Hart onder de riem voor iedereen die nog een bezoekje aan de kaakchirurg in de agenda heeft:
een paar weken geleden heb ik een apexresectie gehad in het OLVG, en het was compleet pijnloos, zelfs de verdovingen!!
Hierbij hoe het voor me geweest is, een uitgebreid verhaal waar je hopelijk wat aan hebt. Toen ik aan het zoeken was naar informatie vond ik alleen algemene opmerkingen als 'het valt wel mee',...
Eind vorig jaar ontdekte ik een fistel boven een kroon, na kort zoekwerk op internet zag ik de bui al hangen. De tandarts verloste me direct uit mijn lijden, het moest een apexresectie worden waar ik me 2 maanden op mocht verheugen. Na een drama bij het verwijderen van een ontstoken verstandkies in het AMC (ze hebben er 3! tegelijk uitgehaald, waarvan 1 niet te verdoven was) zag ik die apexresectie echt niet zitten. Heb er wekenlang slecht van geslapen. Uiteindelijk ben ik rillend en met tranen in mijn ogen bij de kaakchirurg binnengestapt. Ik heb eerlijk verteld dat ik doodsbang was dat de verdoving niet zou werken. De kaakchirurg was enorm vriendelijk en heeft me gegarandeerd dat hij zijn best zou doen. Aardig, maar op dat moment kon ik daar natuurlijk niets mee.
De prikken, 4 stuks in totaal in mijn bovenkaak, ach... precies als bij de tandarts, zij kan dat ook zo goed zonder dat je er echt iets van voelt. Totaal niet vergelijkbaar met die verstandskies, dat luchtte al erg op!
Daarna heb ik met mijn i-podje een goed kwartier gewacht, prettig want zo kreeg ik steeds meer vertrouwen in de verdoving. In de ruimte ernaast was het team aan de slag om alles klaar te zetten. Toen ik binnen mocht komen stond er relaxte muziek op en werd ik onwerkelijk blij verwelkomd. Plaats nemen in de stoel, en daarna werd er nog een kwartier met me gekletst. Bijna gezellig, maarja, je zit op een apex te wachten..
Ik werd daarna afgedekt met een operatiekleed dat alleen mijn kaak vrijliet en kreeg het commando 'i-pod aan'. Amy Whinehouse kraaide in 1 oor, de andere liet ik vrij, ik wilde niet iets belangrijks missen. De kaakchirurg ging aan de slag en heb niets, echt níets gevoeld! Zelfs geen druk of getrek. Eerlijk is eerlijk, het geluid is niet zoals wortelkanaalbehandelingen of boren van gaatjes, dat vond ik achteraf gezien wel beangstigend. Hij was misschien 10 minuten kwijt aan de hele behandeling. Ondertussen heb ik helemaal gespannen gelegen, bang voor de pijnscheuten die misschien zouden komen, maar zoals beloofd niet kwamen.
Amy heeft me er prima doorheen gesleept. Wat de 10 minuten ook lekker opgebroken heeft was de blije kreet van de kaakchirurg: "jee, wat een grote ontsteking, kijk nou eens wat een zwart gat!". Daarna kwam het hele team enthousiast even een kijkje nemen. Kan het me wel voorstellen, in mijn eigen werk ben ik ook een vakidioot..
Na een korte test, blazen door de neus, was het alweer hechtingen tijd. Raar idee en gezicht, zo'n touw en naaien maar.
En hops klaar. Ik stond op en wilde de kaakchirurg omhelzen, zo blij was ik dat het allemaal goed gegaan was. Gelukkig stak hij direct zijn hand uit. Naar buiten en nog een foto, en hop naar de apotheek voor pijnstillers met een icepack op m'n wang.
Tsja, ik hield mezelf voor dat als die behandeling voorbij was, dat het dan relaxed zou zijn. Dat viel zeker de eerste 2 dagen voor mij wel tegen. Heb paracetamol met codeine gekregen (ivm astma) maar had bij vlagen wel pittige napijn, gelukkig werd ik van de codeine zo suf als een konijn en heb ik lekker geslapen, filmpjes gekeken, en de eerste dag al een soepje met kleine stukjes brood weggewerkt.
Op dag 2 ben ik gestart met spoelen met perio-aid. De hamsterzwelling bleef uit, maar heb 2 weken rondgelopen met een verlamde rechterwang en een enorm stinkende adem. Na een dag of 5 heb ik al kunnen stoppen met pijnstillers, en heb daarna alleen geslikt wanneer ik iets te hard had gelachen (dat ging dus niet). Nu, 3 weken later, zijn de hechtingen aan het oplossen, smerig die draadjes maar prima, ook die slechte adem is weg. Die perio-aid doe ik nu alleen 's avonds, maar ga daar ook mee stoppen. Het lijkt allemaal achter de rug!
