Hallo allemaal,
Ik heb mijzelf enige minuten geleden aangemeld, en begin maar meteen met mijzelf voor te stellen én mijn grootste angst bespreekbaar te maken. Na enkele weken meegelezen te hebben op dit forum, moet het er toch maar eens uit. Ik hoop dat het er in ieder geval toe zal bijdragen dat ik de stap naar de tandarts wat makkelijker zal kunnen nemen.
Mijn naam is John, ik ben 39 jaar en ik woon samen met mijn lieve maatje en onze gezamelijke kinderen in het Zeeuwse Sas van Gent.
Sinds een kleine 2 weken heb ik een steeds terugkerende kiespijn dat veroorzaakt wordt door een flinke ontsteking achterin mijn mond aan de rechterzijde. Laat ik er maar meteen even bij vermelden dat ik 31 jaar lang geen tandarts gezien heb, en dat dit ongetwijfeld heeft bijgedragen aan de staat waarin mijn gebit zich nu bevindt.
Doordat ik enorm bang ben van de tandarts, zal ik ook niet makkelijk een tandartsenpraktijk binnenstappen en probeer ik doorgaans zoveel mogelijk het probleem te verhelpen met mijn vrienden Naproxen, Ibuprofen, Paracetamol en Amoxilline. Juist omdat ik altijd op zoek ben naar praktische pijnbestrijders, zoek ik geregeld op Google met als voornaamste zoekopdracht: Kiespijn.....
Mag ik jullie allemaal aanraden dit niet te doen?
Ik heb mijzelf daar alleen nog maar angstiger meegemaakt!
Op een gegeven ogenblik kwam ik op een site waar voornamelijk gesproken werd over tumoren in de mond, en prompt stond ik voor de badkamerspiegel mijn tandvlees, tong en keel te inspecteren, daarbij voornamelijk lettend op mogelijke aanwijzingen die kenmerkend kunnen zijn voor tumoren. Ben je eerst bang voor de tandarts?....Dan ga je jezelf opeens aanpraten dat je wel eens een tumor in je mond zou kunnen hebben die de huidige klachten veroorzaakt. Niet doen dus,....hoewel ik nog wel eens met een wijdgeopende mond voor de spiegel staat hoor....
Eerverleden week heb ik toch even naar de plaatselijke tandarts gebeld. Ik wist dat ik een flinke ontsteking in mijn mond had, en dus was ik er ook zeker van dat hij alleen maar zou kijken.....verder niets.
Op zo'n moment ben ik gerust....de wetenschap dat er niet geprikt, geboord, gevult of gesneden gaat worden....dan is het, voor wat mij betreft goed.
De tandarts was een uiterst vriendelijke man, die er het volste begrip voor had dat ik wat bang was uitgevallen. Hij heeft met een spiegeltje in mijn mond gekeken en verteld dat ik een aantal afgebrokkelde kiezen heb die nodig getrokken zouden moeten worden. Voorts gaf hij aan dat er sprake was van een flinke ontsteking, waarvoor ik de nodige Naproxen en Amoxilline kreeg voorgeschreven. Op zijn vraag waar mijn angst voornamelijk op gebaseerd is, kon ik hem geeneens een concreet antwoord geven.
Ik vertelde hem dat het een combinatie van verschillende factoren zijn:
* De narcose en het idee dat je helemaal 'van de wereld' bent.
* De angst om, tijdens de narcose bij te komen en pijn te voelen.
* De angst voor de naalden en de daarbij behorende pijn.
* Het 'snijwerk' in mijn mond en de mogelijke napijnen.
* De angst dat er tijdens een tandartsbezoek dingen worden gevonden die wijzen op een ernstig probleem (tumoren bijvoorbeeld)
Toen ik eenmaal in zijn stoel zat, vroeg ik hem dus meteen maar even of hij wilde kijken. Gelukkig vertelde hij dat ik mij op dat punt geen zorgen hoefde te maken. Opluchting dus!......
Vanwege de opgesomde angstpuntjes stelde hij voor om mij naar de kaakchirurg in Oostburg te verwijzen. Ik zou dan, onder algehele narcose, van mijn slechte elementen ontdaan worden. Op mijn vraag of hij dit niet zelf kon, gaf hij aan dat, als hij dit zou doen, ik minstens twee keer terug zou moeten komen, omdat hij het in twee of meerdere keren zou moeten doen. (Eerst links en dan rechts).
