Eerste stap...

Hallo Allemaal,

Maanden geleden had mijn man een afspraak gemaakt bij zijn en de kids hun Tandarts.
Vanwegen een patiente stop werdt ik per brief opgeroepen als er een plek was voor
een nieuwe patient..
Vorige week Zaterdag kreeg ik dus de uitnodiging om de praktijk te bellen voor een afspraak.
Bij het lezen van de brief kreeg ik al buikpijn en zwettende handen..
Maar met volle moet belde ik Maandag netjes om 8.30 naar de praktijk.
Nou de afspraak staat voor 13 september...

Pff als ik aan de datum alleen al denk krijg ik het spaans benauwd..

Mijn angst is ontstaan in mijn jeugd..

In mijn jongekinderjaren ging ik 2 keer per jaar netjes naar de Tandarts.
Elke keer had ik wel een gaatje en dat werdt dan zonder verdoving gedaan omdat
het allemaal wel meeviel enz..enz..
Nou tot mijn 18de ging ik dus netjes en al was het met veel pijn gepaard..
Vanaf mijn 18de tot aan mijn 24de was ik niet meer geweest maar de geboorten van mijn oudste
brak er een kies en kreeg ik las van mijn gebit dus heb toen alle moed bij mekaar geraapt en een
afspraak gemaakt bij een praktijd.
Nou er werdt toen een en ander gedaan door de Tandarts en in het ziekenhuis werdt er een kies
getrokken omdat hij hem er zelf niet uit kon krijgen.
Maar na een aantal bezoeken won de angst het weer dus ging ik niet meer..
Ben nu 29 jaar en mijn tanden breken stuk voor stuk af en veel van mijn tanden staan gewoon los in
de kaak het ziet er niet echt allemaal mooi meer uit..Ik schaam me vresselijk voor mijn gebit.
Soms hoopte ik dat ik er in een klap vanaf kon zijn geen gezeur en de pijn enz..

Nou op naar 13 september...pff...