Mijn zoontje van 3,5 jaar heeft een groot gat in zijn kies.
Hij moet nu naar de kaakchirurg doordat er geen mogelijkheid is om zijn mond open te houden en de boel bij elkaar schreewt.
Heeft iemand ervaring met dit probleem ?
Hij moet nu naar de kaakchirurg doordat er geen mogelijkheid is om zijn mond open te houden en de boel bij elkaar schreewt.
Heeft iemand ervaring met dit probleem ?
Een van de eerste dingen wat je je als ouder af moet vragen is of je zelf je spanningen op een kind overbrengt. Dit is als je je zorgen maakt of het goed zal gaan of zelf niet al te fijne ervaringen hebt een groot gevaar, en helemaal niet makkelijk te voorkomen.
Maar goed, als dat speelt is dat al gebeurd en niet meer terug te draaien.
Kent u dat Play-Doh tandartsspeelgoed?
Dat speelgoed ken ik nog niet, lost dit het probleem op dan ?
Kijk als je kinderen hebt op zelfs maar op je buurkinderen past ofzo en ze hebben een ongelukje waarmee ze naar de dokter moeten oid, tja, veel mensen voelen zich dan schuldig, of ze maken zich zorgen of het een beetje goedkomt, of ze maken zich zorgen dat het kind de behandeling naar zal vinden, zelfs als er niet zoveel aan de hand is. Kinderen merken dat sneller dan veel mensen denken. Zo'n kind denkt dus "ohjee er staat wat ergs te gebeuren" en begint tegen te werken.
Dit is niet iets wat slechts sommige ouders/begeleiders hebben, maar meer iets wat de meeste wel hebben.
Speelgoed en voorleesboekjes zijn voorbeelden van manieren om negatieve associaties met de tandarts te vervangen door positievere associaties en kunnen inderdaad een bijdrage leveren aan een oplossing.
Belangrijk is dan wel dat op een natuurlijke en ontspannen manier te doen. Een kind van drieënhalf dat net een drama heeft meegemaakt bij de kaakchirurg en ineens tandartsspeelgoed krijgt heeft waarschijnlijk wel door dat dat met elkaar te maken heeft. Dat ontkennen kon wel eens averechts werken.