Behandeling met lachgas.

Even mijn reactie op de vragen aan mij over lachgas.
Mijn ervaringen over de behandelingen met lachgas zijn elkekeer weer anders geweest.
De eerste x wist ik niet wat ik wat ik moest verwachten. Ik was behoorlijk nerveus, maar werd door de angsttandarts een beetje op mijn gemak gesteld. Ze legde alles goed uit en tijdens zo'n behandeling is zij of hij ook een beetje de enige die je op je gemak kunt stellen, je focus als het ware op haar.
Dus is het belangrijk dat je die persoon ook een wel vertrouwd.
Ze doen als eerste een kapje op je neus.
Daar zit een slang aan (waar de lachgas door heen komt) en die wordt bevestigd onder aan de hoofdsteun zodat het niet kan verschuiven. (Het maakt de hele tijd een beetje een zoemend geluid, maar dat is niet zo hinderlijk, het doet ook geen pijn).
Je adem dan een tijdje in en uit door je neus. Het is belangrijk dat je dit tijdens de gehele behandeling blijft doen, dus niet inademen door je neus en uit door je mond want dan worden hun een beetje wazig en wordt het effect voor jezelf minder.
Je voelt je op den duur steeds meer in een andere wereld komen, alles ervaar je steeds langzamer. Je bent er wel bij maar een beetje
soeserig en wat slomer. Het is net of je een beetje stoned bent.
Al je zintuigen worden een paar standjes lager gezet, dus je kijkt ook wat waziger en je moet je wat meer concentreren op wat er gezegd wordt.
Dit is tegenover gesteld qua het gevoel van emoties, deze worden juist versterkt.
Je kan dus reageren op dingen en je hebt het in eerste instantie zelf niet eens zo door, bijv. bij de 1e x begon ik een beetje te huilen, zomaar zonder echte reden en kwam daar pas achter toen hun mijn tranen aan het afvegen waren en vroegen ofdat het nog wel ging. De rest van die behandeling ging wel. Zat wel de hele tijd met me lichaam gespannen
en was blij dat het voorbij was.
De 2e x was ik s'ochtends wat misselijk en had overgegeven (aankomende griep) en was ik ongesteld waardoor je ook zoiezo al wat emotioneler kan reageren door de hormonen.
Daarom denk ik dat dat ook de rede was dat ik behoorlijk over mijn toere was tijdens die behandeling omdat de lachgas mijn emotie nog meer versterkte, ik begon dus ook spontaan gigantisch te huilen en begon te hyperventileren, dit werd mij pas bekent gemaakt doordat hun mij aan het kalmeren waren. De behandeling is wel gewoon afgemaakt maar mijn angst was wel weer veel erger geworden. Terug bij af, dacht ik.
De 3e x was des ondanks uitstekent gegaan, ik heb mijn emoties bewust onder controle willen houden en dat is gelukt door een walkman met rustgevende muziek erop (ik hoorde de boor echter wel een beetje, maar zeg dan tegen jezelf dat dit zo voorbij is en probeer je weer op de muziek te richten).
Adem rustig in en uit met je buik, niet te hoog ademen. Hou je ogen niet de hele behandeling dicht want dan sluit je jezelf teveel af waardoor je emoties weer wat versterken, je wil tenslotte toch weten waar ze mee bezig zijn en hoe ver ze al zijn.
Dus af en toe je ogen openen en luisteren naar wat de tandarts eventueel zegt.
Deze behandeling is voor mij zo gerusttellend
geweest, zo goed zelfs dat de pieper een aantal x afging omdat mijn hartslag zo rustig was. (ze doen namelijk een hartslagmeter om je vinger, om je in de gaten te houden).
Lachgas is voor mij echt wel een uitkomst, zonder laat ik me toch echt niet behandelen.
Blijf er echter wel bij en sluit je niet compleet af.
En nog even over de muziek, neem alleen rustgevende (meditatie) mee anders is het net of je een pil op een houseparty heb genomen en wordt je door de muziek overruled.
Nou dit waren zo'n beetje mijn ervaringen over een behadeling met lachgas, ik hoop dat ik jullie wat verder hebt geholpen en ik ben trouwens ook wel heel erg benieuwd naar mensen met dezelfde of andere ervaringen over dit onderwerp.
Nou, groetjes doeiiiiii