Hoi, ik zal me even voorstellen :D
Ik ben Delia 29 jaar en als de dood voor de tandarts.
Ik lees hier al meerdere malen dat ik gelukkig niet de enige ben maar ik kan mezelf er nog niet toe zetten om een afspraak te maken...
Mijn vriend is ook zo'n angsthaas en die heeft na wekenlang pijn te hebben eindelijk een afspraak gemaakt in Kerkrade waar hij 11 aug. terecht kan.
Ik moet mee omdat hij onmogelijk zelf terug kan rijden (en het is maar 2 uur rijden :-? )
Mijn angst komt niet voort uit de schooltandarts maar vanuit de tandarts die ik tot 4 jaar geleden had.
Als ik vroeg om een verdoving was het volgens hem niet nodig maar als ik halverwege mijn hand op stak kon hij naar eigen zeggen altijd nog verdoven.
Dus ik halverwege mijn hand opsteken natuurlijk en dan zei die rotzak, nog ff doorbijten hoor, ik ben bijna klaar.
Dus je begrijpt dat mijn vertrouwen niet bijster groot is.
Hier dus een beetje mijn verhaal en ik hoop dat ik ooit de moed nog kan vinden om te gaan...
Groetjes Delia
Ik ben Delia 29 jaar en als de dood voor de tandarts.
Ik lees hier al meerdere malen dat ik gelukkig niet de enige ben maar ik kan mezelf er nog niet toe zetten om een afspraak te maken...
Mijn vriend is ook zo'n angsthaas en die heeft na wekenlang pijn te hebben eindelijk een afspraak gemaakt in Kerkrade waar hij 11 aug. terecht kan.
Ik moet mee omdat hij onmogelijk zelf terug kan rijden (en het is maar 2 uur rijden :-? )
Mijn angst komt niet voort uit de schooltandarts maar vanuit de tandarts die ik tot 4 jaar geleden had.
Als ik vroeg om een verdoving was het volgens hem niet nodig maar als ik halverwege mijn hand op stak kon hij naar eigen zeggen altijd nog verdoven.
Dus ik halverwege mijn hand opsteken natuurlijk en dan zei die rotzak, nog ff doorbijten hoor, ik ben bijna klaar.
Dus je begrijpt dat mijn vertrouwen niet bijster groot is.
Hier dus een beetje mijn verhaal en ik hoop dat ik ooit de moed nog kan vinden om te gaan...
Groetjes Delia
De meeste tandartsen zullen niet zo moeilijk doen om een verdoving.
Als ik jou was, zou ik proberen over je angst heen te komen. 4 jaar is nl. nog relatief kort. Ik denk dat velen van ons spijt hebben dat ze niet zijn gegaan toen ze 4 jaar niet geweest waren.
Dat verhaal van jou herken ik. nog even, het is maar een seconde, kom op het is zó gebeurd. En jij maar zitten kronkelen van de pijn en de angst. Deze dingen heb ik ook meegemaakt, maar dan wel bij de schooltandarts (die barbaren). Dit (en nog veel meer) heeft ertoe geleid dat ik voor een half jaar terug de tandarts ruim 15 jaar gemeden heb. Gelukkig schijn ik een sterk gebit te hebben en heb het ook altijd héél erg goed verzorgd. Hierdoor was de schade (zelfs na 15 jaar) nog vrij beperkt. Er waren wat gaatjes en de meeste vullingen zijn nu vervangen. Ik moet Bliepmiep echter gelijk geven als ze stelt dat 4 jaren nog relatief gezien kort is. Daarom is het ook héél belangrijk dat je er zó snel als mogelijk bij blijft en je gebit laat nakijken. Nu zijn het misschien maar een paar gaatjes, straks kan dit pijnlijker uitpakken.
Geweldig dat die kanjer van een vriend van jou nu de stap heeft genomen en naar Kerkrade gaat. Heerlijk ook dat jij hem probeerd te steunen. Het is misschien ook voor jou een goede aanzet om eens met iemand van Kerkrade te praten over jou eigen probleem. Als je nu eenmaal toch daar bent voor je vriend kun je net zo goed eens informeren. Je hebt een goed voorbeeld......je eigen kanjer..... Je leeft met hem mee en ziet alles wat er zoal gebeurd vóór en ná de behandeling. Geef jezelf een ruk en spreek ook voor jezelf iemand aan. Het tandartsencentrum van Kerkrade is echt super. Ze verrichten vakwerk, zijn heel vriendelijk en begaan met hun patiënten. Ze zullen zeer zeker oor hebben naar jou verhaal en je willen begleiden zodat jij ook weer vertrouwen gaat krijgen in een tandarts.
Wat denk je hoe lekker jullie kunnen zoenen wanneer jullie beiden de stap hebben genomen en beide gebitjes zijn schitterend gezond?
Ach, even alle gekheid op een stokje, probeer gewoon eens met die mensen te praten, je vriend heeft dat al gedaan. Nu jij nog. Denk er eens over na. Informeren en praten doet echt geen pijn. En ze zullen je nooit never niet tot iets proberen te dwingen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik wens jouw vriend heel veel sterkte toe op 11 augustus en voor jou hoop ik dat je een goed gesprek zult aangaan.
Succes beiden,
Marcel
Ik had net al op jou vorige berichtje gereageerd :)
Maar zag nu ook hier jou berichtje staan...
Tjaaa wat kan ik nog meer zeggen na de prachtige woorden van
"onze Held" (Marcel)...
Niets toch... ;)
Ik hoop idd ook dat jij tot een goed gesprek kunt komen in Kerkrade...
zet je angst voor even opzij daar, jullie kunnen elkaar steunen en jullie begrijpen elkaar zo goed...
Ik hoop dat ook jij de kracht en moed kunt vinden om voor jezelf een afspraak te maken...
Heel veel sterkte en suc6...
Laat je nog wat weten, ook hoe het je vriend is gegaan...
Liefssss Carin
Bij ons in het dorp heeft ook jarenlang een tandarts gezeten die echt niks verdoofde. Mijn vader en mijn vriend zaten bij hem. Zelfs WKB's werden niet verdoofd. Na een aantal jaren ging hij met pensioen en kwam er een jonge tandarts. Mijn vriend was echt heel verbaasd toen hem opeens aangeraden werd om een verdoving te nemen bij een zwaardere boring. Hem wordt nu gewoon de keuze gesteld of hij het wel of niet wil.
Er zijn echt wel fatsoenlijke tandartsen hoor. Toen ik nog gewoon naar een normale tandarts ging was deze ook altijd heel geduldig. Als ik ook maar een spiertje vertrok of knipperde met mijn ogen dan stopte hij met behandelen.