Hallo,
voor degenen die de stap naar de tandarts al gezet hebben: hebben jullie ook hulp of steun aan familie of vrienden gevraagd?
Wat is jullie ervaring ermee, is dat positief ontvangen door de ander, kun je er met een ander over praten?
Ik zit namelijk te denken: volgende week ga ik met mijn schoonzus een dagje met de trein naar Thermae 2000. Lekker ontspannen, het lijkt ons heel leuk. Het wordt een lange treinreis (ruim 3 uur) en als je zo de hele dag met elkaar optrekt is er best ruimte voor goede gesprekken. Ik ben van plan om haar meer over mijn angst te vertellen dan ze nu weten. Momenteel ook zit ik in een zware depressie en heb het hier even heel erg moeilijk mee. Hoe breng ik zoiets? Ik wil haar eigenlijk vragen of zij misschien iets weet, misschien wil zij een steuntje in de rug zijn. Of zij me wil helpen dus.
Best een stap maar wel een haalbare. Maar hoe begin je?
Ingrid
voor degenen die de stap naar de tandarts al gezet hebben: hebben jullie ook hulp of steun aan familie of vrienden gevraagd?
Wat is jullie ervaring ermee, is dat positief ontvangen door de ander, kun je er met een ander over praten?
Ik zit namelijk te denken: volgende week ga ik met mijn schoonzus een dagje met de trein naar Thermae 2000. Lekker ontspannen, het lijkt ons heel leuk. Het wordt een lange treinreis (ruim 3 uur) en als je zo de hele dag met elkaar optrekt is er best ruimte voor goede gesprekken. Ik ben van plan om haar meer over mijn angst te vertellen dan ze nu weten. Momenteel ook zit ik in een zware depressie en heb het hier even heel erg moeilijk mee. Hoe breng ik zoiets? Ik wil haar eigenlijk vragen of zij misschien iets weet, misschien wil zij een steuntje in de rug zijn. Of zij me wil helpen dus.
Best een stap maar wel een haalbare. Maar hoe begin je?
Ingrid
Ik heb het toen dus ook maar niet vertelt, maar ik ging me met de dag ongelukkiger voelen, juist omdat ik er eindelijk klaar voor was om hulp te zoeken, maar ja, hoe snij je zoiets aan.
Ik geloof dat ik het recht voor z'n raap gezegd heb, ik vroeg hem om hulp. Tuurlijk wist hij wel van het probleem, want dom was hij ook niet. Ben daarna ook gelijk in huilen uitgebarst omdat ik het eindelijk kwijt was.
We hadden het geloof ik over geld, en ik zei dat we dit ook nog moest incalculeren dus dat we nog maar even moesten wachten met weet ik veel wat....
Hij was in ieder geval heel begripvol, maar ja, hij ging zelf ook al niet naar de tandarts en durfde er ook niet aan toe te geven...
Ik zou in ieder geval niet weten hoe je z'n beladen onderwerp moet aansnijden, wel kan ik je vertellen dat het een hele opluchting is als je je angsten eindelijk bespreekbaar kunt maken.
zowel tegen mijn vrienden als collega's en familie...
Iedereen had natuurlijk hartstikke goed door wat er
aan de hand was en ze waren allemaal blij voor/trots
op me dat ik actie heb ondernomen...
Mijn beste vriendin heeft me uiteindelijk ook
naar Kerkrade heen en weer gereden...
Ik vond het ook moeilijk om het aan te snijden, maar heb
het zowel op mijn werk als aan mijn beste vriendin kunnen
vertellen door te zeggen dat ik "ook onder het mes moest"
toen er bepaalde dingen ter sprake kwamen. Thuis kwamen ze
er achter toen er gebeld werd om de afspraak te bevestigen...
misschien een keerpunt.
Vandaag zat ik met een collega te kletsen die net een week bij ons werkt. Hij had het zo over de tandarts en dat hij nu zo'n geduldig en lief mens had gevonden, dat zijn vorige tandarts maar niks was.
Ik ben 'uit belangstelling' eerst maar eens gewoon gaan vragen wat er zo goed aan was, wat hij in haar waardeerde, of ze ook goed omgaat met angstige patienten. Hij vertelde toen dat zijn dochtertje van 5 jaar extreem bang is en dat ze laatst een noodgeval hadden 's nachts. Ze had dat kind zo lief geholpen dat ze zelfs niet bang meer was en het zo gebeurd was.
