Vijf jaar geleden zijn 3 verstandskiezen in een enkele behandeling getrokken. Dit ging niet erg soepel en na de behandeling ben ik onderuit gegaan. Bovendien heb ik daarna een paar weken niet normaal kunnen eten omdat ik mijn kaken niet ver genoeg van elkaar kreeg. Een jaar later is de laatste verstandskies getrokken. Sindsdien is mijn angst voor de tandarts erg groot. Sindsdien met stress naar de tandarts gegaan.
De periodieke controles leverde telkens niets verontrustends op: wat tandsteen verwijderen. Ik had verder geen klachten. Als ik gewoon normaal zou blijven poetsen en jaarlijks op controle kom, zou ik 80 kunnen worden met mijn gebit. Aldus de tandarts. Zelfs de expliciete vraag of er echt niet verontrustends is, beantwoorde hij met nee. Dit stelde me in zekere mate gerust. En ik was opgelucht als ik weer buiten stond.
Verleden juli was ik weer op controle bij deze tandarts. Vier weken na deze controle merkte ik echter dat er een gaatje in een tand zat. Ik twijfelde plotseling aan mijn gebit: dat ik geen klachten heb, wil niet zeggen dat het allemaal oké is.
Mijn vriendin (zat bij een andere tandarts, ook nare ervaringen opgedaan) en ik besloten daarop een tandarts te zoeken die ook angstige patiënten behandelt. Zij en ik hoopten wat meer op ons gemak te kunnen zijn. Na de zomer gebeld en we konden samen begin november terecht.
En mijn voorgevoel bleek niet onterecht.
Vorige week bij de nieuwe tandarts een intakegesprek gehad. Hem verteld hoe de angst is ontstaan, hoe ik tegen behandelingen opzie et cetera.
Verleden woensdag heeft hij geconstateerd dat bij zo’n beetje elke tand en kies de pockets erg diep zijn (5-8 mm) en dat er onder het tandvlees tandsteen zit. Het tandvlees is overal ontstoken en bij een kies zit er een ontsteking. Samengevat: als 34-jarige heb ik een gebit van een 70-jarige.
Komende dinsdag wordt bij een deel van de tanden en kiezen het tandsteen ultrasoon verwijderd en een week later nog een keer.
Dat het me veel geld gaat kosten, is erg jammer, maar het is niet anders. Wat ik vreselijk vind, is dat er nu van alles aan de hand is, maar dat dit de afgelopen jaren nooit geconstateerd is door mijn vorige tandarts. De angst voor de tandarts is van het ene op het andere moment sterk toegenomen. Mijn ouders zitten nog bij dezelfde tandarts terwijl ze tegenwoordig buiten de stad wonen, maar ik heb ze direct aangeraden om uit te kijken naar een andere tandarts. Redden wat er te redden is.
En ik ben wel eens bang geweest en heb tegen gebeurtenissen opgezien, maar nu ben ik ècht bang. Angst voor alles wat gaat komen. Angst voor pijn voor, tijdens en na de behandeling. Angst om weer onderuit te gaan. Et cetera, et cetera…
Ik voel het in mijn lijf en hoofd en ik trek het zeer slecht… Bang, bang, bang… Paniekerig en bang...
De periodieke controles leverde telkens niets verontrustends op: wat tandsteen verwijderen. Ik had verder geen klachten. Als ik gewoon normaal zou blijven poetsen en jaarlijks op controle kom, zou ik 80 kunnen worden met mijn gebit. Aldus de tandarts. Zelfs de expliciete vraag of er echt niet verontrustends is, beantwoorde hij met nee. Dit stelde me in zekere mate gerust. En ik was opgelucht als ik weer buiten stond.
Verleden juli was ik weer op controle bij deze tandarts. Vier weken na deze controle merkte ik echter dat er een gaatje in een tand zat. Ik twijfelde plotseling aan mijn gebit: dat ik geen klachten heb, wil niet zeggen dat het allemaal oké is.
Mijn vriendin (zat bij een andere tandarts, ook nare ervaringen opgedaan) en ik besloten daarop een tandarts te zoeken die ook angstige patiënten behandelt. Zij en ik hoopten wat meer op ons gemak te kunnen zijn. Na de zomer gebeld en we konden samen begin november terecht.
En mijn voorgevoel bleek niet onterecht.
Vorige week bij de nieuwe tandarts een intakegesprek gehad. Hem verteld hoe de angst is ontstaan, hoe ik tegen behandelingen opzie et cetera.
Verleden woensdag heeft hij geconstateerd dat bij zo’n beetje elke tand en kies de pockets erg diep zijn (5-8 mm) en dat er onder het tandvlees tandsteen zit. Het tandvlees is overal ontstoken en bij een kies zit er een ontsteking. Samengevat: als 34-jarige heb ik een gebit van een 70-jarige.
Komende dinsdag wordt bij een deel van de tanden en kiezen het tandsteen ultrasoon verwijderd en een week later nog een keer.
Dat het me veel geld gaat kosten, is erg jammer, maar het is niet anders. Wat ik vreselijk vind, is dat er nu van alles aan de hand is, maar dat dit de afgelopen jaren nooit geconstateerd is door mijn vorige tandarts. De angst voor de tandarts is van het ene op het andere moment sterk toegenomen. Mijn ouders zitten nog bij dezelfde tandarts terwijl ze tegenwoordig buiten de stad wonen, maar ik heb ze direct aangeraden om uit te kijken naar een andere tandarts. Redden wat er te redden is.
En ik ben wel eens bang geweest en heb tegen gebeurtenissen opgezien, maar nu ben ik ècht bang. Angst voor alles wat gaat komen. Angst voor pijn voor, tijdens en na de behandeling. Angst om weer onderuit te gaan. Et cetera, et cetera…
Ik voel het in mijn lijf en hoofd en ik trek het zeer slecht… Bang, bang, bang… Paniekerig en bang...
Re: Drama