Allen,
Vanaf mijn jeugd (nu ben ik 39 jaar) heb ik altijd al een slecht gebit gehad. In mijn kindertijd poetste ik mijn tanden niet afdoende en daar heb ik de prijs voor betaald.
Sinds een jaar of 5 krijg ik af en toe last van onstekingen in mijn tandvlees met een dikke kaak tot gevolg. Standaard behandeling is een foto, wortelkanaal en antibiotica. Ik hoef jullie niet uit te leggen welke pijn gepaard kan gaan met een onsteking en hoeveel pijn het prikje van de verdoving in het ontstoken tandvlees kan doen.
De laatste keer dat ik een onsteking had kreeg ik weer een antibiotica kuurtje mee naar huis. Na 1,5 dagen ben ik op enig moment thuis zomaar flauw gevallen. Een doktersbezoek leerde mij dat dat ik een intolerantie voor de desbetreffende antibiotica (amoxicilinne icm clavulaan zuur) heb ontwikkeld. De volgende keer zou de reactie op de desbetreffende antibiotica nog heftiger zijn.
Gevolg is dus dat ik voor mijn 40ste blijkbaar in ieder geval 1 antibiotica nooit meer mag nemen.
Bij de tandarts heb ik al meerdere keren gevraagd waarom ik zoveel ontstekingen krijg (ik schat in 5 jaar een stuk of 7). Hij wist me alleen te melden dat sommige mensen daar gevoeliger voor zijn dan anderen. Bij de laatste keer vertelde hij me dat hij een speciale (tussen) laag in mijn vullingen deed dat de levensduur van de vullingen zou verlengen. Hij gaf hierbij aan dat deze laag niet onomstreden is en inderdaad onstekingen tot gevolg kan hebben.
Het lijkt erop dat mijn tandarts alles in he twerk steld om de levensduur van mijn tanden te optimaliseren. Ik stel echter voor mezelf de vraag of dat niet ten koste gaat van mijn levensgenot en kwaliteit. Onstekingen zijn geen pretje en het ontwikkelen van intoleranties voor antibiota is voor mij zorgelijk.
Wat is wijsheid? Ik moet bekennen dat ik er zelfs aan denk om alles maar te laten trekken en zodoende voor altijd van deze problemen af te zijn. Dit lijkt mij echter nog prematuur. Voor zover ik weet heb ik 3 of 4 kronen en geen trekkingen.
Iemand enig advies?
Vanaf mijn jeugd (nu ben ik 39 jaar) heb ik altijd al een slecht gebit gehad. In mijn kindertijd poetste ik mijn tanden niet afdoende en daar heb ik de prijs voor betaald.
Sinds een jaar of 5 krijg ik af en toe last van onstekingen in mijn tandvlees met een dikke kaak tot gevolg. Standaard behandeling is een foto, wortelkanaal en antibiotica. Ik hoef jullie niet uit te leggen welke pijn gepaard kan gaan met een onsteking en hoeveel pijn het prikje van de verdoving in het ontstoken tandvlees kan doen.
De laatste keer dat ik een onsteking had kreeg ik weer een antibiotica kuurtje mee naar huis. Na 1,5 dagen ben ik op enig moment thuis zomaar flauw gevallen. Een doktersbezoek leerde mij dat dat ik een intolerantie voor de desbetreffende antibiotica (amoxicilinne icm clavulaan zuur) heb ontwikkeld. De volgende keer zou de reactie op de desbetreffende antibiotica nog heftiger zijn.
Gevolg is dus dat ik voor mijn 40ste blijkbaar in ieder geval 1 antibiotica nooit meer mag nemen.
Bij de tandarts heb ik al meerdere keren gevraagd waarom ik zoveel ontstekingen krijg (ik schat in 5 jaar een stuk of 7). Hij wist me alleen te melden dat sommige mensen daar gevoeliger voor zijn dan anderen. Bij de laatste keer vertelde hij me dat hij een speciale (tussen) laag in mijn vullingen deed dat de levensduur van de vullingen zou verlengen. Hij gaf hierbij aan dat deze laag niet onomstreden is en inderdaad onstekingen tot gevolg kan hebben.
Het lijkt erop dat mijn tandarts alles in he twerk steld om de levensduur van mijn tanden te optimaliseren. Ik stel echter voor mezelf de vraag of dat niet ten koste gaat van mijn levensgenot en kwaliteit. Onstekingen zijn geen pretje en het ontwikkelen van intoleranties voor antibiota is voor mij zorgelijk.
Wat is wijsheid? Ik moet bekennen dat ik er zelfs aan denk om alles maar te laten trekken en zodoende voor altijd van deze problemen af te zijn. Dit lijkt mij echter nog prematuur. Voor zover ik weet heb ik 3 of 4 kronen en geen trekkingen.
Iemand enig advies?