Hoi,
ik ben nieuw op het forum en wilde even wat van me afschrijven omdat ik, na wat te hebben gelezen, gewoon mijn verhaal kwijt wil en misschien dat iemand er zelfs nog iets van kan leren. Ik ben een man van bijna 31 en heb de laatste 10 jaar geen tandarts gezien maar sinds vandaag zit daar verandering in en ik wil graag laten weten hoe, waarom en wanneer.
First things first: toen ik nog een melkgebit had, werd al vrij snel duidelijk dat ik een genetische afwijking had. Mijn kaak was namelijk te klein voor mijn tanden, laat staan dat alles zou wisselen en er volwassen & grotere tanden voor in de plaats zouden komen. Er is toen, in overleg tussen mijn ouders en mijn toenmalige tandarts, besloten dat een aantal melktanden preventief werden getrokken en dat dat ook zou gebeuren met in totaal 6 van mijn kiezen. Dit heeft enorm veel problemen, mentaal, voor me opgeleverd. De tandarts was redelijk grof gebouwd en moest dus af en toe met een tang, halve hand en andere instrumenten in mijn mond. Dit ging gepaard met grote angst van mijn kant en, vreemd genoeg, veel ergernis bij de tandarts. Dit duurde ongeveer 7 jaar, totdat ik 12 werd. Ik heb in die tijd voornamelijk naalden en tangen gezien in die praktijk en zodoende wist ik niet beter dan dat een tandarts eng, vervelend en pijn met zich meebracht.
Toen kwam ik terecht bij een ortodontist want mijn hele gebit was schots en scheef. Die man (en een jaar later een vrouw) deden erg hun best om me op mijn gemak te stellen. Dat was niet zo moeilijk; het enige wat ik af en toe moest doen was in een stuk klei bijten en af en toe moest er een draadje worden vervangen. Omdat mijn ouders goed op me letten, werd er 3x daags gepoetst en hoefde ik bijna nooit meer naar de reguliere tandarts voor tandsteen of iets dergelijks.
Tussen mijn 15e en 19e kwam ik uiteindelijk terecht bij een nieuwe tandarts. Blij als ik was, verlost van de beugel en met een goed gebit, ben ik toen voor de reguliere controles naar deze tandarts toegegaan. Dat was een fout! Achteraf gezien weet ik ook waarom, maar dat leg ik zometeen uit. De man praatte constant alsof hij een fles jenever op had en daarbij had hij een motoriek met dezelfde "oorzaak". Het kwam dus regelmatig voor dat niet alleen tandsteen werd weggehaald maar dat hij dus uitschoot en zodoende in mijn tandvlees terecht kwam. Eenmaal heb ik hier een kortstondige infectie aan overgehouden maar dat was het dan ook. Helaas waren mijn genen nog niet klaar; ik kreeg last van een soort botontkalking waardoor ik goed op mijn voeding moest letten want anders verdween, letterlijk, het bot in mijn kaak en kwam tanden weer scheef te staan. Tandarts geloofde het niet en heeft zelfs mijn ouders gebeld om te vragen of ik drugs gebruikte want de foto's wezen namelijk op gebruik van harddrugs zoals XTC. Toen was voor mij de maat vol; bij mijn laatste bezoek heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik niet meer terug zou komen. Later bleek dat de beste man een gezwel in zijn hersenen had en dat zijn vreemde gedrag daardoor zou zijn veroorzaakt.
En toen... 10 jaar lang nergens onder behandeling geweest. Mijn verzekering vond het zelfs niet meer nodig om me daarvoor te verzekeren en recent, met de overgang naar de Zorgverzekering, blijk ik dus geen tandheelkunde meer in mijn pakket te hebben. En toen kwam afgelopen nacht.
