Als ik het kan, kan iedereen het!

Ik heb zelf enorm veel gehad aan de verhalen van de helden die hun angst onder controle hebben gekregen en de stap naar de tandarts hebben gemaakt.
Met mijn verhaal hoop ik dat er iemand is die denkt, net als ik 3 jaar terug, oke nu ga ik actie ondernemen!

Ik was pas een angsthaas voor de tandarts, zo erg dat ik 13 jaar geen tandarts heb bezocht!
Met geen 10 paarden zouden ze me in de stoel krijgen, alleen als je me knock-out zou slaan dan zou ik bij een tandartspraktijk naar binnen gedragen kunnen worden.
Maar 13 jaar niet naar de tandarts gaan betekend, veel kiespijn zo erg dat ik tegen de muren opvloog.
Ik slikte paracetamol en ibuprofen als snoepjes en slikte soms de zware pijnstillers van mijn pa, vanwege zijn rug.
Maar niet naar de tandarts gaan hoor, verder lijden was beter in mijn gedachte!
Dus met de tijd brokkelde er een stuk kies af en ook bij de voortanden brak een stukje af.
Als ik lachte, schaamde ik me kapot, maar dat liever dan naar de tandarts gaan.

Alsof de duivel ermee speelt, op elke verjaardag en feestje kwam wel een keer het onderwerp tandarts voorbij.
De horror verhalen, de kosten, en alles wat niet plezierig was in de stoel, ach je kent het wel.
Ik liep altijd weg, of probeerde het onderwerp snel op wat anders te krijgen.

Toen mijn vriendin op een dag zegt; moet jij niet eens naar de tandarts?
Alsof de aarde ineens stil stond!
Ze wist niet dat ik bang was, want daar schaam je je voor.
Dus ik deed mijn verhaal aan haar, en ze begreep me en zei; ik ga je helpen.

Ze had een afspraak gemaakt bij mijn huisarts, en daar vroeg ik hem hakkelend " kunt u mij doorverwijzen naar de angsttandarts? "
Ineens kwam alles in een stroomversnelling.
Ik kreeg van het MCA in Almaar een brief met een vragenlijst, die vulde ik in en mijn vriendin stuurde die op.
Ik denk dat ik het "vergeten" zou zijn.
Binnen een week kreeg ik een uitnodiging.
En na een maand zat ik op de afdeling bijzondere mondheelkunde.

Trillend, zwetend en alle gekke verhalen gingen door mij heen terwijl ik in de wachtruimte zat.
De deur ging open, en daar stond de man die mij kon helpen, een tandarts weliswaar!
Na een gesprek van een half uur mocht ik gaan, hij wou de week erop pas dat ik een keer in zijn stoel ging zitten.

Na die week, vol slapeloze nachten, slecht eten en bloednerveus zijn zat ik weer in de wachtruimte.
De deur ging open en ik werd welkom geheten door de tandarts en zijn assistente.
Ik mocht plaats nemen na ruim 13 jaar op DE stoel.
Hij vertelde me dat hij alleen even wilde kijken, en tandsteen verwijderen en reinigen.
Hij legde me alles haarfijn uit, en tandsteen verwijderen ging zonder problemen en zonder een centje pijn.
Ik was trots op mezelf! Ik had wat laten doen bij de tandarts en het was ook meteen zichtbaar, mijn tanden waren witter dan ooit tevoren.
Maar er moesten nog 4 gaatjes worden gevuld, mijn voortanden moesten gerepareerd worden en de verstandskiezen en de afgebroken kies moesten nog getrokken worden.
Het trekken van de kiezen, zou onder algehele narcose gaan, dus daar moest ik me niet druk over maken.

Na 2 weken zat ik er opnieuw, om mijn voortanden te laten repareren.
Er moest geboord worden maar dat zou verdoofd worden.
De tandarts heeft mij alles uitgelegd, zo duidelijk dat ik bijna tandarts kan worden.
Stap voor stap heeft hij in een uurtje tijd mijn voortanden gemaakt, zodat ik weer breed uit kon lachen.
De weken erop werden er 3 gaatjes gevuld, de 4e was voor mijn nieuwe huistandarts....
Alles verliep pijnloos, en ik bedacht me elke keer weer, dat ik alles wel erg had opgeblazen in mijn fantasie.
In mijn gedachte was de boor modelletje Black & Decker en het stofzuigertje van Nilfisk.....

Na 3 maanden werd onder narcose mijn 4 verstandskiezen getrokken en de kies die afgebroken was.
Ook die napijn stelde echt helemaal niets voor met de enorme kiespijnen die ik de afgelopen jaren had gehad.
Na 3 dagen zat ik alweer aan de cheeseburgers van de Mac, want daar droomde ik telkens over.

Nu zijn we weer een paar jaar verder, ik heb een huistandarts waar ik elk half jaar netjes naar toe ga.
( toevallig op het moment van schrijven, morgen om 8.15 uur )
Ik bezoek mijn mondhygiëniste elk half jaar, in dezelde praktijk.
De tandarts en de praktijk weten van mijn probleem af, en nemen ook alle tijd voor mij.
Het wordt nooit een hobby van mij, maar ik heb mijn angst onder controle!
Ik ken de helse kiespijnen als je de tandarts niet bezoekt, en ik weet nu ook dat de tandarts pijnloos zijn werk kan doen.

Neem van mij aan, dat als ik dit kan, jij dit zeker kan!

Veel succes, en onthoudt dat je meer kan dan jezelf denkt!