Hallo mensen die dit lezen,
Een beetje angst voor de tandarst is niet erg, maar een beetje boel angst is erg vervelend en waarom???... Ik heb gisteren een nieuwe voortand gekregen (een kroon) en wat heb ik die nacht slecht geslapen zeg. Ik was zo verschrikkelijk bang. Door een ongelukje is mn voortand gebroken precies langs de rand van het tandvlees (dus wel een mooie breuk hoe vervelend het ook is) hij zat nog vast aan mn tandvlees en voor de rest was hij helemaal los gebroken. Nou was dit ook net de voortand waar ik vorig jaar een wortelkanaalbehandeling heb gehad (ik had nooit wat geen gaatjes e.d. of andere vreemde behandelingen tot vorig jaar.). Ik was zo bang gistermorgen dat ik helemaal stond te shaken. Nou heb ik 's morgens een paar uur voordat ik naar de tandarst moest mn tand er zelf maar uit gehaald want ik durfde hem gewoon niet te laten trekken. Dus toen ik bij de tandarts aankwam vroeg hij of ik m nog had hangen.. :lol: en toen liet ik m in mijn hand zien. Maar goed toen kwam in mijn ogen het ergste.... de verdoving.... :( tjee wat was ik bang zeg ik stond helemaal te shaken . Maar goed het moest gebeuren. Ik met lood in mijn schoenen in de stoel gaan liggen en heel hard in de handen van mijn man geknepen (die was mee voor de steun) en daar kwamen ze.... en t viel achteraf reuze mee twee prikjes heb ik gevoeld en die andere twee helemaal niet. Maar goed toen kwam voor mij het laatste ergste nog het boren in de wortel om daar het implantaat in te plaatsen. Nou ook daar heb ik niks van gevoeld en viel reuze mee. Het vervelendste was het slijpen van de stifttand langs mn tandvlees want dat voelde ik wel iets ondanks de verdoving maar t was te doen. En tja daarna was koek en ei.... gipshappen boven en onder, de noodkroon plaatsen en klaar was klara (ondanks alles toch wel een uur in de stoel gelegen hoor wel een hele rit)... Maar ik heb het overleefd en t viel reuze mee en de tandarts was heel rustig en aardig tegen mij we hebben zelfs nog een beetje gelachen.... Nou moet ik over twee weekjes weer heen en dan krijg ik mn officiele tand erin met de juiste kleur en model ik hoop dat het mooi wordt wel een spannend allemaal. We zullen zien, maar ik heb een klein stukje angst overwonnen... Alleen wat ik wel kan zeggen volgens mij komt die angst (althans bij mij) weg uit het feit dat je je aan iemand over moet geven voor iets wat je zelf niet kan daarom durven ook veel mensen denk ik hun mond niet open te doen... Maar denk maar zo : jij bent degene die bepaald tot hoever je mag gaan want t is jou lichaam en dat je zelf stop zegt als je t even niet meer trekt.... Gelukkig vroeg mijn tandarts tussendoor zelf nog of t nog een beetje ging maar hij mocht van mij wel door. Iedereen die ooit misschien nog iets zoiets als wat ik heb meegemaakt moet of binnenkort moet ondergaan... je bent niet de enigste die dit heeft dat heb ik wel gemerkt er lopen heeeeel veel mensen met een kroon rond.! Succes! :smt006
Een beetje angst voor de tandarst is niet erg, maar een beetje boel angst is erg vervelend en waarom???... Ik heb gisteren een nieuwe voortand gekregen (een kroon) en wat heb ik die nacht slecht geslapen zeg. Ik was zo verschrikkelijk bang. Door een ongelukje is mn voortand gebroken precies langs de rand van het tandvlees (dus wel een mooie breuk hoe vervelend het ook is) hij zat nog vast aan mn tandvlees en voor de rest was hij helemaal los gebroken. Nou was dit ook net de voortand waar ik vorig jaar een wortelkanaalbehandeling heb gehad (ik had nooit wat geen gaatjes e.d. of andere vreemde behandelingen tot vorig jaar.). Ik was zo bang gistermorgen dat ik helemaal stond te shaken. Nou heb ik 's morgens een paar uur voordat ik naar de tandarst moest mn tand er zelf maar uit gehaald want ik durfde hem gewoon niet te laten trekken. Dus toen ik bij de tandarts aankwam vroeg hij of ik m nog had hangen.. :lol: en toen liet ik m in mijn hand zien. Maar goed toen kwam in mijn ogen het ergste.... de verdoving.... :( tjee wat was ik bang zeg ik stond helemaal te shaken . Maar goed het moest gebeuren. Ik met lood in mijn schoenen in de stoel gaan liggen en heel hard in de handen van mijn man geknepen (die was mee voor de steun) en daar kwamen ze.... en t viel achteraf reuze mee twee prikjes heb ik gevoeld en die andere twee helemaal niet. Maar goed toen kwam voor mij het laatste ergste nog het boren in de wortel om daar het implantaat in te plaatsen. Nou ook daar heb ik niks van gevoeld en viel reuze mee. Het vervelendste was het slijpen van de stifttand langs mn tandvlees want dat voelde ik wel iets ondanks de verdoving maar t was te doen. En tja daarna was koek en ei.... gipshappen boven en onder, de noodkroon plaatsen en klaar was klara (ondanks alles toch wel een uur in de stoel gelegen hoor wel een hele rit)... Maar ik heb het overleefd en t viel reuze mee en de tandarts was heel rustig en aardig tegen mij we hebben zelfs nog een beetje gelachen.... Nou moet ik over twee weekjes weer heen en dan krijg ik mn officiele tand erin met de juiste kleur en model ik hoop dat het mooi wordt wel een spannend allemaal. We zullen zien, maar ik heb een klein stukje angst overwonnen... Alleen wat ik wel kan zeggen volgens mij komt die angst (althans bij mij) weg uit het feit dat je je aan iemand over moet geven voor iets wat je zelf niet kan daarom durven ook veel mensen denk ik hun mond niet open te doen... Maar denk maar zo : jij bent degene die bepaald tot hoever je mag gaan want t is jou lichaam en dat je zelf stop zegt als je t even niet meer trekt.... Gelukkig vroeg mijn tandarts tussendoor zelf nog of t nog een beetje ging maar hij mocht van mij wel door. Iedereen die ooit misschien nog iets zoiets als wat ik heb meegemaakt moet of binnenkort moet ondergaan... je bent niet de enigste die dit heeft dat heb ik wel gemerkt er lopen heeeeel veel mensen met een kroon rond.! Succes! :smt006
Welkom hier!