Ik kon slecht slapen en ging nog even op de bank zitten, TV aan en een zak chips erbij. Vreemd, met mijn linkerkant kan ik niet zo goed kauwen want dat doet zeer. Na een half uur TV kijken was ik moe en ben ik naar bed gegaan. 's Ochtends flinke pijn in mijn kaak en het leek erop dat ik een tandvleesontsteking had; een dikke bult aan de binnenkant linksboven die erg zeer deed als je eraan kwam. Niet voor een kleintje vervaardigd, gewoon in de auto gestapt naar werk maar halverwege kwam ik er toch achter dat het heel erg veel zeer deed. Ben omgedraaid en naar huis gegaan. Daar aangekomen mijn tanden (redelijk ferm) gepoetst en voor ik het wist had ik een mond vol bloed en een vreemde smaak.
Toen kwam het vervelendste; hoe ga ik aan mijn verzekering vragen wat ze voor me kunnen doen en, misschien wel belangrijker, bij welke praktijk? Want ik heb helemaal geen vertrouwen in tandartsen want bij sommigen is het net aan de lopende band schrapen, boren en vullen; laat staan dat er een naald of iets dergelijks bij komt kijken. Nadat ik een half uur jankend met de verzekering had zitten bellen, kreeg ik van hun een paar telefoonnummers van praktijken die patient-vriendelijker zijn. Meteen daarna het eerste nummer gebeld en kort maar krachtig aan de telefonische uitgelegd wat er aan de hand is. Zonder enig probleem mocht ik meteen langskomen (15km verderop) maar de kosten moest ik zelf betalen.
Ter plekke ben ik uiteindelijk geholpen door twee hele aardige heren. Ondanks mijn kennis van allerlei behandelingen, werd elk instrument, elke handeling en elke opmerking in simpel Nederlands verteld en mocht ik mijn tijd nemen op de momenten dat het niet meer ging. Eigenlijk ging alles goed totdat de uitslag van de foto binnen was. Ik heb een abces en daar zijn twee behandelingen voor. De eerste is langduriger waarbij ze proberen een opening te maken tussen het abces en de mond en moet je een aantal dagen spoelen met waterstofperoxide. De tweede was korter, veeeel korter, maar dat hield in dat er naalden aan te pas moesten komen.
Ik heb op de stoel ongeveer een half uur zitten janken en we zijn op zoek gegaan naar manieren om de korte methode zo pijnloos mogelijk te maken. Helaas waren bepaalde dingen niet aanwezig in de praktijk dus na veel wikken en wegen van mijn kant, toch maar gekozen voor de lange behandeling. Dat deed wel flink zeer (wat wil je, met een bult zo groot als een vingerkootje in je mond) maar op het moment dat ik dit zit te tikken, is de druk en de pijn al een heel stuk weg. Hopelijk werkt de behandeling naar behoren en ben ik over enkele dagen van de hele ontsteking af.
Daarna komt het ergste: onderhandelen met de verzekering over aanvullende polissen en afspraken maken met een reguliere tandarts om er in ieder geval voor te zorgen dat tandsteen niet onder mijn tandvlees komt te zitten.
Ik bekijk het hele verhaal nu met gemengde gevoelens. De pijn en de ergernis van de ontsteking verdwijnt, hopelijk voor goed. Maar het vooruitzicht om op korte termijn een aantal andere behandelingen te ondergaan staat me erg tegen. Ik denk, gesteund door 2 dames van de verzekering en een goede, specialistische tandarts, dat het voor het eerst in meer dan 10 jaar zal zijn dat ik het einde van het jaar kan af gaan sluiten zonder tandsteen.
Hoe moeilijk het ook is voor jezelf of hoe veel geld het ook zal gaan kosten: als je een verzekeraar hebt, bel ze op, leg de situatie uit of geef aan dat je met een vertrouwenspersoon wilt praten. Ik heb vandaag enorm veel steun aan ze gehad en hoop dat ze me in het hele traject willen begeleiden en adviseren.