In gezelschap van een verwijskaart voor de kaakchirurg én de nodige anti-biotica, ben ik weer huiswaarts gegaan. Pseudo-trots dat ik zomaar, voor het eerst in 31 jaar naar een tandarts gegaan ben. Geen kunst aan, als je bedenkt dat hij toch niets zou doen zolang er sprake is van een ontsteking.
Inmiddels ben ik bijna twee weken verder, en ik moet bekennen: Ik heb nog geen afspraak gemaakt met de kaakchirurg. Ik ben wel een paar dagen van de pijn afgeweest, maar het eten van een paar chipjes bracht mijn slechte gebit al snel weer in herinnering. Sinds een dag of twee loop ik dus weer regelmatig met mijn hand tegen de wang en kijk ik regelmatig in de spiegel naar vermeende plekjes, bultjes en andere toestanden die mij nog angstiger maken dan ik toch al was.....Nu begrijp ik ook de uitspraak: "Een mens lijdt het meest onder hetgeen dat hij vreest".....
Ik zag vanavond in mijn mond een klein grijs vlekje met daar omheen een vurig rood randje. Meteen weer even naar die 'enge' site gegaan waar al die foto's met tumoren opstaan, en gelukkig geen overeenkomsten gevonden. Maar ik kan jullie zeggen,...de toon is alweer gezet en ik haal mijzelf al weer van alles in het hoofd. Mijn partner, die inmiddels knettergek van mij aan het worden is, heeft gezegd dat het vrijwel zeker aften is. Dit kan ontstaan door slechte mondhygiëne, verminderde weerstand, een verwaarloosde ontsteking óf zelfs vitaminegebrek. Ik ben dus weer even gerust, maar toch blijft die angst op erger resident in mijn hoofd rondspoken. Leg dit naast de angst voor een tandartsbezoek en je bent hard op weg jezelf onnodig te kwellen.....
Vorige week ben ik nog bij mijn huisarts geweest en heb ik hem gevraagd om eens een kijkje in mijn mond te nemen. Je blijft immers zoeken naar de definitieve bevestiging dat alles verder (op die ontsteking na) normaal is. Dapper gooide ik mijn hoofd in mijn nek en sperde mijn mond wagenwijd open zodat de dokter een blik in mijn keel (en omstreken) kon werpen. Oei oei oei.....orakelde hij terwijl hij het lampje alle hoeken van mijn mond liet zien. Mijn ogen sperde zich nog verder open dan mijn mond en met grote vraagtekens keek ik hem aan....."Zit er iets?".....'Ja'....prevelde hij...."Een flinke ontsteking! Je zou eens naar de tandarts kunnen gaan? Met enige opluchting gaf ik hem te kennen dat ik daags tevoren bij de tandarts geweest ben en dat ik de verwijskaart voor een kaakchirurg reeds op zak had. Op mijn vraag of er verder nog ongewenste zaken in mijn mond te vinden waren, ontkende hij stellig. 'Nee hoor,....verder ziet uw mondholte en keel er netjes uit'.
Hoeveel bevesting wil een mens dan nog hebben he?......
Toch zit dat grijze rondje met dat rode randje me niet lekker. Ondanks het feit dat alles er op wijst dat aften is. Toch durf ik (weer) niet naar de tandarts om die gerustellende bevestiging te krijgen. Enerzijds omdat ik bang ben voor een eventuele ingreep, anderzijds omdat hij misschien mijn grootste angst zou kunnen bevestigen.
Ik ben heel eerlijk,....eigenlijk vertel ik dit allemaal in de hoop dat iemand van jullie die stomme houding van mij herkennen. Ik hoop dat het aanmelden op dit forum én jullie reacties mij net dat duwtje richting de tandarts zullen geven.
Bedankt alvast.....(ook namens mijn partner! :lol: )
Ik heb mijzelf enige minuten geleden aangemeld, en begin maar meteen met mijzelf voor te stellen én mijn grootste angst bespreekbaar te maken. Na enkele weken meegelezen te hebben op dit forum, moet het er toch maar eens uit. Ik hoop dat het er in ieder geval toe zal bijdragen dat ik de stap naar de tandarts wat makkelijker zal kunnen nemen.
Mijn naam is John, ik ben 39 jaar en ik woon samen met mijn lieve maatje en onze gezamelijke kinderen in het Zeeuwse Sas van Gent.
Sinds een kleine 2 weken heb ik een steeds terugkerende kiespijn dat veroorzaakt wordt door een flinke ontsteking achterin mijn mond aan de rechterzijde. Laat ik er maar meteen even bij vermelden dat ik 31 jaar lang geen tandarts gezien heb, en dat dit ongetwijfeld heeft bijgedragen aan de staat waarin mijn gebit zich nu bevindt.
