Er zijn twee (oudere) topics die interessant zijn met betrekking tot behandelmethoden voor paradontitis, Wat kan laser doen tegen paradontitis? (titelaanpassing misschien?: parodontitis) en ultrasoon reinigen beter maar riskanter?.
Ik werd pas geleden bij mijn tweede controle bij mijn nieuwe tandarts (verhuizing) doorgestuurd naar de in dezelfde praktijk aanwezige mondhygiëniste. Bij mijn eerste controle bij de nieuwe tandarts had ik tandsteen (wist ik zelf, voel je zelf met je tong) maar daar werd geen melding van gemaakt. Het werd ook niet weggehaald (wat mijn vorige tandarts altijd deed, dat vond ik dus een beetje vreemd. Was het niet zo belangrijk zodat het tandsteen niet weggehaald hoefde te worden of had men gewoon even niet de tijd - ik weet het niet).
Bij de tweede controle een half jaar later werd er gezegd: er zou veel tandsteen bij mij zijn en ook het tandvlees ziet er geïrriteerd uit. (Dat had ik zelf ook geconstateerd en neem ook de verantwoordelijkheid voor het probleem - ik ben niet altijd even consequent m.b.t. schoonhouden van mijn gebit. Over de redenen daarvoor wil ik me even niet uitlaten, maar ik realiseer me dus wel terdege dat dat iets is wat ik ZELF veel beter kan doen. Alleen is het wel zo dat het tot nu toe altijd goed ging, mits de tandarts maar regelmatig mijn tandsteen verwijderde. Nu is dat niet gebeurd, en hop, problemen. Terzijde: ik heb bijna nooit gaatjes. Voor de volledigheid: ik ben 43 jaar oud.)
Enfin, volgende dag afspraak bij de mondhygiëniste (in dezelfde praktijk aanwezig). Ze prikte her en der wat in mijn tandvlees en adviseerde een behandeling want ik heb blijkbaar parodonditis. Welk stadium vroeg ik? Aan de hand van de folder van de Nederlandse Vereniging voor Parodontologie liet ze me zien: ergens tussen gengivitis en het eerste stadium van parodonditis in. Vermoeden (en het IS wat mij betreft inderdaad in dit stadium niet meer dan een vermoeden) pockets tussen 4 en 6mm in. Met betrekking tot dit heb ik nu een aantal vragen:
Daarbij vraag ik me af als je een lichte vorm van parodonditis hebt (of een ietwat voortgeschreden vorm van gengivitis) zoals ik schijn te hebben, of je dan niet meer kwaad dan goed doet door het tandvlees juist extra te gaan irriteren met een behandeling. U snapt dus ook dat mijn bovenstaande vragen van belang zijn m.b.t. een juiste beslissing in dezen.
P.S. Mijn excuses voor dit lange verhaal, toch wil ik er nog even als schepje bovenop de nadruk op leggen dat ik mij terdege bewust ben van het feit dat de kritische houding van patiënten niet altijd even makkelijk is voor mensen die werkzaam zijn in medische vakgebieden. De grote hoeveelheid informatievoorziening (die helaas niet altijd even accuraat is) leidt ertoe dat men al gauw denkt zelf te weten waar het om draait waardoor de door intensieve studie en hard werken verkregen expertise van medici soms teveel gerelativeerd wordt door de patiënt. En dan druk ik me nog te genuanceerd uit denk ik.
Toch heb ik persoonlijk ook wel meegemaakt dat een al te groot vertrouwen in expertise niet altijd gezond is (een niet ontdekte trombose in mijn geval, die alleen door mijn eigen altertheid, nieuwsgierigheid en intuïtie uiteindelijk kon worden herkend en behandeld - ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als ik niet op eigen houtje nog eens (voor de vierde keer zeggend: ik heb zo'n kramp in m'n kuit, da's toch niet normaal?) aan de bel had getrokken). U begrijpt dus hoop ik dat ik een en ander met enige skepcis bejegen.
