Met lood in mijn schoenen....maar door de schop onder mijn kont van Ron kon ik er niet onderuit (bedankt daarvoor Ron!). Ik had expres al vroeg een afspraak gemaakt, want ik ken mezelf. Als ik om vijf uur moet, dan loop ik de hele dag smoezen te verzinnen. Nu moest ik er om kwart voor negen zijn. Dus de kinderen naar school, mezelf wassen en aankleden en nog net genoeg tijd om mijn tanden te poetsen en op de automatische piloot naar de tandarts te reizen.
Ik moet eerlijk zeggen dat de controle me is meegevallen. Ik heb eerst verteld dat ik extreem bang ben. De tandarts was nog een vrij jonge man, begint net zijn praktijk en vertelde dat hij het liefste niet teveel tegelijk deed. Nu controle en dan stapje voor stapje de boel weer opknappen. Dat gaf wat rust, want angsthaas als ik ben..... Toen vroeg hij of hij kijken mocht. Ik heb hem gewaarschuwd dat ik lang niets aan mijn gebit had laten doen en dat er een hoop te beleven was in mijn mond. Toen heb ik hem laten kijken, en wonder boven wonder vond hij het allemaal wel meevallen. Hij zei wel dat er een paar vullingen gemaakt moesten worden en achterin boven er een kies uit zou moeten, maar verder vond hij het wel meevallen. Ook zei hij dat in de toekomst als het vertrouwen een beetje hersteld was in de tandarts, hij heel graag wat oude vullingen zou willen vervangen in mijn voortanden, want die zijn aardig verkleurd na twintig jaar. Maar alleen als ik daar klaar voor was. Nou, dat vind ik ook al heel wat, dat was bij mijn oude tandarts wel anders! Die wilde altijd alles ineens en liefst in vijf minuten en zonder verdoving.
En ook zei hij dat als de tijd daar was hij de kiezen die ik niet meer had zou willen vervangen door een brug (slik), maar hij ging er vanuit dat ik dat in de toekomst wel zou durven. Nou, daar moet ik nog ernstig over nadenken, maar de tijd zal het leren. Misschien als hij maar geduldig en vriendelijk genoeg is dat het wel komt, maar vooralsnog moet ik er even niet aan denken. Ik vond het een prettige controle, in hoeverre je prettig naar de tandarts kunt gaan. De tandarts gaf ook nog aan dat ik niet de enigste was die zo extreem bang is (weet ik ook wel, maar toch...) en dat hij het dapper vond dat ik was gekomen, wetend over hoeveel heuvels een angstpatient moet.
Met een nieuwe afspraak in de hand voor 28 oktober, ook weer om kwart voor negen, ben ik naar buiten gegaan. Ik kon wel janken, maar ook wel juichen. Een gevoel van opluchting dat ik naar buiten kon, maar ook een voldaan gevoel dat ik het gedurfd had. En nu de moed nog verzamelen voor de behandelingen, maar na deze keer denk ik dat ik volgende keer ook wel durf te gaan. Ik weet zeker dat ik weer heel erg bang ben, maar ik vertel het weer als ik naar binnen moet en deze man houdt daar rekening mee, daar ga ik vanuit. Dus nog meer angsthazen in West-Brabant die een nieuwe tandarts zoeken? Deze start nog op en heeft nog plek!
En last but not least.......Bedankt voor jullie steun, want zonder jullie had ik nooit meer gedurfd denk ik. Ik had echt wel de intentie om te gaan, maar steeds belde ik maar niet. Tot ik jullie forum vond en bij bijna iedereen las dat het allemaal wel meeviel. Toen dacht ik, als jullie het kunnen kan ik het ook, en zie hier! Bedankt allemaal! Ga zo door met dit forum, straks gaat heel Nederland weer naar de tandarts.
