het woordje tandarts durfde ik bij wijze van spreken nog niet uit te spreken, zo groot was mijn angst, nachtmerrie's angstzweet.
maar mijn gebit werd zienderogen slechter, kiezen die voor de helft afbraken, uitvallende tanden en kiezen, pijnen die niet te beschrijven zijn.
het eten van een goed stukje vlees of andere dingen waar eerst goed op gekouwd moest worden was niet meer mogelijk
dus na vele maanden van welles en niettes toch een tandarts gevonden.
na telefonisch al gemeld te hebben dat ik waanzinnig bang ben is de dag daar,
het is begin juni, een warme dag.
de assistente zegt tegen mij dat ze kan zien dat het buiten warm is,
nou geloof me, het had niets met het weer te maken, het was puur angstzweet.
eenmaal in de stoel plaats genomen te hebben word mijn angst nog groter
als ze zegt dat ze voorzichtig gaat kijken hoe het er uitziet, maar in de linkerhand heeft ze wel dat haakachtige atribuut waar ik doodsbang voor ben, ik waarschuw ze dan ook om zeker dat ding niet te gebruiken.
het valt dan ook nog wel mee.
maar de beste oplossing is volgens haar alles verwijderen en een prothese, ik kan ze alleen maar gelijk geven en de afspraak word gemaakt.
na alles overwogen te hebben om eventueel niet te gaan besluit ik toch maar om me aan de afspraak te houden.
in de wachtkamer zittend wil ik bijna opstappen, echt gewoon bevangen
door angst.
dan zwiept de deur open en is het mijn beurt, ik krijg eerst nog enige uitleg over het verloop van het verdoven en trekken.
ik geloof niet dat ik er een woord van gehoord heb, ik sterf een beetje.
de tandarts meld dan dat ze prikken gaat geven voor de verdoving, ik grijp de leuningen van de stoel vast, en het zweet loop[t als een waterval
door mijn bilspleet. dan meld ze me na enkele tellen, nu ga ik het onder
verdoven, maar is ze boven dan al geweest?.
om een lang verhaal kort te maken, als ik op een schaal van 1 tot 10
een cijfer moet geven wat betreft de pijn van het trekken en verdoven,
een grote..........1........ ik heb totaal niets gevoeld van de spuiten of het trekken...........ongelooflijk.
bij mijn tweede afspraak om de rest te trekken ging ik dan ook fluitend
naar binnen.
ik zou daarom ieder die bang is aanraden om de angst even te overwinnen, je zult na afloop zeker merken dat het best mee valt.
ik loop in ieder geval iedere dag fluitend en lachend door eindhoven.
WAT EEN OPLUCHTING
maar mijn gebit werd zienderogen slechter, kiezen die voor de helft afbraken, uitvallende tanden en kiezen, pijnen die niet te beschrijven zijn.
het eten van een goed stukje vlees of andere dingen waar eerst goed op gekouwd moest worden was niet meer mogelijk
dus na vele maanden van welles en niettes toch een tandarts gevonden.
na telefonisch al gemeld te hebben dat ik waanzinnig bang ben is de dag daar,
het is begin juni, een warme dag.
de assistente zegt tegen mij dat ze kan zien dat het buiten warm is,
nou geloof me, het had niets met het weer te maken, het was puur angstzweet.
eenmaal in de stoel plaats genomen te hebben word mijn angst nog groter
als ze zegt dat ze voorzichtig gaat kijken hoe het er uitziet, maar in de linkerhand heeft ze wel dat haakachtige atribuut waar ik doodsbang voor ben, ik waarschuw ze dan ook om zeker dat ding niet te gebruiken.
het valt dan ook nog wel mee.
maar de beste oplossing is volgens haar alles verwijderen en een prothese, ik kan ze alleen maar gelijk geven en de afspraak word gemaakt.
na alles overwogen te hebben om eventueel niet te gaan besluit ik toch maar om me aan de afspraak te houden.
in de wachtkamer zittend wil ik bijna opstappen, echt gewoon bevangen
door angst.
dan zwiept de deur open en is het mijn beurt, ik krijg eerst nog enige uitleg over het verloop van het verdoven en trekken.
ik geloof niet dat ik er een woord van gehoord heb, ik sterf een beetje.
de tandarts meld dan dat ze prikken gaat geven voor de verdoving, ik grijp de leuningen van de stoel vast, en het zweet loop[t als een waterval
door mijn bilspleet. dan meld ze me na enkele tellen, nu ga ik het onder
verdoven, maar is ze boven dan al geweest?.
om een lang verhaal kort te maken, als ik op een schaal van 1 tot 10
een cijfer moet geven wat betreft de pijn van het trekken en verdoven,
een grote..........1........ ik heb totaal niets gevoeld van de spuiten of het trekken...........ongelooflijk.
bij mijn tweede afspraak om de rest te trekken ging ik dan ook fluitend
naar binnen.
ik zou daarom ieder die bang is aanraden om de angst even te overwinnen, je zult na afloop zeker merken dat het best mee valt.
ik loop in ieder geval iedere dag fluitend en lachend door eindhoven.
WAT EEN OPLUCHTING
qua angst pep tolk komt Missy je nog wel eventjes opfleuren :D :wink: maar van dat zweet, dat is echt niet erg hoor!!! jij bent niet de enige die daar last van heeft, en trouwens "wij" ( tandartsen en assistentes en mondygienisten ) zijn ook wel eens bang dat het zweet van je voorhoofd afdruipt :wink: dus schaam je niet hoor...! we zijn al blij dat je de stap hebt gezet...
Groetjes en veel succes met je nieuwe tandjes :smt001 :smt006
Wat goed van je dat je het berichtje hebt neergezet...
En wat een heerlijk gevoel he om te kunnen lachen zonder je te hoeven schamen...
Lekker breeduit lachen zeker met dit zonnig weer en dat in Eindhoven :)
Ik zal de volgende keer als ik er kom goed opletten... :smt040
Ik had je verhaal straks al gelezen maar ik was nog op mijn werk en wist me w8woord (om in te loggen ffies niet) vandaar een wat latere reactie :)
Ik kon me helemaal vinden in jou verhaal zeker hoe je begon met het woordje tandarts niet uit durven/willen spreken...
Gelukkig is dat nu anders en ben ik er zelfs (stiekem) trots op dat ik het durf, dat ik ook durf mee te praten als het onderwerp op een verjaardag/feestje ter sprake komt...
Wat een ellende is het als angst zo diep zit...
Maar wat een opluchting is het als je stap voor stap probeert het te overwinnen... wetend dat je er misschien nooit helemaal vanaf komt, maar dat het bespreekbaar is en je je niet hoeft te schamen of alleen voelt staan doet al wonderen...
Ger ben je in omgeving eindhoven naar een ("angst") Tandarts geweest...?
Misschien dat een ander die de stap nog moet zetten er wat aan heeft, of wil je dat liever niet kwijt...
Ik ben in ieder geval trots op je dat je geweest bent en dat alles 100% is meegevallen...
Heerlijk he weer je tanden te kunnen zetten in een lekker lapje vlees zonder angstzweet te krijgen dat je tanden het begeven...
Geniet er maar lekker van kanjer...
Groetjes en liefsss Carin
Bah inderdaat alleen dat onderwerp al. Als mensen zeggen "ik moet morgen naar de tandarts" zei ik altijd als antwoord: "ik hoop dan het weer dan goed is", lekker bruggetje naar een ander onderwerp :D
Veel pelzier met je nieuwe tanden. Ik krijg ze morgen