That's it... Ik moest het van me af schrijven... Mocht iemand nog raad hebben hoe ik vanaf hier verder moet: gaarne... Mocht iemand in hetzelfde schuitje zitten: pak de telefoon en bel je verzekeraar. Niemand weet zo goed de weg in de gezondheidszorg als hun en kunnen je, als je open en eerlijk bent, de juiste mensen aanraden om een behandeling te ondergaan.
ik ben nieuw op het forum en wilde even wat van me afschrijven omdat ik, na wat te hebben gelezen, gewoon mijn verhaal kwijt wil en misschien dat iemand er zelfs nog iets van kan leren. Ik ben een man van bijna 31 en heb de laatste 10 jaar geen tandarts gezien maar sinds vandaag zit daar verandering in en ik wil graag laten weten hoe, waarom en wanneer.
First things first: toen ik nog een melkgebit had, werd al vrij snel duidelijk dat ik een genetische afwijking had. Mijn kaak was namelijk te klein voor mijn tanden, laat staan dat alles zou wisselen en er volwassen & grotere tanden voor in de plaats zouden komen. Er is toen, in overleg tussen mijn ouders en mijn toenmalige tandarts, besloten dat een aantal melktanden preventief werden getrokken en dat dat ook zou gebeuren met in totaal 6 van mijn kiezen. Dit heeft enorm veel problemen, mentaal, voor me opgeleverd. De tandarts was redelijk grof gebouwd en moest dus af en toe met een tang, halve hand en andere instrumenten in mijn mond. Dit ging gepaard met grote angst van mijn kant en, vreemd genoeg, veel ergernis bij de tandarts. Dit duurde ongeveer 7 jaar, totdat ik 12 werd. Ik heb in die tijd voornamelijk naalden en tangen gezien in die praktijk en zodoende wist ik niet beter dan dat een tandarts eng, vervelend en pijn met zich meebracht.
Toen kwam ik terecht bij een ortodontist want mijn hele gebit was schots en scheef. Die man (en een jaar later een vrouw) deden erg hun best om me op mijn gemak te stellen. Dat was niet zo moeilijk; het enige wat ik af en toe moest doen was in een stuk klei bijten en af en toe moest er een draadje worden vervangen. Omdat mijn ouders goed op me letten, werd er 3x daags gepoetst en hoefde ik bijna nooit meer naar de reguliere tandarts voor tandsteen of iets dergelijks.
Tussen mijn 15e en 19e kwam ik uiteindelijk terecht bij een nieuwe tandarts. Blij als ik was, verlost van de beugel en met een goed gebit, ben ik toen voor de reguliere controles naar deze tandarts toegegaan. Dat was een fout! Achteraf gezien weet ik ook waarom, maar dat leg ik zometeen uit. De man praatte constant alsof hij een fles jenever op had en daarbij had hij een motoriek met dezelfde "oorzaak". Het kwam dus regelmatig voor dat niet alleen tandsteen werd weggehaald maar dat hij dus uitschoot en zodoende in mijn tandvlees terecht kwam. Eenmaal heb ik hier een kortstondige infectie aan overgehouden maar dat was het dan ook. Helaas waren mijn genen nog niet klaar; ik kreeg last van een soort botontkalking waardoor ik goed op mijn voeding moest letten want anders verdween, letterlijk, het bot in mijn kaak en kwam tanden weer scheef te staan. Tandarts geloofde het niet en heeft zelfs mijn ouders gebeld om te vragen of ik drugs gebruikte want de foto's wezen namelijk op gebruik van harddrugs zoals XTC. Toen was voor mij de maat vol; bij mijn laatste bezoek heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik niet meer terug zou komen. Later bleek dat de beste man een gezwel in zijn hersenen had en dat zijn vreemde gedrag daardoor zou zijn veroorzaakt.
En toen... 10 jaar lang nergens onder behandeling geweest. Mijn verzekering vond het zelfs niet meer nodig om me daarvoor te verzekeren en recent, met de overgang naar de Zorgverzekering, blijk ik dus geen tandheelkunde meer in mijn pakket te hebben. En toen kwam afgelopen nacht.
