Omdat ik op een aantal plekken verhalen lees waar je doodsbang van wordt, hier mijn ervaring.
Ongeveer drie weken geleden ben ik geopereerd aan mijn onderkaak, deze is (geen idee hoeveel mm) naar voren geplaatst. Ik ben 24 en heb al ongeveer 1,5 jaar een beugel.
Van tevoren was ik bloednerveus, iets dat achteraf totaal niet nodig bleek want het is me ontzettend meegevallen!
's Ochtends nuchter in het ziekenhuis aangekomen, om 15u uiteindelijk geopereerd. Toen ik wakker werd vroeg meteen iemand of ik pijn had en werd er ijs tegen m'n gezicht gelegd, naarmate ik meer wakker werd voelde ik de pijn toenemen dus kreeg ik twee keer medicatie via een infuus. Binnen een uur was ik terug op de afdeling. Van tevoren is me gezegd dat bepaalde delen van je lip/kin gevoelloos worden of anders kunnen aanvoelen, dit was bij mij niet het geval. Alles voelde zoals normaal en hier was ik ontzettend blij mee! M'n kaken zaten niet aan elkaar vast maar werden bij elkaar gehouden door elastiekjes die om drie haakjes (twee onder, een boven) gespannen waren. Aan beide kanten van m'n gezicht zaten twee kleine pleistertjes op de wondjes van de schroefjes.
Drinken ging met een rietje, avondeten overgeslagen (weet niet zeker of ze me waren vergeten of dat ik niets mocht, het meisje naast mij kreeg wel :(). Wel kreeg ik gaasjes in m'n mond omdat het bloeden niet wilde stoppen, hier heb ik mee geslapen en de volgende ochtend was het over. Ook één van de wondjes onder m'n kaak (voor de schroefjes) wilde niet stoppen met bloeden, gelukkig de volgende dag geen last meer van. Wel was het de volgende ochtend heel erg opgezwollen en werden de blauwe plekken zichtbaar.
's Ochtends foto's laten maken en eind van de ochtend richting huis. Eten met een klein lepeltje ging prima. Ik heb in de dagen erna thuis nog twee keer een pijnstiller geslikt, later in de week iets meer. Dit was niet omdat de wondjes pijn deden. Waar ik eigenlijk het meest last van heb gehad is kramp en spierpijn in m'n kaken (tot aan je slapen). Alles moet z'n plekje vinden en hoe ik ook ging liggen of zitten, de spanning op m'n kaak ging niet weg. Dit was wel vervelend, vooral tijdens het slapen maar gelukkig hielpen de pijnstillers. De eerste paar nachten is slapen op je zij ook niet mogelijk, erg vervelend, normaal slaap ik op m'n buik met m'n gezicht half in m'n kussen..:s
Woensdag ben ik geopereerd, maandag ging ik weer naar school. Met een grote sjaal om m'n kaak want het was nog dik en vooral heel erg blauw. De zwelling is nu (na ruim 2,5 week) nog niet helemaal weg en in m'n nek zijn nog wat lichte blauwe plekken te zien. Maar de eerste week/anderhalve week was het ergst. De blauw plekken zitten op je kaak en je hals en zakken steeds verder naar beneden.
Na drie dagen knapte het eerste elastiekje, na vier dagen het andere. Ik had geen nieuwe meegekregen en later hoorde ik dat ze eigenlijk niet hadden moeten knappen. Ik had te veel gedaan. Ik begon namelijk steeds beter (voor mijn idee) te eten. Kauwen probeerde ik een beetje maar deed wel pijn, behalve bij superzachte dingen. Toen ik een week later terugkwam voor controle bleek dat ik te enthousiast was geweest, ik mocht nog minstens vier weken helemaal niets kauwen! Dat viel wel tegen, aangezien ik me prima voel en het vloeibare/zachte eten zat ben! Maar aan de andere kant ook wel logisch, als je een been breekt mag je er ook een tijdje niet op staan...De elastiekjes moet ik ook nog minstens vier weken dragen, ook niet blij mee want de tanden waar ze aan vast zitten doen pijn.
Overigens was ik na de operatie een beetje bang dat het niet goed was gegaan, als ik mijn kiezen op elkaar probeerde te doen lukte dit helemaal niet, was dat niet juist het punt van de operatie? Alleen mijn voortanden raakten elkaar en tussen m'n kiezen zat veel ruimte. De kaakchirurg stelde me tijdens de controle gerust, het duurt een aantal weken voordat alles op z'n plekje staat en je je kiezen (eindelijk) goed op elkaar kunt doen.
Al met al viel alles mee, de pijn en het ongemak. Het enige waar ik van baal is dat ik geen pizza en sushi kan eten...lijkt me gewoon echt niet lekker uit de blender. Waar ik wel heel blij mee ben is mijn nieuwe kin/profiel! Ik hoop dat het niet terugvalt (blijkbaar zit ik in een risicogroep) want ik vind het supermooi! Eindelijk heb ik een kin!
