Hallo, ik ben al een tijdje niet geweest, maar hier ben ik dan weer.
Ik heb gelukkig een angst tandarts gevonden, in Almere en daar ben ik heel tevreden over.
Alleen die zenuwen en toch wel angst, daar kan ik schijnbaar maar niet overheen komen.
Ik weet al een tijdje dat ik weer moet gaan, alleen zie ik er elke keer weer als een berg tegenop.
Ik word met lachgas behandelt, waar op zich natuurlijk helemaal niks verkeerds aan is, want het is super!!
Lekker op je luchtbed bij je eilandje, zoals de tandarts dan zegt.
Ik ben alleen nog steeds bang dat het pijn gaat doen, en ik heb gemerkt dat als ik heel gestressed ben, dat ook inderdaad het geval is.
Of dat reeel is, dat is natuurlijk de vraag.
Morgen ga ik weer, in de ochtend, dus ik ben daar wel blij mee, en een vriendin van mij gaat ook mee, want we moeten wel een stukje rijden om daar te komen, en de terugweg lukt niet alleen want ik ben nog altijd zeer onder de indruk als ik weer klaar ben.
Maar ik blijf nog steeds bang, terwijl de tandarts echt heel geduldig en lief is, maar op een een of andere manier, probeer ik hem, niet echt bewust hoor, te betrappen op iets.
Gemeen he?
Bijna alsof ik mijn gelijk wil halen, dat het wel pijn doet ofzo.
Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen.
Maar ik durf mezelf nog steeds niet over te geven.
Nou ja ik wilde dit even kwijt, want ik zit me weer goed op te vreten, terwijl het eigenlijk helemaal niet nodig is, weet ik wel hoor.
Maar weetje wat het ook is? Op het moment dat de datum bekent is dat ik weer moet komen, dan draait dus mijn leven om die datum.
En hoe dichterbij die komt, des te gespannender ik ben, en daarna kan ik pas weer ademen.
Zo'n gevoel ongeveer.
Nou laat maar, ik kan het niet zo goed uitleggen. :cry:
Knuffel van Brenda
Ik heb gelukkig een angst tandarts gevonden, in Almere en daar ben ik heel tevreden over.
Alleen die zenuwen en toch wel angst, daar kan ik schijnbaar maar niet overheen komen.
Ik weet al een tijdje dat ik weer moet gaan, alleen zie ik er elke keer weer als een berg tegenop.
Ik word met lachgas behandelt, waar op zich natuurlijk helemaal niks verkeerds aan is, want het is super!!
Lekker op je luchtbed bij je eilandje, zoals de tandarts dan zegt.
Ik ben alleen nog steeds bang dat het pijn gaat doen, en ik heb gemerkt dat als ik heel gestressed ben, dat ook inderdaad het geval is.
Of dat reeel is, dat is natuurlijk de vraag.
Morgen ga ik weer, in de ochtend, dus ik ben daar wel blij mee, en een vriendin van mij gaat ook mee, want we moeten wel een stukje rijden om daar te komen, en de terugweg lukt niet alleen want ik ben nog altijd zeer onder de indruk als ik weer klaar ben.
Maar ik blijf nog steeds bang, terwijl de tandarts echt heel geduldig en lief is, maar op een een of andere manier, probeer ik hem, niet echt bewust hoor, te betrappen op iets.
Gemeen he?
Bijna alsof ik mijn gelijk wil halen, dat het wel pijn doet ofzo.
Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen.
Maar ik durf mezelf nog steeds niet over te geven.
Nou ja ik wilde dit even kwijt, want ik zit me weer goed op te vreten, terwijl het eigenlijk helemaal niet nodig is, weet ik wel hoor.
Maar weetje wat het ook is? Op het moment dat de datum bekent is dat ik weer moet komen, dan draait dus mijn leven om die datum.
En hoe dichterbij die komt, des te gespannender ik ben, en daarna kan ik pas weer ademen.
Zo'n gevoel ongeveer.
Nou laat maar, ik kan het niet zo goed uitleggen. :cry:
Knuffel van Brenda
Maar ik begrijp het wel, hoor. Je hebt zoveel jaar zoveel angst gehad, je kunt gewoon niet verwachten dat je dat met een paar bezoekjes aan de tandarts (hoe lief en begripvol die ook is) kwijt bent. Je moet vertrouwen krijgen en omdat je ook niet zomaar bang bent geworden, duurt dat een tijdje. Stapje voor stapje zal je vooruitgaan en op een gegeven moment ga je het verschil wel merken. Neem het jezelf niet kwalijk, hoor en vind jezelf ook niet gemeen, want het kost gewoon tijd. Maar uiteindelijk komt het wel, hoor. Vast wel! Ik heb er zelf een jaar of 7 over gedaan en nog steeds ga ik niet helemaal gerust naar de tandarts, hoe begripvol en aardig hij ook is.
Succes morgen, ik zal voor je duimen!
:smt006 Monique
Heel erg bedankt voor je reactie, ik vond mijn verhaaltje niet echt positief klinken, omdat er zoveel mensen opzoek zijn naar een angst tandarts en nu heb ik er een, die ook nog eens lief is, en dan ga ik zeuren.
Althans, zo voelt het dan.
Maar ik hoop dat het morgen weer goed gaat, ik ben wel minder gespannen dan de laatste keer dat ik geweest was, maar toch...
Ik ben benieuwd of het gaat morgen.
Zit je ook bij een angst tandarts?