Ik kon slecht slapen en ging nog even op de bank zitten, TV aan en een zak chips erbij. Vreemd, met mijn linkerkant kan ik niet zo goed kauwen want dat doet zeer. Na een half uur TV kijken was ik moe en ben ik naar bed gegaan. 's Ochtends flinke pijn in mijn kaak en het leek erop dat ik een tandvleesontsteking had; een dikke bult aan de binnenkant linksboven die erg zeer deed als je eraan kwam. Niet voor een kleintje vervaardigd, gewoon in de auto gestapt naar werk maar halverwege kwam ik er toch achter dat het heel erg veel zeer deed. Ben omgedraaid en naar huis gegaan. Daar aangekomen mijn tanden (redelijk ferm) gepoetst en voor ik het wist had ik een mond vol bloed en een vreemde smaak.
Toen kwam het vervelendste; hoe ga ik aan mijn verzekering vragen wat ze voor me kunnen doen en, misschien wel belangrijker, bij welke praktijk? Want ik heb helemaal geen vertrouwen in tandartsen want bij sommigen is het net aan de lopende band schrapen, boren en vullen; laat staan dat er een naald of iets dergelijks bij komt kijken. Nadat ik een half uur jankend met de verzekering had zitten bellen, kreeg ik van hun een paar telefoonnummers van praktijken die patient-vriendelijker zijn. Meteen daarna het eerste nummer gebeld en kort maar krachtig aan de telefonische uitgelegd wat er aan de hand is. Zonder enig probleem mocht ik meteen langskomen (15km verderop) maar de kosten moest ik zelf betalen.
Ter plekke ben ik uiteindelijk geholpen door twee hele aardige heren. Ondanks mijn kennis van allerlei behandelingen, werd elk instrument, elke handeling en elke opmerking in simpel Nederlands verteld en mocht ik mijn tijd nemen op de momenten dat het niet meer ging. Eigenlijk ging alles goed totdat de uitslag van de foto binnen was. Ik heb een abces en daar zijn twee behandelingen voor. De eerste is langduriger waarbij ze proberen een opening te maken tussen het abces en de mond en moet je een aantal dagen spoelen met waterstofperoxide. De tweede was korter, veeeel korter, maar dat hield in dat er naalden aan te pas moesten komen.
Ik heb op de stoel ongeveer een half uur zitten janken en we zijn op zoek gegaan naar manieren om de korte methode zo pijnloos mogelijk te maken. Helaas waren bepaalde dingen niet aanwezig in de praktijk dus na veel wikken en wegen van mijn kant, toch maar gekozen voor de lange behandeling. Dat deed wel flink zeer (wat wil je, met een bult zo groot als een vingerkootje in je mond) maar op het moment dat ik dit zit te tikken, is de druk en de pijn al een heel stuk weg. Hopelijk werkt de behandeling naar behoren en ben ik over enkele dagen van de hele ontsteking af.
Daarna komt het ergste: onderhandelen met de verzekering over aanvullende polissen en afspraken maken met een reguliere tandarts om er in ieder geval voor te zorgen dat tandsteen niet onder mijn tandvlees komt te zitten.
Ik bekijk het hele verhaal nu met gemengde gevoelens. De pijn en de ergernis van de ontsteking verdwijnt, hopelijk voor goed. Maar het vooruitzicht om op korte termijn een aantal andere behandelingen te ondergaan staat me erg tegen. Ik denk, gesteund door 2 dames van de verzekering en een goede, specialistische tandarts, dat het voor het eerst in meer dan 10 jaar zal zijn dat ik het einde van het jaar kan af gaan sluiten zonder tandsteen.
Hoe moeilijk het ook is voor jezelf of hoe veel geld het ook zal gaan kosten: als je een verzekeraar hebt, bel ze op, leg de situatie uit of geef aan dat je met een vertrouwenspersoon wilt praten. Ik heb vandaag enorm veel steun aan ze gehad en hoop dat ze me in het hele traject willen begeleiden en adviseren.
That's it... Ik moest het van me af schrijven... Mocht iemand nog raad hebben hoe ik vanaf hier verder moet: gaarne... Mocht iemand in hetzelfde schuitje zitten: pak de telefoon en bel je verzekeraar. Niemand weet zo goed de weg in de gezondheidszorg als hun en kunnen je, als je open en eerlijk bent, de juiste mensen aanraden om een behandeling te ondergaan.