Dus, wie nog moet en bang is, zo kan het ook. Met dank aan het team bij het OLVG!
een paar weken geleden heb ik een apexresectie gehad in het OLVG, en het was compleet pijnloos, zelfs de verdovingen!!
Hierbij hoe het voor me geweest is, een uitgebreid verhaal waar je hopelijk wat aan hebt. Toen ik aan het zoeken was naar informatie vond ik alleen algemene opmerkingen als 'het valt wel mee',...
Eind vorig jaar ontdekte ik een fistel boven een kroon, na kort zoekwerk op internet zag ik de bui al hangen. De tandarts verloste me direct uit mijn lijden, het moest een apexresectie worden waar ik me 2 maanden op mocht verheugen. Na een drama bij het verwijderen van een ontstoken verstandkies in het AMC (ze hebben er 3! tegelijk uitgehaald, waarvan 1 niet te verdoven was) zag ik die apexresectie echt niet zitten. Heb er wekenlang slecht van geslapen. Uiteindelijk ben ik rillend en met tranen in mijn ogen bij de kaakchirurg binnengestapt. Ik heb eerlijk verteld dat ik doodsbang was dat de verdoving niet zou werken. De kaakchirurg was enorm vriendelijk en heeft me gegarandeerd dat hij zijn best zou doen. Aardig, maar op dat moment kon ik daar natuurlijk niets mee.
De prikken, 4 stuks in totaal in mijn bovenkaak, ach... precies als bij de tandarts, zij kan dat ook zo goed zonder dat je er echt iets van voelt. Totaal niet vergelijkbaar met die verstandskies, dat luchtte al erg op!
Daarna heb ik met mijn i-podje een goed kwartier gewacht, prettig want zo kreeg ik steeds meer vertrouwen in de verdoving. In de ruimte ernaast was het team aan de slag om alles klaar te zetten. Toen ik binnen mocht komen stond er relaxte muziek op en werd ik onwerkelijk blij verwelkomd. Plaats nemen in de stoel, en daarna werd er nog een kwartier met me gekletst. Bijna gezellig, maarja, je zit op een apex te wachten..
Ik werd daarna afgedekt met een operatiekleed dat alleen mijn kaak vrijliet en kreeg het commando 'i-pod aan'. Amy Whinehouse kraaide in 1 oor, de andere liet ik vrij, ik wilde niet iets belangrijks missen. De kaakchirurg ging aan de slag en heb niets, echt níets gevoeld! Zelfs geen druk of getrek. Eerlijk is eerlijk, het geluid is niet zoals wortelkanaalbehandelingen of boren van gaatjes, dat vond ik achteraf gezien wel beangstigend. Hij was misschien 10 minuten kwijt aan de hele behandeling. Ondertussen heb ik helemaal gespannen gelegen, bang voor de pijnscheuten die misschien zouden komen, maar zoals beloofd niet kwamen.
Amy heeft me er prima doorheen gesleept. Wat de 10 minuten ook lekker opgebroken heeft was de blije kreet van de kaakchirurg: "jee, wat een grote ontsteking, kijk nou eens wat een zwart gat!". Daarna kwam het hele team enthousiast even een kijkje nemen. Kan het me wel voorstellen, in mijn eigen werk ben ik ook een vakidioot..
Na een korte test, blazen door de neus, was het alweer hechtingen tijd. Raar idee en gezicht, zo'n touw en naaien maar.
En hops klaar. Ik stond op en wilde de kaakchirurg omhelzen, zo blij was ik dat het allemaal goed gegaan was. Gelukkig stak hij direct zijn hand uit. Naar buiten en nog een foto, en hop naar de apotheek voor pijnstillers met een icepack op m'n wang.
Tsja, ik hield mezelf voor dat als die behandeling voorbij was, dat het dan relaxed zou zijn. Dat viel zeker de eerste 2 dagen voor mij wel tegen. Heb paracetamol met codeine gekregen (ivm astma) maar had bij vlagen wel pittige napijn, gelukkig werd ik van de codeine zo suf als een konijn en heb ik lekker geslapen, filmpjes gekeken, en de eerste dag al een soepje met kleine stukjes brood weggewerkt.
Op dag 2 ben ik gestart met spoelen met perio-aid. De hamsterzwelling bleef uit, maar heb 2 weken rondgelopen met een verlamde rechterwang en een enorm stinkende adem. Na een dag of 5 heb ik al kunnen stoppen met pijnstillers, en heb daarna alleen geslikt wanneer ik iets te hard had gelachen (dat ging dus niet). Nu, 3 weken later, zijn de hechtingen aan het oplossen, smerig die draadjes maar prima, ook die slechte adem is weg. Die perio-aid doe ik nu alleen 's avonds, maar ga daar ook mee stoppen. Het lijkt allemaal achter de rug!
Dus, wie nog moet en bang is, zo kan het ook. Met dank aan het team bij het OLVG!