HelpMe-verdoving

Author:
minique
Posted:
do, 09/30/2004 - 14:48
Dit bericht van HelpMe stond in een andere topic ('angst angst angst'), maar omdat we van het onderwerp afdwaalden, heb ik er even een nieuwe topic mee gemaakt.


Mijn probleem is niet de schaamte, of de angst voor tandarts zelf. Ik ben gewoon niet te verdoven. En trekken, wkb's of boren laat ik niet doen als ik alles moet voelen. De schrik zit er bij mij dus goed in.

Ik ben dus ook naar Kerkrade geweest. En ik besef dat mijn probleem niet is opgelost hiermee. Sinds de narcosegbehandeling ben ik 1x daar op controle geweest. Iets waartegen ik heel erg tegenop zag. Gelukkig werd er toen niks gevonden.

Ik weet niet wat ik moet doen als er weer een gaatje komt. Het is belachelijk om voor dat ene gaatje onder narcose te gaan. Dan wordt het wel een heel duur gaatje! Maar ik zou niet weten hoe het anders opgelost moet worden. Wat zou ik graag naar een normale tandarts gaan en met een gewone verdoving geholpen kunnen worden.

Verder denk ik niet dat ze me in Kerkrade willen helpen als het zover komt (en het komt zeker een keer zover). De tandarts die ik bij mijn controle gesproken heb zei dat hij me dan gewoon wilde helpen met een lokale verdoving. En daar doe ik dus niet aan mee. Misschien was het voor mij nou beter geweest om een gebit te krijgen om van alle ellende af te zijn. Maar ik ben daar nog te jong voor en mijn tanden waren er absoluut niet slecht genoeg voor. Bovendien lijkt het me vreselijk om elke avond je tanden in een glaasje te moeten stoppen.
minique

Hoi HelpMe.

Dat is nou precies waar de discussie over gaat. Na de narcose behandeling komt er een keer een moment, dan moet er iets gebeuren. Dan moet je een behandeling ondergaan. Dan mmoet je ook regelmatig onder controle blijven.
Ik heb zo'n schrik ik wil een kunstgebit is geen oplossing. Want de digitale tandarts heeft gewoon gelijk. Je spijsverteringskanaal begint nu eenmaal bij je mond. En kauwen, goed kauwen is de start van voedsel verteren.
Als jij je tanden s'nachts niet in een glaasje wilt zetten dan begint dat bij goed onderhoud en een regelmatige controle. Ook al heb je angst.

Het feit dat je niet te verdoven bent. Ja, het kan zijn dat je door ontstekingen moeilijker te verdoven bent. Maar ik denk dat het ook in je hoofd zit. Zeg 100 keer ik ben niet te verdoven en de 101ste keer heb je gelijk. Ik heb die angsten zelf ook. Maar echt de oplossing voor die angsten zitten in jou hoofd. Langzaam aan zul je er aan moeten wennen. Stapje voor stapje moet je je angsten zien te controleren.
Want je mag bang zijn. Alleen wij bangerikken laten ons leiden door angst.
Wat ik zelf doe tegen mijn angst. Het begint eigenlijk met weten wat de "vijand" doet. Dus ben ik nu veel aan het lezen over tandjes en tandjes en onderhoudt daaraan.
Goed ik heb er dan nog maar 7 over. Maar als daar aan geboord of gepulkt wordt, dan krijg ik ook schrik.
Van de week vroeg ik nog. Kun je kijken naar 1 van mijn tanden. Het is net of er een gaatje in het glazuur zit. Nu had ik een zeer jonge tandarts deze keer. En zonder erbij na te denken pakte hij z'n sonde (het haakje) en begint over mijn tand te krassen om te kijken wat het is. Ja daar kan ik nog steeds niet tegen. Maar die angst moet je wel onder ogen willen zien. Want anders blijft het aanmodderen in je mond. Dan was eigenlijk alles voor niks geweest.
HelpMe. Je zult het toch een keer moeten omdraaien in je hoofd. Vooral anders tegen de tandarts aankijken. Want anders wordt het verleden toch weer toekomst.
Ik zou er met je tandarts toch eens goed over praten.
Stuur privébericht
do, 09/30/2004 - 14:50 Permalink
minique

HelpMe, heb jij je opmerking 'ik ben niet te verdoven' al eens voorgelegd aan je tandarts? Heb je überhaupt een tandarts weleens verteld tijdens een behandeling dat je nog wat voelde? Want ik denk zelf eerlijk gezegd dat er met bijv. een andere verdovingsvloeistof of misschien een extra verdoving toch wel het e.e.a. te doen moet zijn, zodat ook jij zonder iets te voelen geholpen kan worden. Maar leg het voor aan je tandarts!!!

:smt006 Monique
Stuur privébericht
do, 09/30/2004 - 14:51 Permalink
minique

Minique,

Ja, ik ben er al jaren mee bezig. Vroeger was ik helemaal niet bang voor de tandarts. In het begin werkten die verdovingen nog wel. Maar het is net of ik er immuun voor ben geworden. Ik had niks in de gaten maar de tandarts zei wel soms eens dat hij vond dat ik wel erg veel verdovingsvloeistof nodig had. Gaandeweg ging het steeds verder en op het laatst was het niet meer te verdoven. Dat is ook het moment dat ik gestopt ben met naar de tandarts te gaan.
Die tandarts zei dat er maar 1 verdovingsmiddel is. Je kunt dat in lichte of zwaardere mate toedienen, maar bij mij werkt alles niet. Hij zei dat ik voortaan beter onder narcose behandeld kon worden.
Vervolgens probleem voorgelegd aan huisarts. Ook deze wist geen oplossing.
Internet afgezocht, en wederom niks gevonden. Ik heb de vraag hier ook al eens op het forum gesteld. Ook in Kerkrade heb ik het probleem voorgelegd maar zij geloven me daar niet heb ik de indruk.
Stuur privébericht
do, 09/30/2004 - 14:52 Permalink
minique

