Inmiddels een 9 jaar niet meer bij de tandarts geweest, de schade is dan ook aanzienlijk. Ik durf al geruime tijd niet meer te lachen. Een normaal gesprek is al een opgave geworden, ik kan nog net normaal eten. Het begon relatief onschuldig met een klein gaatje op een hoektand waardoor ik niet meer naar de tandarts durfde, wat dus een onwaarschijnlijk grote blunder blijkt te zijn achteraf.
Ik was niet eens bang voor het boren, pijn of wat dan ook eigenlijk. Maar ik kon gewoon niet naar de tandarts omdat het steeds erger begon te worden en ik mij steeds meer begon te schamen. Inmiddels ben ik wel zo ver dat ik bang ben om te gaan omdat er zoveel gedaan moet worden, en het daardoor ook uit bleef stellen.
Nu heb ik uit eindelijk de knoop doorgehakt, en een intake-afspraak gemaakt bij een kliniek om mijn hele gebit te laten restaureren. Hopende dat ik in 1 klap deze massale blunder nog enigzins goed kan maken. Want als er 1 ding duidelijk is geworden is dat van uitstel, geen aftel komt als het om je gebit gaat.
Ik moet nog een anderhalve week wachten tot de daadwerkelijke intake, en het bijbehorende prijskaartje en misschien een second opinion. Maar 1 ding is nu wel zeker ik wil dit niet meer dit moet gewoon veranderen en wel zo snel mogelijk.
Nu merk ik al dat ik mij een stuk opgeluchter voel omdat het goed gaat komen, ik snap ook niet hoe ik zo dom kon zijn en om gewoon zo door te blijven gaan. Maar goed ik trek er mijn leer uit, hopelijk doen meer mensen dat.
Ik was niet eens bang voor het boren, pijn of wat dan ook eigenlijk. Maar ik kon gewoon niet naar de tandarts omdat het steeds erger begon te worden en ik mij steeds meer begon te schamen. Inmiddels ben ik wel zo ver dat ik bang ben om te gaan omdat er zoveel gedaan moet worden, en het daardoor ook uit bleef stellen.
Nu heb ik uit eindelijk de knoop doorgehakt, en een intake-afspraak gemaakt bij een kliniek om mijn hele gebit te laten restaureren. Hopende dat ik in 1 klap deze massale blunder nog enigzins goed kan maken. Want als er 1 ding duidelijk is geworden is dat van uitstel, geen aftel komt als het om je gebit gaat.
Ik moet nog een anderhalve week wachten tot de daadwerkelijke intake, en het bijbehorende prijskaartje en misschien een second opinion. Maar 1 ding is nu wel zeker ik wil dit niet meer dit moet gewoon veranderen en wel zo snel mogelijk.
Nu merk ik al dat ik mij een stuk opgeluchter voel omdat het goed gaat komen, ik snap ook niet hoe ik zo dom kon zijn en om gewoon zo door te blijven gaan. Maar goed ik trek er mijn leer uit, hopelijk doen meer mensen dat.
Re: Naar de tandarts na 9 jaar.
Voor de anderen: het boek: 'Uitstelgedrag':
Samenvatting & achtergrondinformatie
Waarom blijven we voor de buis zitten, terwijl we eigenlijk naar bed moeten? Waarom surfen we op internet in plaats van een deadline te halen? Waarom puilt de wasmand altijd uit en staat het aanrecht steeds vol? Waarom begint een dieet altijd morgen? En dat allemaal terwijl we dondersgoed weten dat we er niet beter van worden.
Professor Piers Steel, zelf een notoire uitsteller, doet al ruim tien jaar onderzoek naar uitstelgedrag. Met humor ontrafelt hij de mythes over dit verschijnsel, bijvoorbeeld dat het aan iemands perfectionisme zou liggen. Helder en onderbouwd verklaart hij ons uitstellen, waarbij hij vooral het verband legt met impulsiviteit.
Het slechte nieuws van Steel is dat uitstelgedrag een diepgewortelde gewoonte is, waar 95 procent van de bevolking aan lijdt. Het goede nieuws is dat we er ook van af kunnen komen. Hiervoor geeft Steel een rijk arsenaal aan beproefde technieken.
Re: Naar de tandarts na 9 jaar.
En dankje
Re: Naar de tandarts na 9 jaar.
Ik weet niet wat er overheerst de angst voor de tandarts of de vreugde dat het weer goed komt, realistisch is die angst maar even en de vreugde wat langer.
Totale schade 9 kronen, waarvan 8 voortanden boven, 1 kies onder en een kies die totaal verdwijnt, en het nodige restaureren.