Omdat ik nu diverse vragen zag verschijnen over pijn na een WKB reageer ik maar even zo.
Eind oktober 2008 mijn eerste WKB, linksboven, ondergaan. Kanalen bleven vuil, dus telkens medicatie in de kies en naar huis met een noodvulling. In januari tweede WKB, nu rechtsboven. Na een aantal dagen stond ik letterlijk op mijn kop van de kiespijn. Terug naar de tandarts. Kanalen opnieuw gereinigd, wederom noodvulling. Nog steeds afschuwelijke kiespijn. (zie topics :roll: )
Tandarts bleef rustig, geduldig en spoelde wekelijks (soms wel 2 keer per week!!) de kanalen en volhardde in zijn engelengeduld. Ik niet meer; ik verlangde naar een biefstukje of andersoortig vast voedsel -kon geen pap meer zien- en heb de tandarts gevraagd of trekken geen optie was. In mijn geval niet, want door mijn auto immuunziekte zou ik de problemen alleen vergroten (uitleg zal ik jullie besparen :lol: ) Hij had er het volste vertrouwen in, dat het op termijn allemaal goed zou gaan komen.
Ik kan nu alleen maar zeggen; hij had gelijk. Inmiddels eet ik -nog steeds met noodvullingen- mijn biefstukje weer. De kiezen zijn nog steeds gevoelig, maar de kanalen zijn nu bijna allemaal droog en einde van de maand gaat hij een kanaal (joepie, een heel kanaal :lol: ) definitief vullen. Dan kijken we hoe mijn gestel reageert, voordat we overgaan tot vullen van de overige kanalen (nog steeds een voor een vrees ik).
Maar wat heb ik een pijn gehad!!!! Ik zou de laatste maanden voor geen goud willen overdoen. Abcessen, fistels, verschrikkelijke pijnen...ik weet er inmiddels alles van. Bijkomend voordeel is wel, dat ik weken bijna niet kon eten, en dat ik dat nu dubbel kan inhalen zonder vrees voor vetrolletjes, hihi.
Maar ik realiseer me, dat ik beide kiezen nog heb(!!!) na alle problemen -en ik was volgens de tandarts toch wel een bijzonder geval ;-) want ik reageerde wel heel uitzonderlijk- ben ik toch wel blij, dat hij zo geduldig is geweest. We zijn er nog steeds niet. En ik heb nog wel wat tandarts bezoeken te gaan. En dat voor de allergrootste angsthaas die je je kon voorstellen.
Maar dames/ heren, houd moed! Heb geduld -en hopelijk heeft je tandarts dat ook- want zelfs bij mij gaat het goedkomen.
Bij mij was het spoelen, spoelen en nog eens spoelen.........
Hopelijk steekt dit -gruwel-verhaal sommigen een hart onder de riem...
ps; Ging ik vorig jaar nog met buikpijn naar de tandarts, inmiddels ga ik fluitend....Het is nog steeds niet fijn, maar het went -ja echt- en dankzij hem zit ik hier nu met nog steeds al mijn kiezen in mijn mond!!!
Eind oktober 2008 mijn eerste WKB, linksboven, ondergaan. Kanalen bleven vuil, dus telkens medicatie in de kies en naar huis met een noodvulling. In januari tweede WKB, nu rechtsboven. Na een aantal dagen stond ik letterlijk op mijn kop van de kiespijn. Terug naar de tandarts. Kanalen opnieuw gereinigd, wederom noodvulling. Nog steeds afschuwelijke kiespijn. (zie topics :roll: )
Tandarts bleef rustig, geduldig en spoelde wekelijks (soms wel 2 keer per week!!) de kanalen en volhardde in zijn engelengeduld. Ik niet meer; ik verlangde naar een biefstukje of andersoortig vast voedsel -kon geen pap meer zien- en heb de tandarts gevraagd of trekken geen optie was. In mijn geval niet, want door mijn auto immuunziekte zou ik de problemen alleen vergroten (uitleg zal ik jullie besparen :lol: ) Hij had er het volste vertrouwen in, dat het op termijn allemaal goed zou gaan komen.
Ik kan nu alleen maar zeggen; hij had gelijk. Inmiddels eet ik -nog steeds met noodvullingen- mijn biefstukje weer. De kiezen zijn nog steeds gevoelig, maar de kanalen zijn nu bijna allemaal droog en einde van de maand gaat hij een kanaal (joepie, een heel kanaal :lol: ) definitief vullen. Dan kijken we hoe mijn gestel reageert, voordat we overgaan tot vullen van de overige kanalen (nog steeds een voor een vrees ik).
Maar wat heb ik een pijn gehad!!!! Ik zou de laatste maanden voor geen goud willen overdoen. Abcessen, fistels, verschrikkelijke pijnen...ik weet er inmiddels alles van. Bijkomend voordeel is wel, dat ik weken bijna niet kon eten, en dat ik dat nu dubbel kan inhalen zonder vrees voor vetrolletjes, hihi.
Maar ik realiseer me, dat ik beide kiezen nog heb(!!!) na alle problemen -en ik was volgens de tandarts toch wel een bijzonder geval ;-) want ik reageerde wel heel uitzonderlijk- ben ik toch wel blij, dat hij zo geduldig is geweest. We zijn er nog steeds niet. En ik heb nog wel wat tandarts bezoeken te gaan. En dat voor de allergrootste angsthaas die je je kon voorstellen.
Maar dames/ heren, houd moed! Heb geduld -en hopelijk heeft je tandarts dat ook- want zelfs bij mij gaat het goedkomen.
Bij mij was het spoelen, spoelen en nog eens spoelen.........
Hopelijk steekt dit -gruwel-verhaal sommigen een hart onder de riem...
ps; Ging ik vorig jaar nog met buikpijn naar de tandarts, inmiddels ga ik fluitend....Het is nog steeds niet fijn, maar het went -ja echt- en dankzij hem zit ik hier nu met nog steeds al mijn kiezen in mijn mond!!!