Ik ben niet zo zeer bang voor de tandarts als wel voor de pijn. Natuurlijk ben ik ook wel bang als ik een wkb krijg, maar ik word veel angstiger van het idee dat ik weer elk moment pijn kan krijgen. Ik ben vooral ook heel erg bang dat er dan niemand is die me kan of wil helpen. Ik heb al heel veel ontstekingen gehad doordat mijn gebit beschadigd is tijdens een ongeval. Telkens weer wkb's (10) en splinters laten verwijderen etc. Het doet telkens weer zoveel pijn. Het ziet er desondanks heel mooi uit, maar ik droom al jaren van een kunstgebit. Ik durf bijv niet op vakantie naar het buitenland hierdoor. Ik heb het idee dat er allemaal mijnen in mijn mond verstopt zitten alleen wachten tot er weer iemand op gaat staan. Ik heb kenmerken van autisme waardoor ik extreem hypersensitief ben, ik ervaar bijv geluid en aanraking als pijnlijk dit is er waarschijnlijk ook de oorzaak van dat ik bij elke behandeling zoveel pijn ervaar en de napijn zo heftig is. Mijn tandarts is vol begrip, daar ligt het niet aan. Maar ik ben de pijnstillers zo zat en de angst ook, ik heb net weer 2 wkb's achter de rug en nu rommelt het weer in die kiezen. Het gaat al jaren zo. 20 om precies te zijn. Ik ben helemaal op, loop constant te huilen en kan me alleen maar op mijn tanden concentreren. Afleiding werkt ook niet meer. Heeft er iemand een advies of een tip en kan iemand mijn vraag beantwoorden die ik al eerder heb gesteld wat ik van een tandarts mag verwachten in de avond of weekend uren? Zijn ze verplicht om je te helpen, natuurlijk snap ik best dat je moet proberen te wachten tot de volgende ochtend, maar ik kan niet goed omgaan met de onduidelijkheid. Het zou me geruststellen als ik weet waar ik aan toe ben.
Overigens heb ik dit probleem ook al met mijn psycholoog en de huisarts besproken, maar die weten er ook niet zo goed raad mee omdat ik niet echt bang ben voor de behandelingen zelf en ook gewoon naar de tandarts ga etc.
Overigens heb ik dit probleem ook al met mijn psycholoog en de huisarts besproken, maar die weten er ook niet zo goed raad mee omdat ik niet echt bang ben voor de behandelingen zelf en ook gewoon naar de tandarts ga etc.
Ik kan je twijfels en onzekerheden erg goed begrijpen en ik zal een poging doen om er iets verhelderends over te zeggen.
In principe is elke tandarts verplicht zich als een goed hulpverlener te gedragen, dit houdt oa. in dat houdt in dat hij verplicht is iemand in acute pijn en trauma's te helpen. Waar leg je de grens in zo'n geval....dat hangt van veel factoren af, als je een grote weekenddienst draait ben je selectiever dan wanneer je een klein weekenddienstje draait, verder is de ene tandarts meer meevoelend dan de ander (ja het zijn nu eenmaal net mensen....) het is dus belangrijk dat als je echt veel pijn hebt dat je je niet uit het veld laat slaan en dat je volhoudt en je dus niet te snel af laat wimpelen als het echt geen harden meer is.
Je schrijft dat je hypersensitief bent en daardoor aanraking al als pijn ervaart, ik ben geen specialist in dit soort zaken maar er zijn wel een aantal theorieen op dit gebied. Uit onderzoek is vast komen te staan dat voor iedereen de pijn-drempel (het moment dat 'pijn' gevoeld wordt) ongeveer op hetzelfde niveau van stimulatie ligt. Echter hoe men dit 'gevoel' ervaart is heel verschillend, voor sommige mensen is de pijn-drempel al (bijna) de pijn-grens, voor anderen ligt de pijn-grens (het moment dat de pijn teveel wordt) daar nog een heel eind van vandaan.
De conclusie die daar uit getrokken kan worden is (natuurlijk) dat de pijn perceptie door de hersenen bepaald wordt, dit is dan ook het grond beginsel van de zog. 'Gate-control' theorie, deze theorie stelt dat de mate van pijn perceptie bepaald wordt door de hersenen, de hersenen bepalen hoeveel pijn zij uiteindelijk toekennen aan een bepaalde mate van zenuw-innervatie en dat de mate van toekenning zeer persoonlijk is. Hier zijn ook experimenten mee gedaan en het blijkt dat de mate waarin mensen pijn ervaren beinvloed kan worden door therapie.