Ik ben ervan op de hoogte dat bij ontstekingen de verdovingen minder werken ja. Maar bij mij was er geen sprake van ontstekingen. Ik ben al eens zo vol gespoten dat mijn gehemelte bol stond en het spul door de gaatjes terug mijn mond in kwam. Ook vond ik die spuiten (met zo'n ronde naald) erg pijnlijk.
Het is ook vervelend dat het probleem niet erkend wordt. Althans, ik krijg gewoon de indruk dat ze het niet geloven. Mijn oude tandarts geloofde er op het eind wel in dat ik niet te verdoven was.
Stuur privébericht
do, 09/30/2004 - 14:53 Permalink
HelpMe

Ik denk dat mijn probleem zich aardig heeft uitgebreid. Ik durf echt niks meer te proberen. Het klinkt heel erg eng, die behandeling.
Ik wil gewoon niet meer bij die behandeling aanwezig zijn, want STEL dat ik het toch voel. Dus in die zin zit het probleem natuurlijk wel een stuk tussen mijn oren. :oops:

Ik denk steeds aan het volgende scenario. Ik ga met schrik naar de controle. Dat gaat goed totdat ze een keer iets vinden. Dan beginnen ze natuurlijk erover dat ik het zo eens een keer moet proberen. Dan klap ik dicht. Ik ga niet meer naar de tandarts en het verhaal begint weer van voor af aan. :roll:
Stuur privébericht
vr, 10/01/2004 - 09:51 Permalink
minique

Het zou natuurlijk zonde zijn, nu je zover bent gekomen om weer af te haken als er een gaatje wordt geconstateerd (want dat moment komt). Misschien is het nu nog allemaal te 'vers' en moet je het nog wat tijd gunnen. Bij mij was het zo dat na de 1e controle +behandelingen (na 5 jaar niet te zijn geweest) pas na een jaar of 3 voor het eerst weer iets moest gebeuren. In die 3 jaar ging ik ook steeds met angst en beven ernaar toe, uit angst voor wat er gevonden zou worden. Maar tegelijkertijd bouw je wel vertrouwen op in jezelf, in je tandarts. Dus toen na die 3 jaar er bij foto's iets uitkwam, was dat toch al beter te hanteren, hoewel ik het natuurlijk opnieuw doodeng vond.

En misschien is de stap van met-narcose naar zonder narcose gewoon te groot voor jou en durf je een tussenstap (lachgas!) wel aan.

En ik blijf erbij dat je het hierover moet hebben met de behandelend tandarts! Alleen als hij/zij van je angst op de hoogte is, kan hij iets doen om je gerust te stellen!

HelpMe, je komt er wel uit. Ik hoop natuurlijk dat het moment dat er een gaatje o.i.d. wordt ontdekt nog lang wegblijft. Maar nogmaals: het zou zonde zijn als je dan zou afhaken!

Sterkte!

:smt006 Monique
Stuur privébericht
vr, 10/01/2004 - 11:17 Permalink
alscho28

Ik was vroeger ook heel erg bang. Na elke verdoving die gezet werd, voelde ik toch nog de behandeling. Als kind heb ik een vervelende ervaring opgedaan, en door deze toch nog gevoelige behandelingen werd het er niet makkelijker op. Helemaal niet toen de tandarts ging verhuizen en er een produktiebedrijf van ging maken en je drie kwartier met een verdoving in de wachtkamer zat te wachten, omdat het druk was.
Uiteindelijk in dienst geweest en daar gezien dat het ook anders kon. Toen ik weer uit dienst was heb ik direct een andere tandarts gezocht, die net begonnen was en daar heb ik heel veel vertrouwen gekregen. Nee het is nog steeds niet altijd leuk, maar de verdoving ben ik iig niet meer nodig. de pijn duurt vaak maar even en de narigheid die je achteraf hebt met een verdoving heb ik gelukkig niet meer. ik krijg steeds meer controle over mezelf. en daardoor wordt een bezoekje steeds minder vervelend. :P
Stuur privébericht
vr, 10/01/2004 - 12:20 Permalink
madje

HelpMe.

Ik denk dat de optie die Monique voorstelt niet zo slecht is. Lachgas maakt je al heel rustig. Het lijkt op een soort roes. Dus kan je je ook niet zo druk maken over de verdoving. Lijkt me toch een optie om te overwegen. Want je kunt niet voor elk gaatje wegvluchten.
Ik heb dat ook zo vaak gedaan. Voor elk gaatje wegvluchten. Als je dat maar lang genoeg volhoudt, weet je waar dat gaat eindigen.
Dus moet je toch je angst onder controle houden. En lachgas is daar een goede optie voor.

Maar het is ook zoals Alscho28 zegt. Je bouwt wel een vertrouwens-relatie op met je tandarts.
Stuur privébericht
vr, 10/01/2004 - 16:32 Permalink
dj

Zou het misschien een idee zijn om via je oude tandarts of je huisarts wat proeven te doen? Ik denk aan het volgende:

Ik denk dat de kans groot is dat de gebruikte verdovingsstoffen chemisch aardig verwant zijn. Misschien zijn er nog andere middelen.

Wat je misschien zou kunnen doen is met behulp van stroomstootjes zoals die bv bij elekrisch epileren worden gebruikt verdovingmiddelen gewoon te testen.
Stuur privébericht
vr, 10/01/2004 - 16:56 Permalink