Hallo,
ik ben een jongen van 21 jaar.
Ik ben in principe nÃet bang voor de behandeling bij de tandarts. Ik ben tot en met mijn 15e jaar altijd gewoon gegaan zonder angst. Ik heb altijd een heel slecht gebit gehad en heb in die periode dus ook al heel wat zenuwbehandelingen gehad (3 ofzo) en gaatjes ook heel veel.
Een keer heb ik verzuimd om naar de controle te gaan (gewoon geen zin in, laks, puber) en in het half jaar wat daarop volgde is een heel stuk tand afgebroken van mijn achterste kies rechtsboven. Dit deed geen pijn. Toen vervolgens de volgende controle aanbrak schaamde ik me voor deze afgebroken tand (ik was niet gegaan de vorige keer, dus het is mijn eigen schuld) tegenover de tandarts. Ik ben dus weer niet gegaan. Zo heeft dat een jaar voortgeduurt. Toen kreeg ik pijn, maar dat ging steeds weer over en ik kon het nog goed verdragen, totdat ik op vakantie ging. Op de vakantie was het zo erg geworden dat ik daar naar een tandarts ben gebracht. Deze tandarts heeft de afgebroken tand open geboord en een noodvulling geplaatst en tevens een tand rechtsonder. Er zaten ontstekingen onder allebei deze tanden. Toen ik daar klaar was zei de tandarts dat het zeer belangrijk was dat ik heel snel naar de tandarts ging als ik weer terug was. Dit heb ik toen dus opgevat als 'het is heel slecht gesteld met je gebit', hetgeen mijn schuld/schaamtegevoel nóg erger vergroot heeft.
Nu is het inmiddels 3 jaar na de tandarts op vakantie en ik ben nooit meer geweest, met als gevolg dat de twee noodvullingen allang weg zijn, inclusief zo'n beetje het hele binnenste van de twee tanden. (de kies rechtsboven zie je niet, maar de kies rechtsonder wel, daar is alleen nog een zijkant van heel). Verder zitten er hele grote gaten in kiezen en tanden, zijn er 2 kiezen helemaal grijs verkleurd en is een kies linksboven totaal afgebroken (daar zit nog een heeel klein puntje van boven het tandvlees). Verder is een verstandskies half afgebroken.
ZOals jullie kunnen lezen is het dus heel slecht gesteld met mijn gebit. Ik wÃl nu zelf er iets aan doen, zo kan het niet langer, het wordt alleen nog maar slechter en ik wil redden wat er te redden valt.
Maar nu lukt het me niet om mijn oude tandarts te bellen. Deze tandarts is heel aardig en gaat goed om met angstige patienten. Toch weerhoudt mijn schaamtegevoel me ervan om te bellen. Ook ben ik heel bang dat er zoveel kiezen getrokken moeten worden (waarvan een aantal in het zicht) dat ik met zichtbare gaten rondloop. Geld voor bruggen/implantaten heb ik absoluut niet.
Is er iemand die zich herkent in dit verhaal, kan iemand vertellen of er nog iets van het beschreven gebit te maken kan zijn?
What to do next?!
Alvast bedankt voor jullie antwoorden..
ik ben een jongen van 21 jaar.
Ik ben in principe nÃet bang voor de behandeling bij de tandarts. Ik ben tot en met mijn 15e jaar altijd gewoon gegaan zonder angst. Ik heb altijd een heel slecht gebit gehad en heb in die periode dus ook al heel wat zenuwbehandelingen gehad (3 ofzo) en gaatjes ook heel veel.
Een keer heb ik verzuimd om naar de controle te gaan (gewoon geen zin in, laks, puber) en in het half jaar wat daarop volgde is een heel stuk tand afgebroken van mijn achterste kies rechtsboven. Dit deed geen pijn. Toen vervolgens de volgende controle aanbrak schaamde ik me voor deze afgebroken tand (ik was niet gegaan de vorige keer, dus het is mijn eigen schuld) tegenover de tandarts. Ik ben dus weer niet gegaan. Zo heeft dat een jaar voortgeduurt. Toen kreeg ik pijn, maar dat ging steeds weer over en ik kon het nog goed verdragen, totdat ik op vakantie ging. Op de vakantie was het zo erg geworden dat ik daar naar een tandarts ben gebracht. Deze tandarts heeft de afgebroken tand open geboord en een noodvulling geplaatst en tevens een tand rechtsonder. Er zaten ontstekingen onder allebei deze tanden. Toen ik daar klaar was zei de tandarts dat het zeer belangrijk was dat ik heel snel naar de tandarts ging als ik weer terug was. Dit heb ik toen dus opgevat als 'het is heel slecht gesteld met je gebit', hetgeen mijn schuld/schaamtegevoel nóg erger vergroot heeft.