Doordat ik enorm bang ben van de tandarts, zal ik ook niet makkelijk een tandartsenpraktijk binnenstappen en probeer ik doorgaans zoveel mogelijk het probleem te verhelpen met mijn vrienden Naproxen, Ibuprofen, Paracetamol en Amoxilline. Juist omdat ik altijd op zoek ben naar praktische pijnbestrijders, zoek ik geregeld op Google met als voornaamste zoekopdracht: Kiespijn.....
Mag ik jullie allemaal aanraden dit niet te doen?
Ik heb mijzelf daar alleen nog maar angstiger meegemaakt!
Op een gegeven ogenblik kwam ik op een site waar voornamelijk gesproken werd over tumoren in de mond, en prompt stond ik voor de badkamerspiegel mijn tandvlees, tong en keel te inspecteren, daarbij voornamelijk lettend op mogelijke aanwijzingen die kenmerkend kunnen zijn voor tumoren. Ben je eerst bang voor de tandarts?....Dan ga je jezelf opeens aanpraten dat je wel eens een tumor in je mond zou kunnen hebben die de huidige klachten veroorzaakt. Niet doen dus,....hoewel ik nog wel eens met een wijdgeopende mond voor de spiegel staat hoor....
Eerverleden week heb ik toch even naar de plaatselijke tandarts gebeld. Ik wist dat ik een flinke ontsteking in mijn mond had, en dus was ik er ook zeker van dat hij alleen maar zou kijken.....verder niets.
Op zo'n moment ben ik gerust....de wetenschap dat er niet geprikt, geboord, gevult of gesneden gaat worden....dan is het, voor wat mij betreft goed.
De tandarts was een uiterst vriendelijke man, die er het volste begrip voor had dat ik wat bang was uitgevallen. Hij heeft met een spiegeltje in mijn mond gekeken en verteld dat ik een aantal afgebrokkelde kiezen heb die nodig getrokken zouden moeten worden. Voorts gaf hij aan dat er sprake was van een flinke ontsteking, waarvoor ik de nodige Naproxen en Amoxilline kreeg voorgeschreven. Op zijn vraag waar mijn angst voornamelijk op gebaseerd is, kon ik hem geeneens een concreet antwoord geven.
Ik vertelde hem dat het een combinatie van verschillende factoren zijn:
* De narcose en het idee dat je helemaal 'van de wereld' bent.
* De angst om, tijdens de narcose bij te komen en pijn te voelen.
* De angst voor de naalden en de daarbij behorende pijn.
* Het 'snijwerk' in mijn mond en de mogelijke napijnen.
* De angst dat er tijdens een tandartsbezoek dingen worden gevonden die wijzen op een ernstig probleem (tumoren bijvoorbeeld)
Toen ik eenmaal in zijn stoel zat, vroeg ik hem dus meteen maar even of hij wilde kijken. Gelukkig vertelde hij dat ik mij op dat punt geen zorgen hoefde te maken. Opluchting dus!......
Vanwege de opgesomde angstpuntjes stelde hij voor om mij naar de kaakchirurg in Oostburg te verwijzen. Ik zou dan, onder algehele narcose, van mijn slechte elementen ontdaan worden. Op mijn vraag of hij dit niet zelf kon, gaf hij aan dat, als hij dit zou doen, ik minstens twee keer terug zou moeten komen, omdat hij het in twee of meerdere keren zou moeten doen. (Eerst links en dan rechts).
In gezelschap van een verwijskaart voor de kaakchirurg én de nodige anti-biotica, ben ik weer huiswaarts gegaan. Pseudo-trots dat ik zomaar, voor het eerst in 31 jaar naar een tandarts gegaan ben. Geen kunst aan, als je bedenkt dat hij toch niets zou doen zolang er sprake is van een ontsteking.
Inmiddels ben ik bijna twee weken verder, en ik moet bekennen: Ik heb nog geen afspraak gemaakt met de kaakchirurg. Ik ben wel een paar dagen van de pijn afgeweest, maar het eten van een paar chipjes bracht mijn slechte gebit al snel weer in herinnering. Sinds een dag of twee loop ik dus weer regelmatig met mijn hand tegen de wang en kijk ik regelmatig in de spiegel naar vermeende plekjes, bultjes en andere toestanden die mij nog angstiger maken dan ik toch al was.....Nu begrijp ik ook de uitspraak: "Een mens lijdt het meest onder hetgeen dat hij vreest".....