Groetjes tandjetandje :smt005
Ik moet eerlijk zeggen dat de controle me is meegevallen. Ik heb eerst verteld dat ik extreem bang ben. De tandarts was nog een vrij jonge man, begint net zijn praktijk en vertelde dat hij het liefste niet teveel tegelijk deed. Nu controle en dan stapje voor stapje de boel weer opknappen. Dat gaf wat rust, want angsthaas als ik ben..... Toen vroeg hij of hij kijken mocht. Ik heb hem gewaarschuwd dat ik lang niets aan mijn gebit had laten doen en dat er een hoop te beleven was in mijn mond. Toen heb ik hem laten kijken, en wonder boven wonder vond hij het allemaal wel meevallen. Hij zei wel dat er een paar vullingen gemaakt moesten worden en achterin boven er een kies uit zou moeten, maar verder vond hij het wel meevallen. Ook zei hij dat in de toekomst als het vertrouwen een beetje hersteld was in de tandarts, hij heel graag wat oude vullingen zou willen vervangen in mijn voortanden, want die zijn aardig verkleurd na twintig jaar. Maar alleen als ik daar klaar voor was. Nou, dat vind ik ook al heel wat, dat was bij mijn oude tandarts wel anders! Die wilde altijd alles ineens en liefst in vijf minuten en zonder verdoving.
En ook zei hij dat als de tijd daar was hij de kiezen die ik niet meer had zou willen vervangen door een brug (slik), maar hij ging er vanuit dat ik dat in de toekomst wel zou durven. Nou, daar moet ik nog ernstig over nadenken, maar de tijd zal het leren. Misschien als hij maar geduldig en vriendelijk genoeg is dat het wel komt, maar vooralsnog moet ik er even niet aan denken. Ik vond het een prettige controle, in hoeverre je prettig naar de tandarts kunt gaan. De tandarts gaf ook nog aan dat ik niet de enigste was die zo extreem bang is (weet ik ook wel, maar toch...) en dat hij het dapper vond dat ik was gekomen, wetend over hoeveel heuvels een angstpatient moet.
Met een nieuwe afspraak in de hand voor 28 oktober, ook weer om kwart voor negen, ben ik naar buiten gegaan. Ik kon wel janken, maar ook wel juichen. Een gevoel van opluchting dat ik naar buiten kon, maar ook een voldaan gevoel dat ik het gedurfd had. En nu de moed nog verzamelen voor de behandelingen, maar na deze keer denk ik dat ik volgende keer ook wel durf te gaan. Ik weet zeker dat ik weer heel erg bang ben, maar ik vertel het weer als ik naar binnen moet en deze man houdt daar rekening mee, daar ga ik vanuit. Dus nog meer angsthazen in West-Brabant die een nieuwe tandarts zoeken? Deze start nog op en heeft nog plek!
En last but not least.......Bedankt voor jullie steun, want zonder jullie had ik nooit meer gedurfd denk ik. Ik had echt wel de intentie om te gaan, maar steeds belde ik maar niet. Tot ik jullie forum vond en bij bijna iedereen las dat het allemaal wel meeviel. Toen dacht ik, als jullie het kunnen kan ik het ook, en zie hier! Bedankt allemaal! Ga zo door met dit forum, straks gaat heel Nederland weer naar de tandarts.
Groetjes tandjetandje :smt005
Wat ontzettend goed van je! Ik vind ook dat je het goed hebt aangepakt, door al voor 's morgens vroeg een afspraak te maken. Je hebt er ook heel goed aan gedaan om meteen over je angst te vertellen en wat super is het dan als er zo goed op gereageerd wordt! Wat je tandarts eigenlijk ook al aangeeft: stapje voor stapje opbouwen en dan kom je vast ook nog weleens aan die brug toe...
Kortom: geweldig van je, een schouderklop voor jezelf hoor! Geniet van dit opgeluchte gevoel!!! Enne... Alvast sterkte voor 28 oktober, dan zal het best weer even moeilijk zijn, want dan gaat de 1e behandeling plaatsvinden, maar met deze tandarts kun je het!!!
:smt006 Monique
gefeliciteerd zeg! Klasse van je.
Ik weet hoe eng het is, zo'n controle. Ik zat me er vorige week al helemaal sappel om te maken maar de tandarts stelde voor om eerst nogmaals een gesprek te hebben. Nu wordt het a.s. donderdag. Ik zie er ook vreselijk tegenop. Wat mij helpt is vooraf op papier te zetten in aandachtspunten waar ik me benauwd om maak of wat ik wil vragen of wat ik nog niet verteld had wat van belang is. Eerst vraagt hij of ik wat heb opgeschreven, of hij het mag lezen en hij gaat er dan heel serieus (en geruststellend!) op in. Hij heeft me bijv. al gevraagd 'waarom zou ik nou boos worden?' Ik zei: vanwege dat ik zo lang niet geweest ben. Hij zou me wel vertellen wat hij ziet (dat vind ik misschien nog wel het moeilijkste) maar ik mag aangeven dat ik niet alles wil weten en hem kennende zal hij dat ook respecteren. En hij blijft benadrukken dat we het stap voor stap doen. Als ik donderdag in de stoel ga zitten, laat kijken en zijn 'oordeel' hoor, ben ik in 1x 3 stappen verder. Het voordeel van vaak afspraken met soms maar een week ertussen is dat je een angst wel eerder leert overwinnen. Ik neem Oxazepam van tevoren, mijn gewone medicijnen werken hier niet voor, zo erg is de angst altijd. Als het eenmaal werkt dan ben ik ook echt wel rustiger. Ik begin er nu tegenop te zien, werd al zenuwachtig wakker vanmorgen. Vorige week was het 3 dagen van tevoren de hele dag piekeren, nu 2, en nog niet de hele dag... toch winst.