Groetjes van brenda :)
Nee, ik zit zelf bij een hele 'gewone' tandarts, maar wel een die veel begrip heeft voor angst. Ik zet het 'gewone' altijd heel bewust tussen aanhalingstekens, want ik vind 'm niet zo 'gewoon' meer gezien de manier waarop hij met mijn angst omgaat en heeft geholpen die te overwinnen. Wat dat betreft kan ik wel zeggen dat we het hand in hand hebben gedaan...
:smt006 Monique
Aanleren is makkelijker dan afleren. Zelfs als je weet dat het nu wel goed gaat, je oudere en eerdere ervaringen zijn, zitten op een of andere manier veel vaster. Bij nieuwe ervaringen heb je zoiets van: "het kan gewoon niet", het kan gewoon niet".
je leeft naar zo'n datum toe, of het nou het meeste angst is of een verlangen behandeld te worden alhoewel het niet leuk is, dat is normaal. Zoiets kan behoorljk overheersen en andere dingen in de weg zitten. Het blokkeert je dan, dwz nieuwe dingen ondernemen gaat haast niet meer.
Het is ook normaal daarna "in een gat te vallen" of een een hele actieve periode te hebben, of juist een poosje verdrietg en moe te zijn. Allemaal kan ook! Door met dit soort dingen reking te houden kun je het wat opvangen.
Doeg.
Nou ik hoop dat het
Ik vind het ook heel erg mooi dat je gewoon je eigen tandarts hebt kunnen houden.
Dat vind ik echt heel 'cool'.
:smt004
Ik weet dat hij morgen een gaatje gaat boren, en misschien wel 2, maar ik hoop eentje dan kan ik weer even wennen.
Ik vertel morgen hoe het gegaan is goed?
Groetjes en welterusten
En dat is voor mijn omgeving, die dan natuurlijk nooit bang is, moeilijk te begrijpen.
En vergelijken met vliegangst is ook niet echt jevanhet.
Ik ga het morgen weer proberen, ik ben altijd zo opgelucht als ik geweest ben, dan heb ik het gevoel dat ik weer kan leven, apart he?
En ik hoop inderdaad dat ik mezelf snel kan overtuigen dat het allemaal goed bedoelt is, en hij niet degene is die de angst bij mij heeft veroorzaakt, maar in 'vrede komt'.
:smt006 van brenda
* Stel dat ie wat vindt... ow jee
* Hij kan niks vinden wat ik poets goed en alles is goed behandeld
* Maar wat nou als...
Nou goed, niks aan de hand, nu moeten alleen al mn verstandkiezen eruit.
Aan de ene kant zie ik er niet tegenop (stoer) en ik weet dat het het beste voor me is.
Aan de andere kant; heb ik net het vertrouwen in mn tandarts, moet ik naar de slager! Ik had liever gehad dat m'n TA ging trekken... maar ja....
Ik blijf moed verzamelen en ik GA! Brrr
Tegen de tijd dat je dit gelezen hebt. Zal je behandeling wel weer achter de rug zijn. Ik hoop dat het meegevallen is. Bij mij is het meestal zo dat de angst veel erger is dan de behandeling.
Vooral het helemaal overgeven aan de tandarts. Dat is best moeilijk.
Want ergens hebben we in ons geheugen gegrift dat de tandarts pijn doet. Dat een bezoekje aan die man eng is. Dat idee zit al zolang in ons hoofd. Dat raak je zo maar niet kwijt. Maar een ding heb ik wel geleerd.
Ikke, bij elk bezoek aan die vriendelijke man. Wordt dat pijn en dat enge minder.
Ik hoop dat het deze keer beter ging dan de vorige keer.
Super eng en ik kon natuurlijk mijn emoties weer niet bedwingen maar al met al ging het toch heel goed.
Hij had weer lachgas gebruikt, en een aparte verdoving die ik helemaal niet voelde.
Vaak krijg je dan een dikke lip of wang maar bij deze niet, dus ik dacht eerst dat hij hem helemaal niet verdoofd had, maar dat was dus wel het geval.
Hij heeft een oude vulling verwijderd en een gaatje gemaakt (zeg maar gat).
Ik ben blij en ik hoef pas in maart terug te komen voor een controle, dus ik ga vrolijk dit jaar uit!!.
Heel erg bedankt voor de steun die jullie gegeven hebben, daarvoor een dikke :smt008
Liefs brenda
voor jou wordt het dus een heel fijn uiteinde van het jaar en vol goede moed een mooi begin voor het nieuwe jaar maken...
om zo stap voor stap proberen deze vreselijke angst te leren overwinnen...
Heel veel sterkte en liefsssssssss en dikke knuff voor jezelf
Carin
:smt006 Monique
Ik ben blij dat deze site bestaat, ik heb heel lang gelopen met mijn probleem, maar ik ben echt blij dat er een uitlaat klep is.
Ik heb nog wel last van die kies, hij heeft dan ook aardig gegraven zeg maar.
Maar inderdaad, ik ben blij dat ik het gehad heb.
Maar dat duurt altijd tot ongeveer 3 weken voor dat de afgesproken datum komt, en dan ga ik me alweer helemaal instellen op mijn bezoek.
Ik hoop dat het voor jullie ook allemaal wat beter gaat.
Dank jullie wel voor jullie berichtjes, dikke knuffel brenda :smt002
Dan kom je toch gewoon drie weken voor het volgende bezoek.
Hier op het forum gewoon je verhaal vertellen.
En beterschap met je kies.
Maar het zal nu alleen nog na-pijn zijn.
Hardstikke goed gedaan.