Ik werd pas geleden bij mijn tweede controle bij mijn nieuwe tandarts (verhuizing) doorgestuurd naar de in dezelfde praktijk aanwezige mondhygiëniste. Bij mijn eerste controle bij de nieuwe tandarts had ik tandsteen (wist ik zelf, voel je zelf met je tong) maar daar werd geen melding van gemaakt. Het werd ook niet weggehaald (wat mijn vorige tandarts altijd deed, dat vond ik dus een beetje vreemd. Was het niet zo belangrijk zodat het tandsteen niet weggehaald hoefde te worden of had men gewoon even niet de tijd - ik weet het niet).
Bij de tweede controle een half jaar later werd er gezegd: er zou veel tandsteen bij mij zijn en ook het tandvlees ziet er geïrriteerd uit. (Dat had ik zelf ook geconstateerd en neem ook de verantwoordelijkheid voor het probleem - ik ben niet altijd even consequent m.b.t. schoonhouden van mijn gebit. Over de redenen daarvoor wil ik me even niet uitlaten, maar ik realiseer me dus wel terdege dat dat iets is wat ik ZELF veel beter kan doen. Alleen is het wel zo dat het tot nu toe altijd goed ging, mits de tandarts maar regelmatig mijn tandsteen verwijderde. Nu is dat niet gebeurd, en hop, problemen. Terzijde: ik heb bijna nooit gaatjes. Voor de volledigheid: ik ben 43 jaar oud.)
Enfin, volgende dag afspraak bij de mondhygiëniste (in dezelfde praktijk aanwezig). Ze prikte her en der wat in mijn tandvlees en adviseerde een behandeling want ik heb blijkbaar parodonditis. Welk stadium vroeg ik? Aan de hand van de folder van de Nederlandse Vereniging voor Parodontologie liet ze me zien: ergens tussen gengivitis en het eerste stadium van parodonditis in. Vermoeden (en het IS wat mij betreft inderdaad in dit stadium niet meer dan een vermoeden) pockets tussen 4 en 6mm in. Met betrekking tot dit heb ik nu een aantal vragen:
- Hoe betrouwbaar is een dergelijke diagnose (binnen 3 minuten her en der prikken)? Wetenschappelijke vraag. Slaat men ook wel eens de plank mis? Of is het eenvoudig te zien?[/*]
- Ik voel me nogal gedwongen om een behandeling te ondergaan. Het tandsteen dat duidelijk zichtbaar aanwezig is is tot nu toe niet verwijderd, noch door de tandarts, noch door de mondhygiëniste bij de eerste afspraak. Argument hiervoor (van de mondhygiëniste) is kostenbesparing (mocht ik beslissen om de behandeling te ondergaan). Het lijkt me toch wel essentieel om zichtbaar (supragingivaal) tandsteen meteen te verwijderen. Ik snap dus niet waarom men dat nog niet heeft gedaan. Wat zie ik hier potentieel over het hoofd? Kan het niet zijn dat als het supragingivaal tandsteen wordt verwijderd, dat mijn tandvlees zich herstelt (zoals ik in het verleden heb meegemaakt) en een behandeling dus niet nodig is?[/*]
- De mondhygiëniste vertelde me dat de behandeling met laser zal geschieden. Nu is het me niet helemaal duidelijk of we hier met laserbehandeling in combi met conventioneel "schrapen" hebben of alleen maar laserbehandeling. De vraag die ik heb is waarom er, ervan uitgaande dat het hier om een laserbehandeling gaat waarbij het apparaat het tandsteen detecteert en grondig aanpakt (niet alleen losweekt), en schrapen dus overbodig is, er nog een vooronderzoek nodig is. Want als zo'n apparaat detectie mogelijk maakt van subgingivaal aanwezig tandsteen dan kun je toch eigenlijk meteen in de pockets prikken met zo'n laserapparaat, ipv dat eerst met een sonde te doen die de diepte van de pockets moet meten. Immers, ALS er zich tandsteen in de pockets bevindt, of die nu gezond (3 mm) of ziek (4 mm of meer) is, dan is dat toch nooit goed? Prikken en meteen weghalen. Waarom dan dat vooronderzoek?[/*]
- Welke behandeling verdient de voorkeur? Conventioneel (schrapen), ultrasoon, of laser? Uiteraard ben ik als patiënt geïntresseerd in een minimale schade aan glazuur en wortelhals, het zo min mogelijk terugtrekken van het tandvlees bij genezing en een zo pijnloos mogelijke behandeling.[/*]
Daarbij vraag ik me af als je een lichte vorm van parodonditis hebt (of een ietwat voortgeschreden vorm van gengivitis) zoals ik schijn te hebben, of je dan niet meer kwaad dan goed doet door het tandvlees juist extra te gaan irriteren met een behandeling. U snapt dus ook dat mijn bovenstaande vragen van belang zijn m.b.t. een juiste beslissing in dezen.