Nu is het inmiddels 3 jaar na de tandarts op vakantie en ik ben nooit meer geweest, met als gevolg dat de twee noodvullingen allang weg zijn, inclusief zo'n beetje het hele binnenste van de twee tanden. (de kies rechtsboven zie je niet, maar de kies rechtsonder wel, daar is alleen nog een zijkant van heel). Verder zitten er hele grote gaten in kiezen en tanden, zijn er 2 kiezen helemaal grijs verkleurd en is een kies linksboven totaal afgebroken (daar zit nog een heeel klein puntje van boven het tandvlees). Verder is een verstandskies half afgebroken.
ZOals jullie kunnen lezen is het dus heel slecht gesteld met mijn gebit. Ik wÃl nu zelf er iets aan doen, zo kan het niet langer, het wordt alleen nog maar slechter en ik wil redden wat er te redden valt.
Maar nu lukt het me niet om mijn oude tandarts te bellen. Deze tandarts is heel aardig en gaat goed om met angstige patienten. Toch weerhoudt mijn schaamtegevoel me ervan om te bellen. Ook ben ik heel bang dat er zoveel kiezen getrokken moeten worden (waarvan een aantal in het zicht) dat ik met zichtbare gaten rondloop. Geld voor bruggen/implantaten heb ik absoluut niet.
Is er iemand die zich herkent in dit verhaal, kan iemand vertellen of er nog iets van het beschreven gebit te maken kan zijn?
What to do next?!
Alvast bedankt voor jullie antwoorden..
Natuurlijk is het zo dat de staat waarin je gebit op dit moment verkeerd werkelijk je eigen schuld is, maar je bent nu zo ver dat je weet dat er iets aan de hand is en als ik je woorden goed begrijp, wil je er nu ook werkelijk iets aan doen....
En eigenlijk moet je sch**t hebben aan wat de tandarts van je gebit vind. Het belangrijkste is dat jij er wat aan laat doen en weer trots op jezelf kan zijn en weer met een open mond kan lachen zonder het gevoel te hebben dat je je moet schamen!
Zoek een goede tandarts die je van je slechte gebit af wil helpen. Er bestaan *niet meer gebruiken anders volgt een ban *ken van tandartsen, maar er bestaan ook super tandartsen die hun patienten willen helpen ongeacht de staat van hun gebit. En die er juist voor je willen zijn omdat je de stap durft te nemen die een ander niet durft te nemen!
Sterkte
Je moet echt snel naar de tandarts gaan. Vaak lijkt het veel erger dan het is, en er kan veel gerestaureerd en gerepareerd worden.
Wellicht kan het volgende je nog helpen:
1. Denk niet in termen van problemen ("Oh wat zie ik op tegen het commentaar van de tandarts"), maar in termen van oplossingen ("Nu gaat hij er eindelijk wat aan doen").
2. Je bent consument en hebt recht op een goed product. Uiteindelijk betaal jij voor een behandeling en niet voor onnodig gepreek. Het zijn je eigen centen waar je de tandarts mee betaalt! Een goed product is hier een klantvriendelijke behandeling, deskundig advies en zeker geen laatdunkend commentaar van een tandarts.
Wat Moon en Ganymedes zeggen vind ik ook erg zinnig. Vooral de opmerking: denk in termen van oplossingen.
Verder denk ik dat er tegenwoordig ook aardig wat tandartsen zijn die het juist in je te prijzen vinden dat je toch weer komt. In ieder geval reageerde mijn (gewoon) tandarts wel zo toen ik na een jaar of 5 niet meer te zijn geweest bij hem kwam.
En anders? So what! Laat de tandarts maar denken wat hij wil. Jij bent klant en klant is nog altijd koning!
Ik zou zeggen: bellen! Van langer wachten wordt je gebit en je schaamtegevoel niet beter.
Succes enne... Laat je horen hoe het met je gaat?
groetjes,
minique
Er volgt een ban??? Sorry maar deze snap ik niet helemaal. Naar mijn idee heb ik niets verkeerds in mijn tekst gebruikt, wat denegrerend of wat dan ook ten opzichte van tandartsen is of waarmee ik een absoluut oordeel vel....
Wees niet bang voor een ban hoor Moon!
[ Dit Bericht is bewerkt door: de digitale tandarts op 2004-01-30 18:43 ]