Al enkele jaren heb ik een eigenaardig probleem. Ik ben bang voor tandpijn maar niet voor de tandarts. Geregeld voel ik (of denk ik) tandpijn te voelen en ben ik bang dat er weer iets mis is met mijn tanden. Zo voelde ik verleden zondag bij het eten wat drukpijn bij een tand en denk ik dat er misschien een barst in de tand zit. Ik ben dan weer begonnen te piekeren: is mijn tand ok of is er toch iets mis. Als mijn tand gebroken is, denk ik dat de pijn wel erger zou moeten zijn dan wat ik nu voel. Vroeger hebben ze eens een tand die een barst vertoonde, moeten trekken. De tandarts had nochtans in eerste instantie niets kunnen vinden (ook niet op een foto) maar toen de pijn niet overging, heeft hij de tand getrokken. Angst voor de tandarts heb ik totaal niet (gelukkig maar). Ik ga één keer per jaar naar de tandarts. Maar er zijn periodes geweest dat dit wel 5 à 6 keer per jaar was. Dat kwam doordat ik ergens tandpijn voelde, ik ging dan naar een tandarts die niets kon vinden, en ging nadien naar een andere tandarts om het nog eens te laten nakijken. Ik probeer mij nu te houden bij mijn huidige tandarts. Ik ben heel onzeker wat tandpijn betreft. Ook nu sta ik weer in twijfel of ik zou gaan naar de tandarts. Ik heb ooit al wel eens gedacht dat ik nog liever een vals gebit zou hebben, dan was ik van dat gepieker vanaf. Zijn er nog personen die zich kunnen terugvinden in mijn verhaal.
Ik ben niet bang voor de tandarts als persoon, maar wel voor dat wat ie doet...