Het scheelt dat ik weet dat hij niets zal doen wat ik niet aankan. Ik ga ervoor maar vind het doodeng. Maar fijn dat het bij jou is meegevallen. ik zal het al vinden meevallen als er nog iets te redden valt, dan zal ik dolgelukkig zijn!
Ingrid
Groetjes tandjetandje
Goed dat je dat zo zei, ik dacht ook wel dat ik op bepaalde plekken (vooral onderin, achterzijde van de tanden) meerdere gaatjes heb. Ik dacht: het is afgebroken maar wie weet is het alleen een stukje vulling... Hmm, ik hoop het. Ik was er al haast van overtuigd dat ik onderin een prothese moet (wat ik echt niet durf/aankan, tenminste nu zeker niet)
Nee komende donderdag is de eerste keer dat ik iemand laat kijken. 9 Jaar niet geweest, vorig jaar wel veel controles door die ongelukkige val waardoor ik bij de kaakchirurg kwam. Het eerste waar ik (LANGZAAM!) aan wende was te laten kijken. Nu was die kaakchirurg ook niet zo geduldig in het begin als deze man. Deze t.a. VRAAGT me eerst of ik me eraan toe voel om even te laten kijken. Nu doe ik dat ook wel hoor maar toch... het blijft moeilijk. Maar ik ben gelovig en dit is echt gebedsverhoring geweest dat ik nu weer ga. Bovendien ben ik er hierdoor ook van overtuigd dat het zo moet zijn dat ik bij een christelijke tandarts terecht kom en ik stap voor stap al verder kom dan ik voor mogelijk kon houden. Dus ik geloof echt dat dat niet voor niets zal zijn. Maar ja, de angst is erg groot en een slechte raadgever. Ik haal me altijd de engste dingen in mijn hoofd.
Ingrid
Aan de ene kant opgelucht, aan de andere kant toch weer niet, ik had me er toch op ingesteld en geestelijk op voorbereid.
Ingrid
Succes hoor!
:smt006 Monique
Jammer ook dat het uitgesteld is. Dat is voor ons bangerikjes heel erg. Maar maak je niet druk. Gewoon weer langzaam voorbereiden.
Echt ik ben hardstikke trots op je.
Dat is het eerste wat vorig jaar veranderde, door de val. Die controles in het ziekenhuis. Toen was ik nog veel en veel banger en toen ging ik ook (met het lood in de schoenen).
Echt, dit is gebedsverhoring geweest dat ik de moed weer kreeg. Niets weegt denk ik op tegen de angst om je tanden en de angst dat je nooit meer zult durven. Elke dag erover piekeren. Nu ben ik sommige dagen 'stressvrij' dat ik het los kan laten. Echt een enorme verandering. Wat dat betreft is er een last van mijn schouders gevallen en een heel schuldgevoel.
Nooit gedacht dat ik er niet echt blij mee zou zijn dat een tandartsbezoek werd afgebeld... (heb er zelfs over gedroomd vannacht, dat ik er toch een rekening van kreeg en dat mij in de schoenen werd geschoven dat IK had afgebeld, haha)
Ingrid
je had het over een tandarts is West-Brabant.
mag ik vragen welke tandarts dat is?
je kan me ook een prive bericht sturen als je zijn naam niet op het forum wil zetten!
alvast bedankt!
verder vind ik het erg knap van je dat je toch na zoveel jaar gegaan bent!
Groetjes Music Girl
:smt006
Probeer tot die tijd wat afleiding te zoeken, hoe moeilijk dat misschien ook is.
Sterkte!
:smt006 Monique
Ik wou dat ik zo sterk was als ik ergens bang voor was...
:smt006 Roxanne