Hoi mensen,
Ik heb me zojuist even geregistreerd omdat ik veel verhalen heb gelezen waar ik me zeer goed in herken. Ik ben 39 en was al in geen jaren naar de tandarts geweest. Dit omdat ik 'vroeger' een trauma op heb gelopen. Zo rond mijn 22e kwam ik weer bij de halfjaarlijkse controle. Toen vond mijn toenmalige tandarts 'opeens' 19 gaatjes. In de 7 jaren daarvoor nooit wat gevonden. Dankzij dit waardeloos figuur heb ik 3 maanden met de ergste pijnen rond gelopen. Boren werd namelijk nooit verdoofd door hem, en ik wist ook niet dat dat kon destijds. Verschillende vullingen waren niet goed geplaatst en dit moest dan later dus weer opnieuw gedaan worden. Al met al heeft dit tot gevolg gehad dat ik de jaren erna maar sporadisch bij de tandarts kwam. Soms ging ik wel voor controle en dan viel het meestal ook wel mee. Na een paar wortelpuntontstekingen ben ik echter nooit meer geweest. In 2007 voor het laatst. Toen brak bij voortand rechtsboven af en dat is natuurlijk geen gezicht. Daar is toen een stuk aan gezet.
Daarna braken er regelmatig spontaan tanden af. Het lijkt wel of ze bij mij poreus zijn. Al met al had ik 13 afgebroken tanden. Hoektanden, beide voortanden en zowat al mijn kiezen. Doordat mijn gebit niet zo goed zichtbaar is door de vorm van mijn lippen/mond, viel het niet echt op. Dat was mijn 'geluk'. Toen er vorig jaar november echter een tand begon te ontsteken en ik weer geen raad wist van de pijn toch naar de tandarts gegaan. Die kon niets doen dan een penincillinekuur geven. Pijnstillers hielpen niet eens. Ik werd er helemaal gek van.
Heb toen met moed der wanhoop bij de tandarts aangegeven dat ik er alles uit wilde halen en een verwijzing voor de kaakchirurg meegekregen. Toen de pijn en ontsteking echter verdwenen waren dacht ik toch weer: Laat maar hangen, het komt wel... Een paar maanden geleden echter brak er opeens spontaan een ondertand af. In tegenstelling tot de afgebroken boventanden was dit wel zichtbaar, en ik schaamde me hier wel voor. Heb toen besloten om de kaakchirurg maar te bellen voor een afspraak.
14 april j.l. ben ik voor de eerste keer geweest en hebben ze een foto gemaakt. Tijdens het gesprek zei de kaakchirurg dat het er niet best uit zag en hoe dit kwam. Heb toen bovenstaand verhaal verteld.
Ze vertelde me dat ze in 2x alles zou verwijderen onder plaatselijke verdoving. 12 mei moest ik voor het eerst. Ze heeft toen 11 kiezen eruit gehaald. Het viel me erg mee moet ik zeggen. Ik had wel pilletjes gehad om kalm te worden. Diazepam was dat. Ik kreeg er daar maar 2 van. 1 voor de avond ervoor en eentje voor 1,5 uur van tevoren.
Het was al met al 20 minuten werk. Dit terwijl er een half uur voor gepland was. Na een week kwam ik er helaas achter dat er nog zeker 4 stukken tand (splinters) achter gebleven zijn.
Op 26 mei was mijn 2e afspraak. Eerst weer de diazepam op van tevoren en ik was veel minder bang dan de keer ervoor. Tegen de kaakchirurg verteld dat er aan de bovenzijde nog enkele resten tand zaten waar ik last van had. Ik dacht dat ze die gelijk mee zou nemen, maar dat is niet gebeurd. Wel zijn de resterende 12 voortanden eruit gehaald. Ik moet zeggen dat dit wel redelijk pijnlijk was, ondanks de verdoving. De verdoving op zich was ook niet echt prettig. Erger dan bij de kiezen trekken. Ik heb er nu, 2 dagen later nog last van. Het trekken ging wel redelijk goed, alleen weet ik nu nog niet of er resten achtergebleven zijn.
Dat weet je pas als de hechtingen weg zijn. Van het hechten had ik bij 1 wond ook last. Die was niet helemaal goed verdoofd.
Deze keer was het wederom zo'n 20 minuten werk. Toen het klaar was had ik ondanks de verdovingen toch aardig wat pijn. Nadat de verdoving uitgewerkt was echter niet meer. Ik heb pas 2 pijnstillers op nu, dus dat valt reuze mee.
Toen het gebeurd was vertelde de kaakchirurg dat ik moest bellen indien er problemen waren. Over de resten die er nog zaten van de vorige keer repte ze met geen woord.
Ik denk dat ik wacht tot de hechtingen weg zijn en dan nog een keer terug ga voor die resten eruit te laten halen. Zolang die er nog zitten kan ik geen prothese aan laten meten lijkt me. Dit wil ik over een maand of 2 pas doen. Ik weet het, zolang tandeloos is niet alles, maar heb van diverse kanten gehoord dat het beter is om het eerst te laten slinken. Anders moet je steeds terug om het aan te laten passen.
Nou dit was mijn verhaal wel geloof ik...
