De laatste week krijg ik complimenten over mijn tanden. Dat ze mooi zijn (geworden). Ik heb er dan nu ook 4x een uur tandarts opzitten en het resultaat is top! :D
Maar wat ik wilde zeggen. Mijn tanden waren heel slecht. Vooral bovenin zaten echt zichtbare gaten. Dat wist ik wel, maar ik deed alsof het niet zo was. Ach, het valt nog wel mee. En dan oefenen voor de spiegel tot hoever ik nog mijn tanden kon laten zien, zodat het niet op zou vallen voor anderen.
Maar nu ik dus die complimentjes (je tanden zijn mooi geworden) en vragen/opmerkingen (Ben je naar de tandarts geweest?) krijg. Nu besef ik dat anderen dat al die tijd wél gezien hebben, maar nooit iets hebben laten merken of iets hebben gezegd.
Ik schrijf dat hier neer, omdat ik weet dat er hier heel veel mensen zijn die hun slechte tanden proberen te verbergen en niet meer durven lachen of mensen aankijken uit angst dat het opvalt.
Ik heb mezelf ook al die tijd voor de gek gehouden door te denken dat niemand het zou zien. Maar neem maar van mij aan dat 'ze' het allemaal weten in jouw omgeving, maar ze zeggen alleen niks...
Nu de 'restauratiewerkzaamheden' bijna klaar zijn en iedereen dus zegt en vraagt en opmerkt, heb ik pas in de gaten hoe stom ik bezig ben geweest.
Maar wat ik wilde zeggen. Mijn tanden waren heel slecht. Vooral bovenin zaten echt zichtbare gaten. Dat wist ik wel, maar ik deed alsof het niet zo was. Ach, het valt nog wel mee. En dan oefenen voor de spiegel tot hoever ik nog mijn tanden kon laten zien, zodat het niet op zou vallen voor anderen.
Maar nu ik dus die complimentjes (je tanden zijn mooi geworden) en vragen/opmerkingen (Ben je naar de tandarts geweest?) krijg. Nu besef ik dat anderen dat al die tijd wél gezien hebben, maar nooit iets hebben laten merken of iets hebben gezegd.
Ik schrijf dat hier neer, omdat ik weet dat er hier heel veel mensen zijn die hun slechte tanden proberen te verbergen en niet meer durven lachen of mensen aankijken uit angst dat het opvalt.
Ik heb mezelf ook al die tijd voor de gek gehouden door te denken dat niemand het zou zien. Maar neem maar van mij aan dat 'ze' het allemaal weten in jouw omgeving, maar ze zeggen alleen niks...
Nu de 'restauratiewerkzaamheden' bijna klaar zijn en iedereen dus zegt en vraagt en opmerkt, heb ik pas in de gaten hoe stom ik bezig ben geweest.
Re: Bang om te lachen?
Mijn grootste compliment was toen een klant op de zaak na mijn
eerste keer narcose zei dat er "iets" met me was, maar hij niet wist wat.
Ik wist dat wel: ik kon weer voluit lachen!
Re: Bang om te lachen?
Nou ook van deze kant uit de complimenten want het is niet niks om het allemaal te laten doen.
Ik lees gelukkig wel dat je heel tevreden bent en ik hoop ook voor je dat dat zo blijft.
Ik ben er nog niet omdat ik vorige week ziek was kon ik niet naar de intake waar ik ontzettend van baal.
En hoe langer het duurt hoe meer ik er tegenop zie want wat is die rotangst toch erg als je er elke dag mee lastig wordt gevallen met die angst ik red het gewoon niet meer ik zie overal tegenop.
Groetjes
Re: Bang om te lachen?
vroeger durfde ik niet lachen en nu eigenlijk nog ni omdat ik denk dat het teveel opvalt .
Er zijn er die vragen"hebt gij iets aan uw tanden laten doen"?Dus moet het toch opvallen hé
het zal met de tijd wel slijten zeker.
Re: Bang om te lachen?
Ook als ik met mensen praat heb ik nog steeds het gevoel dat ik op moet passen dat ze m'n tanden niet zien. Ik realiseer me dan ineens tijdens het gesprek dat ik dat denk. En meteen weet ik dan weer dat er niets meer is om bang voor te zijn.
Als ik nu ergens om moet lachen, probeer ik bewust m'n tanden te laten zien. Ben gewoon bezig mezelf weer te leren lachen. :D
Moeilijk hoor, af en toe. Maar heb nu wel weer wat meer zelfvertrouwen gekregen. Alhoewel ik me daar zelf wel steeds aan moet herinneren.
Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ik niet meer over deze dingen nadenk en het 'gewoon' is geworden.
Re: Bang om te lachen?