Ik begrijp helemaal hoe je je hebt gevoeld. Goed dat je je man had meegenomen voor wat steun! Ik vind het heel dapper van je!!!
Dat je het wel aandurfde om de tand zelf te trekken... Dat zou ik dus weer nooit doen.
Je krijgt dus een stifttand (da's toch weer iets anders dan een implantaat trouwens, maar dat terzijde) en de volgende keer zal het minder ingrijpend zijn.
Tja, dat overgeven aan is idd bij veel mensen een van de grootste angstfactoren. Maar je hebt helemaal gelijk als je zegt dat je baas bent over eigen mond, wij bangebroekjes realiseren ons dat misschien te weinig!
Laat je horen hoe het over een paar weken met je gegaan is, als de definitieve stifttand zit?
:smt006 Monique
Een beetje angst overwonnen
Bedankt voor je reactie dat vond ik erg leuk! Ik heb t misschien door alle zenuwen een beetje raar uitgelegd maar ik heb eerst een soort metalen pinnentje in mijn bot geschroefd gekregen (is wel eerst voor geboord hoor) daarna is de stifttand erop gezet (en in mijn geval was dat volgens mijn man eerst een smal vierkant blokje wat ze er op hebben gezet), en die hebben ze rond geslepen en daarna hebben ze een noodkroon uitgezocht die een beetje qua kleur en model bij mijn gebit past en die hebben ze ook weer wat op maat geslepen en die is er overheen gezet. En over twee weekjes krijg ik mn "echte" tand. Ik ben ook inderdaad erg benieuwd hoe die er uit gaat zien. Aanstaande maandag moet ik zelf naar een tandtechnisch labaratorium waar ze even de juiste kleur van mijn gebit willen zien zodat t aardig gelijk wordt. En dan inderdaad een weekje later is het zover en wordt hij geplaatst. Maar mn mannetje gaat weer mee ook al zal het deze keer reuze mee vallen het grootste werk is geklaard Alleen die noodkroon eruit halen zal wel even goed trekken worden want die zit muurvast maar goed zeer doet t toch niet want de hele wortel is dood. Nou volgens mijn tandarts wat angst betreft was ik nog heeeeeel erg kalm in zijn ogen. Na dat ik de verdoving had gehad en t gaatje in mn wortel boren kon ik zeggen dat ik erg rustig lag. Ze maakten veeeel histerische mensen mee die schreeuwen en gillen. Dus dat was een fijne geruststelling. En inderdaad het trekken van mn tand om dat nog even zelf te doen ( hij zat trouwen heel erg los hoor alleen dus nog aan mn tandvlees vast) dat was achteraf gezien niet zo heel erg slim qua pijn betreft want dat heb ik allemaal meer gevoeld. En ik had er al drie weken mee gelopen en dan haal ik m op de morgen eruit dat ik naar de tandarts moet en t met verdoving kan. Maar goed dat was iets wat tussen mn oren zat ik vind t een heel eng iets dat je tand getrokken wordt en daarom deed ik t zelf dat vond ik lang niet eng.
Ik zal zeker even vertellen over 2 weken hoe het is afgelopen (2 juni moet ik weer heen) en misschien ben ik hier ook nog wel eerder naar aanleiding van reacties.
Groetjes Yvonne
Je schrijft dat je wortel er nog in zit, dus het kan geen implantaat zijn, vandaar dat ik concludeerde een stifttand. Een implantaat gaat op een plek waar helemaal geen tand/kies meer zit, dus ook geen wortel. Een stifttand heeft een pen in de wortel. Verder moet een implantaat in de regel eerst zo'n 3 tot 6 maanden vastgroeien in het kaakbot voordat er een kroon op geplaatst kan worden.
Over het rustig zijn (of beter gezegd: lijken) ik hoor ook af en toe verhalen van de assistente dat ze van alles meemaken op de praktijk en dat het bij mij dan toch alles meevalt. En toch is dat ook verradelijk, want van binnen ben ik lang niet zo rustig als ik van buiten lijk.
Ik denk trouwens dat het eruit halen van de noodkroon niet zo heel erg zal zijn. Ze houden er rekening mee dat-ie er op korte termijn weer uitmoet en gebruiken meestal tijdelijk cement o.i.d. In ieder geval, bij de noodkroon (zonder stift weliswaar) bij mij, was het een kwestie van het haakje tussen de noodkroon en het tandvlees zetten en hij schoot al los...
Succes verder en we horen het wel weer!
:smt006 Monique