Verder is er ook nog de zog. 'stimulous produced analgesia' de mate waarin pijn gedempt wordt door de productie van endorfinen waarmee het pijngevoel gedempt kan worden.
TENS therapie steunt bijvoorbeeld op deze twee theorieen.
Maar uit je verhaal begrijp ik dat deze pijnen je al 20 jaar bezighouden en ik mag aannemen dat je er dus ook behandeling voor hebt gezocht (die niet heeft mogen baten) en dat dit verhaal je verder ook niets nieuws vertelt. Overigens zijn er wel een speciale centra de zog. Pijnkenniscentra van in Maastricht, Groningen, Nijmegen en Rotterdam(http://www.pijn.com, wellicht dat zij enig licht op jouw pijnproblematiek kunnen doen schijnen.
Als zij verder ook niks kunnen betekenen dan zullen wij als behandelaars niets anders kunnen doen dan het probleem erkennen maar toe moeten geven dat wij geen structurele oplossing ervoor kunnen bieden en uit persoonlijke ervaring kan ik volledig met jou beamen dat zoiets er uiteindelijk toe leidt dat je 'helemaal op' raakt en er geen gat meer in ziet en dan ook eigenlijk het liefst naar een kunstgebit zou willen om van die eeuwige pijn af te zijn (eigenlijk ben je op die momenten bereid alles te doen om van de pijn af te komen)
Ik ken jouw persoonlijk geval natuurlijk niet maar als het lijden dermate groot is en er een kans is dat dit over gaat door een kunstgebit, dit uiteraard in alle openheid een punt van overweging moet kunnen zijn, maar een kunstgebit is absoluut geen hosanna en kan ook pijn induceren (deze drukt namelijk wel op het tandvlees). Al met al een situatie vol tegenstrijdigheden waar ik je ook geen oplossing voor kan bieden. Ik kan je wel zeggen dat ik jouw dilemma's en angsten als gevolg van de pijn (uit persoonlijke ervaringen) volledig kan begrijpen en ook met je meevoel, het is alleen zo verschrikkelijk moeilijk om een keuze te maken, omdat je niet weet of je van de regen niet in de drup terecht gaat komen.
Met vriendelijke groet
Dank u wel voor uw tijd en antwoord. Ik ben op de hoogte van het feit dat mijn hersenen nu eenmaal anders werken dan die van de meeste mensen en dat daar de oorzaak ligt van mijn hypersensitiviteit. Ook vanuit de autismehoek is er veel aandacht voor dit fenomeen, er zijn wel goede testen en veel omstreden therapieen. Ik ken ook de voorbeelden van pijnbestrijding die u noemt maar daar hebben ze tot nu toe geen ervaring met de pijnbeleving van autisten zover als ik weet. Mijn psycholoog is een autoriteit op het gebied van autisme en houdt me wat dat betreft wel op de hoogte van alle ontwikkelingen. Wie weet wat de toekomst nog brengt?
In ieder geval ben ik blij met uw antwoord dat een arts in principe verplicht is iemand te helpen en ja er zijn natuurlijk zowel patienten als artsen die misbruik maken van de situatie in weekenden etc. Het lijkt me verstandig dat ik in geval van nood in ieder geval duidelijk maak dat ik door mijn autisme anders reageer op pijn en die daardoor minder goed verdraag.
Wat betreft het kunstgebit, ik denk dat ik daar nog lang over twijfel want tanden trekken doet ook pijn.
Als laatste nog een grappig voorval over mijn eveneens autistische zoon. Een autist neemt vaak bijna alles letterlijk.We gingen voor controle naar de tandarts maar toen we vanuit de wachtruimte naar de behandelkamer gingen wilden hij niet naar binnen. Boven de klink van de deur stond namelijk "trekken".
Groetjes Gabrielle
Ik ben geen tandarts maar begrijp je angst en (her)ken de pijnen die je voelt bij wortelkanaalbehandelingen en andere ingrepen. Ook ik heb al jaren last van hypergevoelige zenuwen, ook ik heb een extreme angst voor de tandarts en mijn partner moet altijd mee de behandelkamer in als support. Ik vind het moedig van je dat je zo veel hebt laten doen. Heb er vertrouwen in meid, dat heb ik ook ondanks de vele pijnen die ik heb moeten doorstaan en nog steeds heb in mijn mond. Soms is er een oplossing dichterbij dan je denkt en komt deze uit een hoek die je niet verwacht! Ik wens je veel sterkte en take care.