Voor de mensen die de operatie nog moeten ondergaan, vrees niet :D het valt mee ;)
Ongeveer drie weken geleden ben ik geopereerd aan mijn onderkaak, deze is (geen idee hoeveel mm) naar voren geplaatst. Ik ben 24 en heb al ongeveer 1,5 jaar een beugel.
Van tevoren was ik bloednerveus, iets dat achteraf totaal niet nodig bleek want het is me ontzettend meegevallen!
's Ochtends nuchter in het ziekenhuis aangekomen, om 15u uiteindelijk geopereerd. Toen ik wakker werd vroeg meteen iemand of ik pijn had en werd er ijs tegen m'n gezicht gelegd, naarmate ik meer wakker werd voelde ik de pijn toenemen dus kreeg ik twee keer medicatie via een infuus. Binnen een uur was ik terug op de afdeling. Van tevoren is me gezegd dat bepaalde delen van je lip/kin gevoelloos worden of anders kunnen aanvoelen, dit was bij mij niet het geval. Alles voelde zoals normaal en hier was ik ontzettend blij mee! M'n kaken zaten niet aan elkaar vast maar werden bij elkaar gehouden door elastiekjes die om drie haakjes (twee onder, een boven) gespannen waren. Aan beide kanten van m'n gezicht zaten twee kleine pleistertjes op de wondjes van de schroefjes.
Drinken ging met een rietje, avondeten overgeslagen (weet niet zeker of ze me waren vergeten of dat ik niets mocht, het meisje naast mij kreeg wel :(). Wel kreeg ik gaasjes in m'n mond omdat het bloeden niet wilde stoppen, hier heb ik mee geslapen en de volgende ochtend was het over. Ook één van de wondjes onder m'n kaak (voor de schroefjes) wilde niet stoppen met bloeden, gelukkig de volgende dag geen last meer van. Wel was het de volgende ochtend heel erg opgezwollen en werden de blauwe plekken zichtbaar.
's Ochtends foto's laten maken en eind van de ochtend richting huis. Eten met een klein lepeltje ging prima. Ik heb in de dagen erna thuis nog twee keer een pijnstiller geslikt, later in de week iets meer. Dit was niet omdat de wondjes pijn deden. Waar ik eigenlijk het meest last van heb gehad is kramp en spierpijn in m'n kaken (tot aan je slapen). Alles moet z'n plekje vinden en hoe ik ook ging liggen of zitten, de spanning op m'n kaak ging niet weg. Dit was wel vervelend, vooral tijdens het slapen maar gelukkig hielpen de pijnstillers. De eerste paar nachten is slapen op je zij ook niet mogelijk, erg vervelend, normaal slaap ik op m'n buik met m'n gezicht half in m'n kussen..:s
Woensdag ben ik geopereerd, maandag ging ik weer naar school. Met een grote sjaal om m'n kaak want het was nog dik en vooral heel erg blauw. De zwelling is nu (na ruim 2,5 week) nog niet helemaal weg en in m'n nek zijn nog wat lichte blauwe plekken te zien. Maar de eerste week/anderhalve week was het ergst. De blauw plekken zitten op je kaak en je hals en zakken steeds verder naar beneden.
Na drie dagen knapte het eerste elastiekje, na vier dagen het andere. Ik had geen nieuwe meegekregen en later hoorde ik dat ze eigenlijk niet hadden moeten knappen. Ik had te veel gedaan. Ik begon namelijk steeds beter (voor mijn idee) te eten. Kauwen probeerde ik een beetje maar deed wel pijn, behalve bij superzachte dingen. Toen ik een week later terugkwam voor controle bleek dat ik te enthousiast was geweest, ik mocht nog minstens vier weken helemaal niets kauwen! Dat viel wel tegen, aangezien ik me prima voel en het vloeibare/zachte eten zat ben! Maar aan de andere kant ook wel logisch, als je een been breekt mag je er ook een tijdje niet op staan...De elastiekjes moet ik ook nog minstens vier weken dragen, ook niet blij mee want de tanden waar ze aan vast zitten doen pijn.
Overigens was ik na de operatie een beetje bang dat het niet goed was gegaan, als ik mijn kiezen op elkaar probeerde te doen lukte dit helemaal niet, was dat niet juist het punt van de operatie? Alleen mijn voortanden raakten elkaar en tussen m'n kiezen zat veel ruimte. De kaakchirurg stelde me tijdens de controle gerust, het duurt een aantal weken voordat alles op z'n plekje staat en je je kiezen (eindelijk) goed op elkaar kunt doen.
Al met al viel alles mee, de pijn en het ongemak. Het enige waar ik van baal is dat ik geen pizza en sushi kan eten...lijkt me gewoon echt niet lekker uit de blender. Waar ik wel heel blij mee ben is mijn nieuwe kin/profiel! Ik hoop dat het niet terugvalt (blijkbaar zit ik in een risicogroep) want ik vind het supermooi! Eindelijk heb ik een kin!
Voor de mensen die de operatie nog moeten ondergaan, vrees niet :D het valt mee ;)
Re: Mijn ervaring: correctie onderkaak