Ik zag vanavond in mijn mond een klein grijs vlekje met daar omheen een vurig rood randje. Meteen weer even naar die 'enge' site gegaan waar al die foto's met tumoren opstaan, en gelukkig geen overeenkomsten gevonden. Maar ik kan jullie zeggen,...de toon is alweer gezet en ik haal mijzelf al weer van alles in het hoofd. Mijn partner, die inmiddels knettergek van mij aan het worden is, heeft gezegd dat het vrijwel zeker aften is. Dit kan ontstaan door slechte mondhygiëne, verminderde weerstand, een verwaarloosde ontsteking óf zelfs vitaminegebrek. Ik ben dus weer even gerust, maar toch blijft die angst op erger resident in mijn hoofd rondspoken. Leg dit naast de angst voor een tandartsbezoek en je bent hard op weg jezelf onnodig te kwellen.....
Vorige week ben ik nog bij mijn huisarts geweest en heb ik hem gevraagd om eens een kijkje in mijn mond te nemen. Je blijft immers zoeken naar de definitieve bevestiging dat alles verder (op die ontsteking na) normaal is. Dapper gooide ik mijn hoofd in mijn nek en sperde mijn mond wagenwijd open zodat de dokter een blik in mijn keel (en omstreken) kon werpen. Oei oei oei.....orakelde hij terwijl hij het lampje alle hoeken van mijn mond liet zien. Mijn ogen sperde zich nog verder open dan mijn mond en met grote vraagtekens keek ik hem aan....."Zit er iets?".....'Ja'....prevelde hij...."Een flinke ontsteking! Je zou eens naar de tandarts kunnen gaan? Met enige opluchting gaf ik hem te kennen dat ik daags tevoren bij de tandarts geweest ben en dat ik de verwijskaart voor een kaakchirurg reeds op zak had. Op mijn vraag of er verder nog ongewenste zaken in mijn mond te vinden waren, ontkende hij stellig. 'Nee hoor,....verder ziet uw mondholte en keel er netjes uit'.
Hoeveel bevesting wil een mens dan nog hebben he?......
Toch zit dat grijze rondje met dat rode randje me niet lekker. Ondanks het feit dat alles er op wijst dat aften is. Toch durf ik (weer) niet naar de tandarts om die gerustellende bevestiging te krijgen. Enerzijds omdat ik bang ben voor een eventuele ingreep, anderzijds omdat hij misschien mijn grootste angst zou kunnen bevestigen.
Ik ben heel eerlijk,....eigenlijk vertel ik dit allemaal in de hoop dat iemand van jullie die stomme houding van mij herkennen. Ik hoop dat het aanmelden op dit forum én jullie reacties mij net dat duwtje richting de tandarts zullen geven.
Bedankt alvast.....(ook namens mijn partner! :lol: )
Het zijn ook gewoon mensen en zolang jij open kaart speelt is er waarschijnlijk een goed half uur voro nodig om je van alles rond die ontsteking af te helpen. En misschien moet je dan meteen spijkers met koppen slaan. what'snext!!
echt waar.
Ik zou zeggen: Zet hem op, je kan er alleen maar beter van worden, minder angstig en dat is gewoon prettiger leven (ook voor je partner!)
Groetjes, Elvia
Ik denk dat als je gebit eenmaal weer op orde is, je ook minder vaak met angst en beven in de spiegel zult kijken en al die enge dingen ook minder vaak door je hoofd zullen spoken. Ik krijg het gevoel dat het een obsessie voor je is geworden (ook omdat je zelf weet dat er iets moet (gaan) gebeuren) en dat zal minder worden als je de nodige stappen hebt genomen.
Maar nog even een paar tips waarmee jij misschien weer wat verder kunt:
Voor sommige mensen helpt het als een ander (je partner?) de afspraak maakt voor je. Je kunt dan ook afspreken hoe lang voor de afspraak jij erover hoort, zodat je je niet al te lang van tevoren druk gaat maken.
Verder kun je jezelf iets leuks in het vooruitzicht zetten. Bijv. als je de afspraak met de kaakchirurg hebt gemaakt. Of als je bij de kaakchirurg bent geweest. Of als je het hele traject hebt gedaan.
(En je kunt i.p.v. de woordjes 'of' hier natuurlijk ook 'en' neerzetten!)
Heel veel sterkte en succes en laat alsjeblieft horen hoe het met je gaat!
:smt006 Monique