Hoi iedereen die dit leest....
Dit is een vervolg op mijn eerste stuk wat ik had geschreven onder "een beetje angst overwonnen". Ik zou even vertellen hoe het gegaan was nu ik mn difinitieve kroon heb gekregen.
Nou ik ben dus gisteren bij de tandarts geweest en heb dus mijn definitieve kroon gekregen. Mijn noodkroon was toevallig net de dag daarvoor zelf al los gegaan dus die hoefde de tandarts er niet meer uit te halen. Wel raar hoor als je zo'n grijs pinnetje ziet zitten plus dat je gaat slissen als je een voortand mist (op zich nog wel grappig ook... nog even een paar foto's ervan gemaakt want t gebeurt natuurlijk niet dagelijks dat je een voortand mist :D ) Dus toen ik gistermorgen bij de tandarts was en daar de kamer binnen kwam (mijn man was gelukkig met mij mee alhoewel de angst die ik de vorige keer heeeeel erg had er nu helemaal niet was) en ik zei tegen de tandarts dat de noodkroon al los zat en ik pakte hem er zo voor m uit, hij zei mooi als grapje van dat scheelt mij weer wat werk. Maar waar ik bang voor was dat ik toch verdoofd moest worden dus dat heb ik gelijk maar gevraagd maar dat was absoluut niet nodig en ik heb er eerlijk gezegt ook niks van gevoeld want alle zenuwen waren toch al dood (mijn wortel zit namelijk er nog wel in dus vandaar). Al met al toch nog 20 minuten in de stoel gelegen om de tand zo pas te maken dat ik er niet met mn onderkaak tegenaan kwam. Het is wel wennen zo'n nieuwe tand maar hij is erg mooi geworden. Helemaal op de juiste kleur.... het is nog een kunst ook om zoiets te maken. Ik vind t knap dat het allemaal kan. Maar alles is achter de rug en ik hoef er niet weer naartoe tenzij mn kiezen en tanden toch niet helemaal goed op elkaar zitten dan wordt de tand nog een beetje bijgeslepen. Maar ik ben blij :lol: gewoon omdat ik me achteraf eigenlijk goed gedragen heb en dat t ondanks alles heel erg mee viel. Scheelt ook wel dat de tandarts aardig was en ff wat grapjes maakte. Dus ik ben weer helemaal blij met mijn "nieuwe" glimlach!!
Groetjes Yvonne
Dit is een vervolg op mijn eerste stuk wat ik had geschreven onder "een beetje angst overwonnen". Ik zou even vertellen hoe het gegaan was nu ik mn difinitieve kroon heb gekregen.
Nou ik ben dus gisteren bij de tandarts geweest en heb dus mijn definitieve kroon gekregen. Mijn noodkroon was toevallig net de dag daarvoor zelf al los gegaan dus die hoefde de tandarts er niet meer uit te halen. Wel raar hoor als je zo'n grijs pinnetje ziet zitten plus dat je gaat slissen als je een voortand mist (op zich nog wel grappig ook... nog even een paar foto's ervan gemaakt want t gebeurt natuurlijk niet dagelijks dat je een voortand mist :D ) Dus toen ik gistermorgen bij de tandarts was en daar de kamer binnen kwam (mijn man was gelukkig met mij mee alhoewel de angst die ik de vorige keer heeeeel erg had er nu helemaal niet was) en ik zei tegen de tandarts dat de noodkroon al los zat en ik pakte hem er zo voor m uit, hij zei mooi als grapje van dat scheelt mij weer wat werk. Maar waar ik bang voor was dat ik toch verdoofd moest worden dus dat heb ik gelijk maar gevraagd maar dat was absoluut niet nodig en ik heb er eerlijk gezegt ook niks van gevoeld want alle zenuwen waren toch al dood (mijn wortel zit namelijk er nog wel in dus vandaar). Al met al toch nog 20 minuten in de stoel gelegen om de tand zo pas te maken dat ik er niet met mn onderkaak tegenaan kwam. Het is wel wennen zo'n nieuwe tand maar hij is erg mooi geworden. Helemaal op de juiste kleur.... het is nog een kunst ook om zoiets te maken. Ik vind t knap dat het allemaal kan. Maar alles is achter de rug en ik hoef er niet weer naartoe tenzij mn kiezen en tanden toch niet helemaal goed op elkaar zitten dan wordt de tand nog een beetje bijgeslepen. Maar ik ben blij :lol: gewoon omdat ik me achteraf eigenlijk goed gedragen heb en dat t ondanks alles heel erg mee viel. Scheelt ook wel dat de tandarts aardig was en ff wat grapjes maakte. Dus ik ben weer helemaal blij met mijn "nieuwe" glimlach!!
Groetjes Yvonne