:( Nou, ik heb gisteren gebeld hoor.......maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me er niet beter van voel......Ik vind het wel goed van mezelf hoor, dat wel, maar ik moet er nog wel naar toe en dat vind ik niks! Het idee alleen al! :o
Ik heb gisteren mijn gedachten op de automatische piloot gezet en gebeld met lood in mijn schoenen, alleen het spreken van die assistente bezorgde me al de nodige hartkloppingen. Omdat onze oude tandarts niet goed was schakelt mijn hele gezin over naar de nieuwe tandarts. Ik heb eerst een afspraak gemaakt voor mijn man en kinderen en die gaan de 22e september (dat is de eerste week dat de praktijk open is). Praktisch is dat makkelijker, omdat zij alledrie op het zelfde verzekeringsnummer staan en ik een andere heb, maar ook omdat mijn kinderen niet bang zijn van de tandarts en ik ze niet met mijn angst wil opzadelen. Beter is dat ze met mijn man meegaan. Meestal gaan ze al zelf, maar naar een nieuwe tandarts vinden zij ook eng, dus ze gaan met zijn drieen. Toen heb ik heel hard geslikt en dacht ik: ik leg de telefoon maar neer, dan hoef ik niet. Toen vroeg de assistente of ik voor mezelf ook een afspraak wilde. Ik dacht heel hard NEE, dat wil ik niet! Ik heb nog een keer geslikt en heb toch gevraagd om een afspraak voor mezelf. Ik heb gevraagd om ´s morgens zo vroeg mogelijk te mogen, omdat ik anders de hele dag de tijd heb om smoezen te bedenken om niet te gaan (sollicitatiegesprek...ziek....misselijk...noem maar op), ik moet nu op 28 september om 8.45 uur! En ik heb nu al sinds gisteren de bibbers!:smt088
Ik ben zelfs al een paar dagen niet meer op dit forum geweest omdat ik plotseling weer allergisch was voor alles wat met tandartsen te maken heeft toen de brief binnen viel, kun je nagaan!
Ik weet alleen wel dat ik eigenlijk wel graag naar de tandarts wil, want hoewel mijn gebit niet zo geweldig meer is (vooral mijn kiezen), moet ik zeggen dat het er nog niet zo erg uitziet (tanden) dat ik niet meer durf te lachen, dus er zal best nog wel wat te redden vallen. Maar wat ze daar voor moeten doen bezorgt me de koude rillingen, ik ben panisch!!!!!! :smt086
Ik heb gisteren mijn gedachten op de automatische piloot gezet en gebeld met lood in mijn schoenen, alleen het spreken van die assistente bezorgde me al de nodige hartkloppingen. Omdat onze oude tandarts niet goed was schakelt mijn hele gezin over naar de nieuwe tandarts. Ik heb eerst een afspraak gemaakt voor mijn man en kinderen en die gaan de 22e september (dat is de eerste week dat de praktijk open is). Praktisch is dat makkelijker, omdat zij alledrie op het zelfde verzekeringsnummer staan en ik een andere heb, maar ook omdat mijn kinderen niet bang zijn van de tandarts en ik ze niet met mijn angst wil opzadelen. Beter is dat ze met mijn man meegaan. Meestal gaan ze al zelf, maar naar een nieuwe tandarts vinden zij ook eng, dus ze gaan met zijn drieen. Toen heb ik heel hard geslikt en dacht ik: ik leg de telefoon maar neer, dan hoef ik niet. Toen vroeg de assistente of ik voor mezelf ook een afspraak wilde. Ik dacht heel hard NEE, dat wil ik niet! Ik heb nog een keer geslikt en heb toch gevraagd om een afspraak voor mezelf. Ik heb gevraagd om ´s morgens zo vroeg mogelijk te mogen, omdat ik anders de hele dag de tijd heb om smoezen te bedenken om niet te gaan (sollicitatiegesprek...ziek....misselijk...noem maar op), ik moet nu op 28 september om 8.45 uur! En ik heb nu al sinds gisteren de bibbers!:smt088
Ik ben zelfs al een paar dagen niet meer op dit forum geweest omdat ik plotseling weer allergisch was voor alles wat met tandartsen te maken heeft toen de brief binnen viel, kun je nagaan!
Ik weet alleen wel dat ik eigenlijk wel graag naar de tandarts wil, want hoewel mijn gebit niet zo geweldig meer is (vooral mijn kiezen), moet ik zeggen dat het er nog niet zo erg uitziet (tanden) dat ik niet meer durf te lachen, dus er zal best nog wel wat te redden vallen. Maar wat ze daar voor moeten doen bezorgt me de koude rillingen, ik ben panisch!!!!!! :smt086
Super dat je toch doorzet.
Je zegt aan het einde dat je tanden nog mooi zijn en je nog gewoon kan lachen.
Da's fijn, dat was bij mij eerst ook zo, nu kan ik niet meer lachen omdat er iets ontbreekt zeg maar.
Ik ga zo dadelijk om dat te laten repareren (hopelijk)
Laat het niet zover komen !!
Je hebt de eerste stap gezet, en je moet (ja je leest het goed JE MOET) doorgaan de uiteindelijke ellende van het niet gaan is de angst niet waard.
Ik ga nu voor de derde keer in twee weken tijd naar deze tandarts en elke keer wordt een beetje minder griezelig.
Ik wil niet zeggen dat het went of maar de ergste angstpieken zijn er al af.
Dit gaat jou ook lukken, zeker weten.
Succes, Ron
Ik twijfel alleen aan mijn middelste twee boventanden, daar ben ik als kind op gevallen, al jaren last van en nooit durven zeggen. Die voelen nu niet al te vast meer aan. Maar ik zie wel, desnoods moeten er kronen in, maar dat durf ik eigenlijk niet........hoe meer ik er over vertel, hoe enger ik het vind worden. En het duurt nog zo lang voor het achter de rug is....
Ik ben net terug van de tandarts.
Mijn verhaal staat onder "joepie !!! naar tandarts geweest"
Moet je echt even lezen.
Groeten, Ron