Goedemiddag,
Ik maak mij zorgen en ik kom er niet meer uit. Ik zal mijn situatie zo goed mogelijk proberen te schetsen.
Toen ik 15 was ben ik terecht gekomen bij een tandarts die ontzettend heeft lopen kloten (gaatjes gevuld, wat afbrak, wat vervolgens zenuw behandelingen werden wat op de dag van vandaag nogsteeds afbreekt). Deze tandarts is van de 1 op andere dag verdwenen en ik heb een flinke klachten procedure gehad samen met vele andere patiënten. Helaas nooit een vergoeding gehad maar wel de rest van mijn leven problemen, ik ben nu 28.
Inmiddels een best prettige tandarts gevonden die mijn kiezen al keer op keer opnieuw heeft moeten repareren, door het pruts werk van de vorige tandarts. Het breekt allemaal ontzettend snel af, ik zit ongeveer om de 3 maanden weer met een afgebroken stuk bij de tandarts.
Nu is het probleem dat er WEER iets is afgebroken, maar ineens valt het niet meer te repareren. Rechts onderin heb ik nog maar 1 hele kies zitten en momenteel dus ook 1 halve. Rechts is mijn kauw kant, dit doe ik al van kinds af aan en gebeurd zonder er bij na te denken.
Het gaat om mijn eerste kies vanaf de voorkant gezien, rechts onderin, die nu door de midden gebroken is.
Mijn tandarts zegt deze niet meer te gaan repareren, hij zou te ver afgebroken zijn. De helft zit er nu nog in maar het is een tikkende tijdbom. Allemaal leuk en aardig maar ik ben zwanger, 25 weken momenteel en kan dus niet tot amper eten nu. Het tandvlees ligt bloot.
Kan iemand me vertellen waarom het ineens niet meer te repareren valt, terwijl dit alle keren wel het geval was?
De kaakchirurg gebeld. Deze gaf aan dat ik 3 maanden moet wachten op een consult om eventueel te kijken voor een implantaat. Allemaal leuk en aardig, maar ik ben precies dan uitgerekend. Ik wil niet in of rondom mijn kraamperiode een implantaat (het kost me ook nog eens een vermogen) en wat ik al helemaal niet wil is de rest van mijn zwangerschap leven op soep en smoothies.
Wat moet ik doen? Heeft er iemand advies? Moet ik de rest laten trekken of niet?
Ik zit zo in onzekerheid en de hormonen helpen ook niet mee..
Ik maak mij zorgen en ik kom er niet meer uit. Ik zal mijn situatie zo goed mogelijk proberen te schetsen.
Toen ik 15 was ben ik terecht gekomen bij een tandarts die ontzettend heeft lopen kloten (gaatjes gevuld, wat afbrak, wat vervolgens zenuw behandelingen werden wat op de dag van vandaag nogsteeds afbreekt). Deze tandarts is van de 1 op andere dag verdwenen en ik heb een flinke klachten procedure gehad samen met vele andere patiënten. Helaas nooit een vergoeding gehad maar wel de rest van mijn leven problemen, ik ben nu 28.
Inmiddels een best prettige tandarts gevonden die mijn kiezen al keer op keer opnieuw heeft moeten repareren, door het pruts werk van de vorige tandarts. Het breekt allemaal ontzettend snel af, ik zit ongeveer om de 3 maanden weer met een afgebroken stuk bij de tandarts.
Nu is het probleem dat er WEER iets is afgebroken, maar ineens valt het niet meer te repareren. Rechts onderin heb ik nog maar 1 hele kies zitten en momenteel dus ook 1 halve. Rechts is mijn kauw kant, dit doe ik al van kinds af aan en gebeurd zonder er bij na te denken.
Het gaat om mijn eerste kies vanaf de voorkant gezien, rechts onderin, die nu door de midden gebroken is.
Mijn tandarts zegt deze niet meer te gaan repareren, hij zou te ver afgebroken zijn. De helft zit er nu nog in maar het is een tikkende tijdbom. Allemaal leuk en aardig maar ik ben zwanger, 25 weken momenteel en kan dus niet tot amper eten nu. Het tandvlees ligt bloot.
Kan iemand me vertellen waarom het ineens niet meer te repareren valt, terwijl dit alle keren wel het geval was?
De kaakchirurg gebeld. Deze gaf aan dat ik 3 maanden moet wachten op een consult om eventueel te kijken voor een implantaat. Allemaal leuk en aardig, maar ik ben precies dan uitgerekend. Ik wil niet in of rondom mijn kraamperiode een implantaat (het kost me ook nog eens een vermogen) en wat ik al helemaal niet wil is de rest van mijn zwangerschap leven op soep en smoothies.
Wat moet ik doen? Heeft er iemand advies? Moet ik de rest laten trekken of niet?
Ik zit zo in onzekerheid en de hormonen helpen ook niet mee..
Soms blijft er onvoldoende…