Hallo allemaal,
Ik lees nu al een tijdje mee op dit forum en ben langzaamerhand op het punt aangekomen dat ik een tandarts durf te bellen. Nou ja durven... de angst voor de pijn is inmiddels groter als de angst voor de tandarts.
Dat is best vreemd aangezien mijn moeder vroeger tandartsassistente was en wij een hele lieve tandarts hadden (mijn moeders oude baas). Maar toen ik een jaar of 11 was moest ik opeens een wortelkanaalbehandeling. Dat deed onze tandarts niet zelf dus moest ik naar de kaakchirurg. Onze tandarts had ons speciaal naar een hele goede verwezen maar op de dag van de ingreep had de beste man vakantie en was er een invaller.
De invaller zette de verdoving en er kwam een spoedgeval tussendoor. Ik heb uren moeten wachten en die verdoving werkte inmiddels ook niet goed meer. Ik ging door de grond van de pijn en zag ook nog eens allemaal bloed door het doorzichtige afzuigslangetje gaan. Om een lang verhaal kort te maken... toen was ik dus wel bang.
Later ben ik nog wel naar de tandarts gegaan, maar ik heb een erg slecht gebit (ik heb vroeger i.v.m. allergie voor peniciline, doxycicline moeten gebruiken) dus alles wat gesaneerd was viel binnen een maand of wat weer uit elkaar. Na ook nog een paar verwijten door een nieuwe tandarts over niet goed poetsen (ik poets me een ongeluk) en een angst en paniek stoornis heb ik het opgegeven.
Nu heb ik in totaal nog maar 8 kiezen over waarvan de meeste nog voor minder dan de helft staan en m'n voortanden boven zien er aardig uit op een gesplitste na, maar onder is het een en al ellende.
Nou ja, en nu moet ik dus. Het word naar alle waarschijnlijkheid een kunstgebit omdat kronen op mijn gebit (volgens mij noemen ze zoiets een kaas gebit) niet houden. Op zich heb ik daar geen moeite mee... als ze het maar snel doen. Want anders bedenk ik me weer en durf ik weer niet te gaan. Ik weet ook niet of de tandarts zelf zoiets doet of dat ik naar de chirurg moet. En hoe lang het duurt voordat t allemaal geregeld is... weet iemand daar antwoord op.
Groetjes,
Juliet
Ik lees nu al een tijdje mee op dit forum en ben langzaamerhand op het punt aangekomen dat ik een tandarts durf te bellen. Nou ja durven... de angst voor de pijn is inmiddels groter als de angst voor de tandarts.
Dat is best vreemd aangezien mijn moeder vroeger tandartsassistente was en wij een hele lieve tandarts hadden (mijn moeders oude baas). Maar toen ik een jaar of 11 was moest ik opeens een wortelkanaalbehandeling. Dat deed onze tandarts niet zelf dus moest ik naar de kaakchirurg. Onze tandarts had ons speciaal naar een hele goede verwezen maar op de dag van de ingreep had de beste man vakantie en was er een invaller.
De invaller zette de verdoving en er kwam een spoedgeval tussendoor. Ik heb uren moeten wachten en die verdoving werkte inmiddels ook niet goed meer. Ik ging door de grond van de pijn en zag ook nog eens allemaal bloed door het doorzichtige afzuigslangetje gaan. Om een lang verhaal kort te maken... toen was ik dus wel bang.
Later ben ik nog wel naar de tandarts gegaan, maar ik heb een erg slecht gebit (ik heb vroeger i.v.m. allergie voor peniciline, doxycicline moeten gebruiken) dus alles wat gesaneerd was viel binnen een maand of wat weer uit elkaar. Na ook nog een paar verwijten door een nieuwe tandarts over niet goed poetsen (ik poets me een ongeluk) en een angst en paniek stoornis heb ik het opgegeven.
Nu heb ik in totaal nog maar 8 kiezen over waarvan de meeste nog voor minder dan de helft staan en m'n voortanden boven zien er aardig uit op een gesplitste na, maar onder is het een en al ellende.
Nou ja, en nu moet ik dus. Het word naar alle waarschijnlijkheid een kunstgebit omdat kronen op mijn gebit (volgens mij noemen ze zoiets een kaas gebit) niet houden. Op zich heb ik daar geen moeite mee... als ze het maar snel doen. Want anders bedenk ik me weer en durf ik weer niet te gaan. Ik weet ook niet of de tandarts zelf zoiets doet of dat ik naar de chirurg moet. En hoe lang het duurt voordat t allemaal geregeld is... weet iemand daar antwoord op.
Groetjes,
Juliet
Laat je ons nog weten hoe het is gegaan???
Nou ik ben geweest hoor en hij is eruit.... pffffffffffffff.... ben wel opgelucht.
T heeft nog wel behoorlijk pijn gedaan omdat er een behoorlijke ontsteking zat.... die zat natuurlijk bij de zenuw dus was niet helemaal te verdoven.
Maar goed een uur nadat t ding er goed en wel uit was begon de pijn minder te worden en heb ik voor het eerst in 3 weken weer een paar uur geslapen en ik heb nu net al weer een boterham op (iets wat ik ook al weken niet meer kon doen)
Nou en die huisarts is echt TOP!!!!!!! ik ga die man volgende week bloemen brengen. Hij deed het echt nog beter als ik het menige tandarts heb zien doen. Want de kies zelf stond nog maar half dus is best risky om m er in een keer uit te krijgen.
he ik ben eigenlijk best wel trots op mezelf..... haha
Juliet