Angst is te overwinnen, echt waar!

Hallo allemaal,

Ik lees al een poosje mee op dit forum. Ik ben in het verleden door de schooltandarts “mishandeld”. Iedere keer als ik bij die man moest komen “vond” hij minstens twee gaatjes, soms zelfs in vullingen die hij zelf had aangebracht. Verdoven was een vies woord en dat weigerde hij dus categorisch. Toen ik van de lagere school afkwam heeft mijn moeder me naar de ‘gewone’ tandarts gestuurd. Ik kwam terecht bij een aardige man die gedurende 3 maanden de zaterdagochtend(!!) vrijmaakte om mijn gebit te herstellen. Ook daar ging het mis. Een uitschietertje met de boor resulteerde in een pijnlijk gat in mijn gehemelte. Al met al had ik genoeg ellende meegemaakt. Weer later kwam ik bij een andere tandarts, maar de angst voor de tandarts zat er goed in.

Ik ben op een gegeven moment gestopt met het bezoeken van de tandarts. Dat gaf in de eerste jaren wel rust. Zo nu en dan eens een ontsteking, maar die waren soms door zelfmedicatie te verhelpen. Maar ja, op een gegeven moment begint de boel het toch te begeven. Tanden gingen los zitten, vielen spontaan uit mijn mond of deden gewoon zeer. Ik heb bij een tandarts gevraagd wat het zou kosten om e.e.a. te verhelpen (das nu 10 jaar geleden) en toen ik de eerste 1000 gulden had uitgegeven waren de middelen op en was de moed mij nog verder in de schoenen gezonken. Ik had gezworen dat ik nooit meer naar een tandarts zou gaan. Dat heb ik lang kunnen volhouden. In 10 jaar twee keer om een kies te laten trekken.

Ik ben nu bijna 40 en heb de afgelopen jaren continue pijn in mijn snavel gehad. Begin dit jaar begon het echt de spuigaten uit te lopen; ik had bijna geen bovengebit meer en nog één voortand over. Beneden zit alleen de voorkant er nog redelijk in. Na heel veel uitstellen toch maar met lood in de schoenen contact gezocht met een tandarts die vlak bij mijn huis is gevestigd. Ik ben er op intake geweest, er zijn foto’s gemaakt en de eerste afspraak voor een behandeling was snel gemaakt. De bovenkant moest er geheel uit. Nog 5 tanden en kiezen, of iets dat daarvoor moet doorgaan, en die ene voortand. Ook moesten er nog veel wortelresten worden verwijderd.

De nacht voor de eerste behandeling heb ik nachtmerries gehad en was ik bijna van plan om weer toe te geven aan de angst. Maar ik heb mij vermand en ben toch gegaan. Deze tandarts, ik noem hem maar Michel want zo is zijn voornaam, is ongeveer van mijn leeftijd en nam alle tijd voor mij. De eerste behandeling heeft hij rechts alles verwijderd en gehecht. Dit viel heel erg mee; ik heb er echt niets van gevoeld. De tweede keer, een week later, heeft hij de andere kant gedaan en enkele weken gelden de voortanden en de wortelresten die er nog zaten. Inmiddels is ook de onderkant onder handen genomen en heb ik onder alleen nog een frontje met 6 tanden. De rest is er uit.

Door de goede zorg die ik bij deze tandarts kreeg ben ik de laatste drie keren dat ik moest komen er bijna fluitend naar toe gegaan. Nog steeds wel een beetje angst, maar lang niet meer zo erg.

Inmiddels is de bovenprothese in de maak en kan ik over enkele weken weer volluit lachen en hoef ik me geen zorgen meer te maken over mijn aangezicht. Al met al was ik een echte angsthaas, maar ik ben helemaal omgedraaid. Michel is mijn held en als het niet zo slecht was voor zijn tanden en kiezen zou ik hem een grote taart laten bezorgen.

Het is misschien een beetje lang verhaal maar de moraal van dit verhaal is dat alle angst te overwinnen is en dat je uiteindelijk trots op jezelf kunt zijn.