P.S. Mijn excuses voor dit lange verhaal, toch wil ik er nog even als schepje bovenop de nadruk op leggen dat ik mij terdege bewust ben van het feit dat de kritische houding van patiënten niet altijd even makkelijk is voor mensen die werkzaam zijn in medische vakgebieden. De grote hoeveelheid informatievoorziening (die helaas niet altijd even accuraat is) leidt ertoe dat men al gauw denkt zelf te weten waar het om draait waardoor de door intensieve studie en hard werken verkregen expertise van medici soms teveel gerelativeerd wordt door de patiënt. En dan druk ik me nog te genuanceerd uit denk ik.
Toch heb ik persoonlijk ook wel meegemaakt dat een al te groot vertrouwen in expertise niet altijd gezond is (een niet ontdekte trombose in mijn geval, die alleen door mijn eigen altertheid, nieuwsgierigheid en intuïtie uiteindelijk kon worden herkend en behandeld - ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als ik niet op eigen houtje nog eens (voor de vierde keer zeggend: ik heb zo'n kramp in m'n kuit, da's toch niet normaal?) aan de bel had getrokken). U begrijpt dus hoop ik dat ik een en ander met enige skepcis bejegen.
2. De mh heeft juist gehandeld: Je moet eerst op de hoogte zijn van de kosten e.d. voordat er verder wordt gegaan. We werken graag met echt gemotiveerde mensen die niet halverwege afhaken. Het is een lang traject waarbij veel inzet, geld en tijd gevraagd wordt van de patient. Ik geef ze ook altijd de gelegenheid om uit te zoeken wat ze verzekerd krijgen en of ze het echt wel willen.
Als je alleen even snel wat tandsteen oppervlakkig verwijderd, kunnen er zich abcessen vormen. Er zal zeker niet voldoende verbetering optreden ook al zou je zelf van wel denken...dat is het verradelijke van paro...
Alleen supra tandsteen verwijderen is, in mijn ogen, malpraxis. Tenzij de patient hier de verantwoordelijkheid voor wil nemen, maar je mag dit als behandelaar weigeren.
3. Nee, dit zie je in het geheel verkeerd. Met een laser kan je niet de diepte van de pocket opmeten. Bovendien wil je dit van te voren weten ivm de planning en ivm met het behandelplan. Je wilt weten waar de moeilijke plekjes zitten en welke prognose's hier aan vast zitten.
4. Niet te zeggen. Hier is nog te weinig onderzoek naar gedaan. Ik zou zeggen, zolang het niet bekend is of ultrasoon/met handinstrumenten reinigen of met de laser, even goed danwel beter is, met beide als je over beide beschikt.
Bij pockets van 4 a 5 millimeter zegt Dr. Rengli dat er intiele therapie meer schade zou kunnen berokkenen dan een wat minder uitgebreide behandeling. Ik heb hierover verder niks gelezen of gehoord. Ikzelf ben er niet zo heel erg voor om zulke kleine pockets zo grondig aan te pakken. Meestal merk je dat na een goede instructie en een paar keer goed schoonmaken (om de zoveel tijd) er ook al een goed resultaat KAN zijn. Ik neem dan een afwachtende houding aan. Ik weet dat (beginnende?) mondhygienisten zijn die hier een andere mening over hebben.
Goede vragen!!!