Ik heb me zojuist even geregistreerd omdat ik veel verhalen heb gelezen waar ik me zeer goed in herken. Ik ben 39 en was al in geen jaren naar de tandarts geweest. Dit omdat ik 'vroeger' een trauma op heb gelopen. Zo rond mijn 22e kwam ik weer bij de halfjaarlijkse controle. Toen vond mijn toenmalige tandarts 'opeens' 19 gaatjes. In de 7 jaren daarvoor nooit wat gevonden. Dankzij dit waardeloos figuur heb ik 3 maanden met de ergste pijnen rond gelopen. Boren werd namelijk nooit verdoofd door hem, en ik wist ook niet dat dat kon destijds. Verschillende vullingen waren niet goed geplaatst en dit moest dan later dus weer opnieuw gedaan worden. Al met al heeft dit tot gevolg gehad dat ik de jaren erna maar sporadisch bij de tandarts kwam. Soms ging ik wel voor controle en dan viel het meestal ook wel mee. Na een paar wortelpuntontstekingen ben ik echter nooit meer geweest. In 2007 voor het laatst. Toen brak bij voortand rechtsboven af en dat is natuurlijk geen gezicht. Daar is toen een stuk aan gezet.
Daarna braken er regelmatig spontaan tanden af. Het lijkt wel of ze bij mij poreus zijn. Al met al had ik 13 afgebroken tanden. Hoektanden, beide voortanden en zowat al mijn kiezen. Doordat mijn gebit niet zo goed zichtbaar is door de vorm van mijn lippen/mond, viel het niet echt op. Dat was mijn 'geluk'. Toen er vorig jaar november echter een tand begon te ontsteken en ik weer geen raad wist van de pijn toch naar de tandarts gegaan. Die kon niets doen dan een penincillinekuur geven. Pijnstillers hielpen niet eens. Ik werd er helemaal gek van.
Heb toen met moed der wanhoop bij de tandarts aangegeven dat ik er alles uit wilde halen en een verwijzing voor de kaakchirurg meegekregen. Toen de pijn en ontsteking echter verdwenen waren dacht ik toch weer: Laat maar hangen, het komt wel... Een paar maanden geleden echter brak er opeens spontaan een ondertand af. In tegenstelling tot de afgebroken boventanden was dit wel zichtbaar, en ik schaamde me hier wel voor. Heb toen besloten om de kaakchirurg maar te bellen voor een afspraak.
14 april j.l. ben ik voor de eerste keer geweest en hebben ze een foto gemaakt. Tijdens het gesprek zei de kaakchirurg dat het er niet best uit zag en hoe dit kwam. Heb toen bovenstaand verhaal verteld.
Ze vertelde me dat ze in 2x alles zou verwijderen onder plaatselijke verdoving. 12 mei moest ik voor het eerst. Ze heeft toen 11 kiezen eruit gehaald. Het viel me erg mee moet ik zeggen. Ik had wel pilletjes gehad om kalm te worden. Diazepam was dat. Ik kreeg er daar maar 2 van. 1 voor de avond ervoor en eentje voor 1,5 uur van tevoren.
Het was al met al 20 minuten werk. Dit terwijl er een half uur voor gepland was. Na een week kwam ik er helaas achter dat er nog zeker 4 stukken tand (splinters) achter gebleven zijn.
Op 26 mei was mijn 2e afspraak. Eerst weer de diazepam op van tevoren en ik was veel minder bang dan de keer ervoor. Tegen de kaakchirurg verteld dat er aan de bovenzijde nog enkele resten tand zaten waar ik last van had. Ik dacht dat ze die gelijk mee zou nemen, maar dat is niet gebeurd. Wel zijn de resterende 12 voortanden eruit gehaald. Ik moet zeggen dat dit wel redelijk pijnlijk was, ondanks de verdoving. De verdoving op zich was ook niet echt prettig. Erger dan bij de kiezen trekken. Ik heb er nu, 2 dagen later nog last van. Het trekken ging wel redelijk goed, alleen weet ik nu nog niet of er resten achtergebleven zijn.
Dat weet je pas als de hechtingen weg zijn. Van het hechten had ik bij 1 wond ook last. Die was niet helemaal goed verdoofd.
Deze keer was het wederom zo'n 20 minuten werk. Toen het klaar was had ik ondanks de verdovingen toch aardig wat pijn. Nadat de verdoving uitgewerkt was echter niet meer. Ik heb pas 2 pijnstillers op nu, dus dat valt reuze mee.
Toen het gebeurd was vertelde de kaakchirurg dat ik moest bellen indien er problemen waren. Over de resten die er nog zaten van de vorige keer repte ze met geen woord.
Ik denk dat ik wacht tot de hechtingen weg zijn en dan nog een keer terug ga voor die resten eruit te laten halen. Zolang die er nog zitten kan ik geen prothese aan laten meten lijkt me. Dit wil ik over een maand of 2 pas doen. Ik weet het, zolang tandeloos is niet alles, maar heb van diverse kanten gehoord dat het beter is om het eerst te laten slinken. Anders moet je steeds terug om het aan te laten passen.
Nou dit was mijn verhaal wel geloof ik...