Ben blij, heel blij

Gisteren was het moment daar. De laatste 8 tanden en kiezen in m'n bovenkaak gaan eruit en er komt een prothese. Ik had 3 jaar geleden ofzo al een plaatje, dus iets tegen m'n gehemelte aan, ben ik gewend.
Ben een angsthaas. Járen niet/amper gegaan vanwege slechte ervaringen (in m'n jeugd trekken zonder verdoving, slechte ervaring school tandarts, een niet verdoofde wortelkanaal behandeling en zo kan ik nog wel even doorgaan).
Uiteindelijk heeft m'n man de stoute schoenen aangetrokken en is bij een tandarts naar binnen gestapt waar hij goede ervaringen over had gehoord. Ook wat bekend met angst.
Kon ik terecht. Heen geweest. Maar echt met pijn en moeite. Op een gegeven moment werd er niet goed afgezogen en vloog ik tijdens de behandeling omhoog omdat ik voor m'n gevoel bijna stikte. Tandarts moest er wat om lachen. Hoppa, dat was weer genoeg om niet te gaan. Afspraken wel gemaakt, maar steeds de dag ervoor afgebeld. Durfde echt niet.
Uiteindelijk m'n probleem bij de tandarts neergelegd. En hij adviseerde naar de bijzondere tandheelkunde te gaan. Wachtlijst 4 maand! Maar dat heb ik gedaan.
2x geweest, ging de tandarts uit m'n woonplaats weg, en om nu óók nog eens een 20 min. te moeten rijden naar de tandarts, zat er echt niet in. Intern besproken en kon bij zijn collega terecht.
Moet zeggen, fijne tandarts. Rustig, luistert (yes, de eerste die én luistert én er ook nog wat mee doet!).
Eerste afspraak bij haar meteen afdruk gemaakt.
2e afspraak opnieuw afdruk voor kaakstand.
Gisteren was het dan D-day. Alle nog staande kiezen en tanden (8 in totaal) gingen eruit en bovenprothese meteen in.
Door m'n angst van het stikken, hoefde de stoel niet helemaal achterover, maar deed ze het staand. Heel prettig.
Maar, heb als een rietje liggen rillen. Moest me ontspannen. Was m'n vingertoppen helemaal wit aan het knijpen van angst.

Verdoving ging heel erg slecht. Is bij ons in de familie een probleem en had ik al aangegeven. Ze had al etra verdoofd, maar toch niet genoeg. Diverse malen bijverdoofd, net zolang ik niets meer voelde.
Rechts boven gaf de meeste problemen, wilde er niet uit. Had zowieso hard/stug kaakbot, wat voor de prothese goed is omdat het bot waarschijnlijk heel weinig zal slinken, maar voor het trekken waardeloos.
Heb anderhalf uur in de stoel gelegen. Ging echt met bloed, zweet en tranen. Tandarts had de zweetdruppels op haar voorhoofd staan, was een pittige klus. Niets werkte mee.
Op een gegeven moment weer veel slijm in de keel, direkt weggezogen, of zodra ze het zag, direkt slikken. Erg prettig moet ik zeggen.
Uiteindelijk was het klaar. En "drakula" mocht gaan :smt003 Wat vies, al dat bloed.

Om 17.15 uur thuis en meteen paracetamol genomen, zoals aangegeven door TA. Had gigantische hoofdpijn, ijs en ijskoud (4 dekbedden én elektrische deken op 1). Veel spanning wat eruit kwam. Maar... toen ik in de spiegel keek, werd ik toch wel heel vrolijk :smt003
Yes, ik kan straks weer gewoon m'n tanden bloot lachen. Ik lach heel graag, maar zag er simpelweg niet uit. Ik ben verkoopster en dan staat dat voor geen meter.
Nu, na een paar jaar is het er dan toch van gekomen. En ja, ik heb pijn, gsiteren vreselijke hoofdpijn, heb afgelopen nacht niet/amper geslapen, had vanacht vreselijk veel bloed in m'n mond wat niet stoppen wilde, en ja, het dóet pijn. Maar... niemand heeft gezegd dat het geen pijn zou doen. Dat had ik ook wel verwacht.
Gisteravond om kwart over 9 brufen 600 bruis genomen en toen was het goed te doen. Vanacht om 3 uur weer 2 paracetamols.
Vanmorgen beetje eigenwijs. Zit geen eten in m'n maag en vind het dan niet verantwoord om pijnmedicatie in te nemen.
Vanochtend een beetje pap gegeten, half glas drinkontbijt (had met voorbereid :wink: ), en zojuist kippesoep (bouillon).
Nu durfde ik het aan om weer 2 molletjes te nemen en heb dat ook gedaan. Was eerlijk gezegd ook wel nodig qua pijn.

Maar al met al... de pijn is zeer zeker te dragen, trekken was écht geen pretje maar hoort erbij en als ik nu in de spiegel kijk, wordt ik helemaal blij. Ben best trots op mezelf over hoe het gegaan is en hoe het nu gaat.
Morgen terug voor controle op o.a. drukplekken. Geen idee of dat er zit of niet. Voel vanalles, maar of dat dat drukplekken zijn... geen idee.
Nogmaals... hier een hele happy "miep", die straks weer voluit durft te lachen en op foto's durft te gaan.
Ach... wat kan het achteraf gezien toch simpel zijn. En dat zeg ik nadat het nog geen 24 uur geleden gebeurt is :smt004