Ik ga weer, maar wat nu

Jarenlang heb ik de tandarts gemeden vanwege een forse angst. Ongeveer 2 maanden geleden heb ik dan toch de stap gezet. Ik ben op internet gaan zoeken naar een tandarts in de buurt. Ik wilde graag naar een vrouwelijke tandarts deze keer, omdat ik het idee had dat ik daar meer mezelf zou durven zijn. De eerste keer heb ik gehuild in de stoel. De tweede keer heeft de assistente mijn tandsteen verwijderd. En daarna zijn we begonnen met het aanpakken van de gaatjes en oude vullingen. Ik moet denk ik nog 2 keer.

Op zich gaat het goed. Ik ben trots dat ik weer ga. Heel trots zelfs!! :D

Maar het vervelende is nu, dat ik wat teleurgesteld ben. Sommige van de nieuwe vullingen zijn nog wat gevoelig. Ik heb ook het idee dat het minder netjes gevuld wordt dan bij de tandarts waar ik vroeger was. Die werkte bijvoorbeeld met zo'n vormpje als de vulling aan de zijkant open of laag is. En hij polijstte het veel gladder. Ik had bij hem nooit napijn en kon daarna gewoon mijn kiezen op elkaar doen en goed eten. Nu bij deze vrouw moet ik steeds vragen of ze het nog wat wil bijwerken. Die assertiviteit kost al best moeite voor iemand die zo lang bang is geweest en nog niet helemaal relaxt is natuurlijk.
Ik baal hier dus enorm van. Eindelijk na al die jaren ben ik gegaan, zoveel angst heb ik overwonnen. En nu vraag ik me af of ik wel bij een goede zit. Ik heb me er helemaal aan overgegeven om deze vrouw te vertrouwen. Het is niet dat ik ff makkelijk nu naar een ander zou gaan. Het vervelende vind ik ook dat je niet goed kunt beoordelen of een tandarts goed werkt, behalve dan wat jij zelf voelt in je mond.