Groetjes van Marielle :smt006
soortgelijk probleem
Ik ben Karel en mijn problemen met mijn tanden lijken heel erg wat jij hier vertelt. Ik ben heel erg op mijn hoede voor alles wat met mijn tanden te maken heeft. In elk pijntje of gevoel in mijn mond vrees ik dat er 'weer' iets mis is met een tand. En dat geeft angst. Nochtans ben ik helemaal niet bang voor de behandeling bij de tandarts. Als ik daar pijn voel, ga ik daar goed mee om en kan ik daar best tegen.
Maar eenmaal terug thuis ben ik ontzettend bang om tandpijn omdat ik dan denk dat de pijn niet meer zal overgaan. Het is zeker voor een groot deel een psychisch probleem, daar ben ik mij van bewust. Ik heb nu een afspraak gemaakt met een psychologe om te zien wat er kan aan gedaan worden. Nu was ik gisteren op controle en de tandarts vond een gaatje waarvoor ik binnen enkele weken terug moet komen. Dit geeft nu meer extra aandacht naar mijn mond toe.
Wil jij ook steeds zelf op zoek gaan naar de oorzaak van de pijn? Dat doe ik vaak. Ik voel pijn en vraag me dan af welke tand de pijn zou kunnen veroorzaken. Heb ik een gaatje, is mijn tandvlees teruggetrokken, is de vulling te hoog, is er een barstje, .... Ik stel me die vragen en dat lost natuurlijk helemaal niets op. Er zijn periodes geweest dat ik mezelf in mijn mond kwetste (vb. gehemelte) omdat ik die pijn van die kwetsuur de aandacht afleidde. Na een tijdje dacht ik dat de tandpijn toch niet van een tand kwam maar van het plekje met de kwetsuur. Mezelf kwetsen en daar pijn doen was mijn manier om mijn angst voor probleemtand te onderdrukken.
Dit is in het kort mijn verhaal, misschien wel wat verwarrend. Ik loop hier toch al tien jaar mee. Ook ik denk wel eens, had ik maar een prothese, maar ik denk niet dat dit een goede oplossing is. Ik zou en jij wellicht ook, moeten leren accepteren dat die pijn er is ... zonder hierbij te panikeren.
Groetjes, Karel
Ik versta jullie problemen maar al te best.
Heb ook een aantal wortelkanaalbehandelingen , maar aan één tand bleef de pijn maar aanhouden en terugkomen.
Nu is die tand getrokken, maar de pijn is niet helemaal of altijd weg, maar het betert wel aanzienlijk.
In het begin slikte ik tot 6 pijnstillers per dag, nu 1 of 2.
Ik twijfel dus om naar de kaakchirurg te gaan.
Soms denk ik dat de pijn chronisch wordt, omdat ik er al zo lang mee rondloop.
Mijn huisarts zegt op een gegeven moment ga je het niet meer voelen.
Alleen naar het buitenland gaan op reis durf ik niet meer zo goe.
Dit jaar ben ik terug gemoeten voor een andere kies, waar blijkbaar ni veel aan was (ws wat tandvleesontsteking).
Allez nog allemaal het beste en houd er de moed in
Krisje
Re: Help, ik zie het niet meer zitten.
Ik wil hier ook even op reageren
Ik loop ook al zo lang ik me kan heugen met tandproblemen. !0 jr terug wkb kroon e.d. erop en altijd last blijven houden. afgelopen zondag weer zon pijn a.d kies heeft de weekenddienst deze getrokken omdat er een ontsteking tussen de wortels zat waar een kaakchirurg nooit bij had kunnen komen. Nu dus een gat in m`n mond.
Ik ben ook zo bang voor de pijn! Als ik in bed lig en voel pijn ga ik helemaal shaken en maak ik mezelf gek met vragen aah heb ik een ontsteking of ja hoor weer een wkb.
Ik ben hier vandaag zo klaar mee loop alleen maar te :smt010 gewoon moe van alle pijn van de afgelopen paar jaar.
De tandartsen denken dat dit door klemmen komt snachts en ik heb nu ook een splint. Het ging een tijdje goed maar t is nu weer helemaal mis...
Misschien moet ik eens met iemand praten?
Heeft iemand tips voor mij?
En mijn allergrootste vraag?! Hoe komt er in een kies waar een hele tijd terug een wkb is gedaan + waar een kroon op zit een ontsteking helemaal diep tussen de wortels??
graag jullie reacties!