dochtertje van 4 met kiespijn

Het uitboren van een gaatje kan verdoofd worden en doet dus in principe geen pijn. Het verdoven zelf kan ook worden verdoofd met een verdovingszalf. Ook maken sommige tandartsen voor verdoven gebruik van The Wand, dat schijnt ook pijnloos te zijn. Wel is er bij het behandelen van kleine kinderen vaak veel geduld nodig.

Dit topic gaat over wel/niet vullen bij kinderen:
klik

Kijk ook naar de persoonlijkheid van je kind. Sommige kinderen van 4 kunnen het prima aan om geboord te worden. Uiteraard op voorwaarde dat ze hierop goed zijn voorbereid.

Maar ga in ieder geval al praten met je kind. Leg uit dat een kies een beetje ziek is en daarom pijn doet. Dat de tandarts daar iets aan zou kunnen doen, maar dat dat pas gaat gebeuren als zij dat zelf ook wil.
Alleen al door haar een stukje 'macht' te geven, krijg je een kind makkelijker mee dan door keihard voor haar te beslissen 'het moet'. En door steeds maar weer te blijven praten over dat de tandarts haar ervan af kan helpen, kun je een kind 'om' krijgen. Wanneer ze het gevoel heeft dat ze zelf de stap heeft gezet, zal ze ook beter meewerken wanneer het zover is.

Je kunt een aantal tussenstappen nemen. Bijvoorbeeld om eerst eens samen naar de tandarts te gaan en haar te laten uitleggen aan je kind wat er gaat gebeuren (overleg zelf eerst met de tandarts WAT er dan verteld gaat worden. Haar verhaal moet overeenkomen met wat jij al verteld hebt). En daarna weer naar huis.
Er zijn ook boekjes over kinderen die naar de tandarts moesten. Ga ze maar voorlezen.
Er is ook speelgoed met 'tanden en kiezen'. Al die dingen helpen.
Misschien heeft opa of oma een kunstgebit? Sommige kinderen vinden het machtig interessant om dat eens te bekijken. Gewoon voor de leuk. (Opa moet alleen niet zeggen: "Als je niet naar de tandarts gaat, moet je ook een kunstgebit", want dat levert weer nachtmerries op.)

Je kunt ook haar lievelingspop meenemen naar de tandarts en dan wordt de behandeling bij de pop gedaan. Kan je kind het eens van die kant bekijken (en daarna tegen haar pop vertellen dat ze het goed gedaan heeft). Of misschien heeft je tandarts zo'n groot plastic gebit waarbij de behandeling gedaan kan worden.

En of het nou een week duurt of een maand of nog langer voordat je kind er klaar voor is, dat maakt niet uit. Als het maar gebeurt.
Er zal een periode zijn van weerstand van je kind. Lekker laten gaan. Niets forceren. Er komt vanzelf een periode dat haar weerstand minder wordt. Dat merk je wanneer ze zelf meer vragen gaat stellen over 'als het gaat gebeuren'. Gewoon antwoord geven en verder niks. Er komt een moment dat ze het zelf zat is en vraagt of het nou eens kan gaan gebeuren, dat bij die tandarts, want ze wil nou geen pijn meer.
Je moet er voor zorgen dat ze dan al is voorbereid, weet wat de behandeling inhoud, zodat de behandeling snel daarna kan plaatsvinden.

Beloof geen cadeaus voor 'als ze flink' is geweest. Dat bevestigt dat er iets ergs aan zit te komen. Doe liever iets als: "Ik weet dat je dit spannend vind, en daarom gaan we na afloop nog even naar de kinderboerderij, want dat vind je leuk." Gewoon iets gezelligs samen met mama doen, om naar uit te kijken en om te ontspannen.

Het belangrijkste is om kalm aan te doen. Het is makkelijk om een kind ergens toe te dwingen, om het maar gehad te hebben: "Doe het nu maar, we zijn er nu toch". En een kind kan geïntimideerd dan maar toestemmen (en daarna een drama op poten zetten :D ). Maar 'het maar gehad hebben', dat is alleen gemak voor de volwassenen.
Niemand vindt het leuk de controle over zijn eigen leven kwijt te zijn. Ook een kleuter niet.

Wanneer je kind gezegd heeft 'laat het nou maar gebeuren', prijs het dan: "Wat goed van je dat je deze beslissing hebt genomen". En ook na afloop: "Ik vind het heel knap van je dat je dit soort beslissingen al kunt nemen. Ik kan wel merken dat je geen klein meisje meer bent."
Laat haar trots zijn op haar eigen beslissing.