tandarts geweest.

Na de zoveelste keer dat er een kies afbrak was ik er klaar mee, ik ging niet naar een tandarts maar was wel elke dag bang voor pijn en het verlies van mijn gebit.
De kies die de mondhygiënist behandelt had met een wkb daarvan zei hij dat hij klaar was, maar ik bleef er last van houden.
Ik verging niet van de pijn maar hij bleef zeuren, ik heb dat toen ook aangegeven maar dat kon niet volgens hem.

Maar goed ik had een stuk in onze plaatselijke krant gelezen waarin een tandarts ter sprake kwam en wat zij zei sprak mij aan.
Ik heb dus daar een afspraak gemaakt.

Toen ze mij vroeg waarom ik zo bang was begon ik te huilen en ik was echt even de weg kwijt, maar ze kreeg me rustig waardoor ik mijn verhaal kon vertellen.

We hebben toen afgesproken niets zonder verdoving te doen en ik mocht kiezen of ik meerdere kleine afspraken wilde of 2x en dan per kant behandelen.
Ik heb voor het laatste gekozen.

Er is een foto van mijn volledige gebit gemaakt, en ze heeft mijn gebit gereinigd.
Uit de foto's bleek dus dat er in die kies waar ik steeds last van had ( dus die als laatste gedaan was door die mondhygiënist ) en ook afgebroken was, nog een zenuw in zat.
Verder zat er aan de andere kant ook een klein kiesje waar een wkb in gedaan moest worden maar helaas brak die 2 dagen voor de afspraak echt heel ver af er zat een stompje nog aan 1 kant en de andere kant was nog wel intact. ( soort door de helft gebroken)

Inmiddels is alles gerepareerd en heb ik 3 kronen nodig.
Gisteren is de 1e noodkroon erop gegaan ( op mijn stompje) en over 2 weken komt de definitieve kroon erop.
Ik wil volgend jaar de andere 2 kronen laten doen en zij zegt dat dat wel kan, die kiezen houden dat nog wel.

Ik heb nu gelukkig een tandarts die doet wat ze beloofd, als het niet gaat dan stopt ze even een minuutje, ze verdooft goed en alleen dat geeft al rust.
Ik heb echt geen moment pijn gehad en ik lig dan wel trillend op die stoel maar inmiddels durf ik weer te gaan en ik blijf haar ook houden als vaste tandarts.

Ik ga nu ieder half jaar voor controles.