Hij zou nog voor me opschrijven de naam en tel.nr. van die tandarts want ik zei dat ik een begripvolle tandarts zoek. Hij zei dat je altijd eerst rustig kunt bellen voor een eerste gesprek. Dat is nou net wat ik zoek! Ze werkt zelfs met lachgas.... En zo hebben we een heel leuk gesprek gehad zelfs.
Hier ga ik dus ook mijn brief naar toe sturen eerst. Als dat goed gaat bel ik voor een gesprek. Ik ben hier al best blij mee! :lol:
Ingrid
Hoe ben ik met mijn angst omgegaan. Bij mij is het een beetje raar gegaan. Ik heb altijd al schrik voor de tandarts gehad. Ben daardoor ook al heel lang niet naar de tandarts geweest.
Ik was er zo eentje die probeerde terug te vechten als ik in de stoel zat. Hoe ben ik er mee omgegaan. Nou eigenlijk in eerste instantie niet. Maar op een gegeven moment brak een van mijn voortanden af. Ja toen werd de schaamte groter dan de angst en pijn. Ik kon zo niet meer verder. Ik moest naar de tandarts.
Toen maar op internet gekeken en hier terecht gekomen. Via dit forum aan het adres in kerkrade gekomen. Dus ik wist dat wordt de tandarts. Maar je moet ook aan iemand je grote geheim kwijt. Dus ga je kijken wie je het beste kunt vertrouwen. Als je die gevonden hebt, ga je je gesprek voorbereiden. Hoe vertel je het. Dus ik heb hele gesprekken gevoerd over hoe ik het zou brengen. Uiteindelijk de stoute schoenen aangetrokken en m'n verhaal aan een kennis verteld. Verder dan traantjes en ik moet naar de tandarts kwam ik niet.
Maar hij toonde wel begrip. Hij snapte mijn probleem. Eenmaal iemand die jou geheim kent, valt er een last van je schouder.
Een paar dagen naderhand stond ik met knikkende knietjes en de telefoonhoorn in de hand de tandarts te bellen voor een afspraak. Maar kon niet veel zeggen. Zo bang was ik. Maar toch gedaan.
Ben zelfs de confrontatie met DE STOEL aangegaan. Heb erin gezeten. En heb me zelf laten behandelen. Weliswaar onder narcose, want anders zou het denk ik weer vechten worden. Maar het is nu wel gebeurt. Heb wel niet veel tandjes meer over. Want dat krijg je als je een lange tijd niet gaat en weinig onderhoud pleegt. Maar over een half jaar ga ik weer. Ik pleeg netjes onderhoud. Ben zelfs trots op mijn tandjes en wil het graag zo houden.
En dat alleen omdat ik de angst voor DE STOEL onder controle heb. Ben nog steeds bang. Maar ik durf nu wel te gaan.
Ibrilman. Als je een tandarts kent die respect voor jou probleem toont, Ga dan. Want je krijgt spijt als je het niet doet. Schrijf je brief. Ik vindt het heel moedig. Neem iemand in vertrouwen, maar zorg dat je in DE STOEL durft te zitten. Je zal er geen spijt van krijgen.
Hij was vandaag vrij maar kwam er zelfs speciaal voor naar kantoor om me het adres te geven!!!!!
Hebben jullie wel eens van een praktijk Medimatch gehoord?
Hij zegt dat ze daar dus ook angstige patienten behandelen.
Nou, dit zie ik echt wel alvast als een stap voorwaarts... Ben ergens nog wel blij erom ook.
Ingrid
met ongeveer 100 mensen zijn (hele bedrijf, meerdere vestigingen?)
En dat er een tijd terug wat negatieve publiciteit is geweest aangaande
een (oud)medewerkster die fraude had gepleegd ofzo...
Verder kom ik ze een aantal keer tegen op pagina's van verzekeringsmaatschappijen, maar geen eigen website...
In het Telefoonboek staan twee vermeldingen, eentje in Zwolle
en een Stichting Medimatch Tandartspraktijk in Hoogeveen...
Maar als je collega daar goede ervaringen
heeft, is dat al niet genoeg dan?