Mijn moeder zonder computer belde me of ik voor de zoon van de buurvrouw een angsttandarts wilde zoeken. Via google belandde ik hier en vind het zeer interessant. Ik was nooit echt bang voor de tandarts, maar had wel altijd wat. Mijn broers hadden nooit wat. Hoeveel gaatjes ik zo onderhand had, wist ik al helemaal niet meer. Mijn voortanden waren de helft zo groot als normale voortanden. Mijn tandarts vond dat het wel meeviel en de tijd verstreek. Als puber heb je wel meer te doen dan je druk maken over een gaaf gebit. Wel at ik altijd heel geconcentreerd en sloeg veel dingen over, want er braken om de haverklap vullingen af. Een bepaalde vulling is in drie weken drie keer afgebroken en als ik dan aan mijn tandarts vroeg of dat wel normaal was, praatte hij er vlug overheen en vroeg hoe het met mijn moeder ging. Echt zorgen ging ik me pas maken toen ik de avond voordat ik met het vliegtuig naar Israel zou gaan voor vakantie en dergelijke, er een groot stuk van mijn kies afbrak en ik kon het niet later met mijn tong hier langs te blijven gaan. Ik kwam toen bij een weekend/avond tandarts en deze vroeg na een korte inspectie van mijn mond direkt hoe lang of ik in godsnaam al niet bij een tandarts was geweest. Ik was er een maand geleden nog geweest en geen gaatjes voor de verandering volgens de tandarts.Terug uit Israel ben ik op zoek gegaan naar een goede tandarts en het was een ravage, maar met een goede tandarts is er heel veel mogelijk. Een spuit in je mond doet minder zeer als bloedprikken doorgaans. Zoek een goede tandarts, het valt reuze mee, een gebit kan altijd nog.