Eindelijk heb ik de moed gevonden de tandarts te bellen.
Ik ben al een aantal jaren niet meer voor een controle geweest.
Zo nu en dan beginnen mijn verstandskiezen "te drukken" (ze liggen plat, met het bijtvlak tegen de voorliggende kies aan), maar verder heb ik geen klachten of zo.
Helaas namen ze in de praktijk de telefoon niet op.
Omdat ik graag achter de computer zit, ben ik gaan kijken of "mijn" tandarts een website heeft en dat was inderdaad zo.
Ik heb een emailtje gestuurd waarin ik vertel over mijn angst om naar de tandarts te gaan en heb gevraagd om een afspraak.
Nogal vreemd, die angst, want ik ken deze tandarts en hij kent mij, maar toch ben ik als de dood voor een tandartsenbezoek. Ik heb wel eens geprobeerd in het verleden te vertellen van mijn angst, maar ik heb niet het gevoel over te komen.
Altijd is er wel haast of jachtigheid in het spel. Ik voel me dan erg lastig, want ik neem te veel tijd in beslag (dat denk ik dan) en kom niet uit mijn woorden.
Met het zweet in mijn handen heb gevraagd om een afspraak te maken. Ik ben benieuwd of ze reageren.
Ik heb de hele middag al een knoop in mijn maag, zelfs nu er nog niet eens een afspraak is gemaakt!!!
Ik wilde wel dat ik mezelf eens "uit kon zetten".
Wie kan mij eens iets vertellen over een verstandskies trekken in het ziekenhuis?
Met vriendelijke groeten,
I.E.
Ik ben al een aantal jaren niet meer voor een controle geweest.
Zo nu en dan beginnen mijn verstandskiezen "te drukken" (ze liggen plat, met het bijtvlak tegen de voorliggende kies aan), maar verder heb ik geen klachten of zo.
Helaas namen ze in de praktijk de telefoon niet op.
Omdat ik graag achter de computer zit, ben ik gaan kijken of "mijn" tandarts een website heeft en dat was inderdaad zo.
Ik heb een emailtje gestuurd waarin ik vertel over mijn angst om naar de tandarts te gaan en heb gevraagd om een afspraak.
Nogal vreemd, die angst, want ik ken deze tandarts en hij kent mij, maar toch ben ik als de dood voor een tandartsenbezoek. Ik heb wel eens geprobeerd in het verleden te vertellen van mijn angst, maar ik heb niet het gevoel over te komen.
Altijd is er wel haast of jachtigheid in het spel. Ik voel me dan erg lastig, want ik neem te veel tijd in beslag (dat denk ik dan) en kom niet uit mijn woorden.
Met het zweet in mijn handen heb gevraagd om een afspraak te maken. Ik ben benieuwd of ze reageren.
Ik heb de hele middag al een knoop in mijn maag, zelfs nu er nog niet eens een afspraak is gemaakt!!!
Ik wilde wel dat ik mezelf eens "uit kon zetten".
Wie kan mij eens iets vertellen over een verstandskies trekken in het ziekenhuis?
Met vriendelijke groeten,
I.E.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Ik weet wat je voelt ben zelf afgelopen maandag geweest , goed van je dat je een afspraak wilt gaan maken, die knoop in de maag verdwijnt waarschijnljik als de afspraak eris om later weer terug te komen . Verstandskiezen zijn er bij mij jaren geleden al uitgegaan door mijn eigen tandarts daar kan ik je dus niet verder mee helpen.
Wat ik wel kan is hoop ik enig advies geven door eigen ervaringen, ik ben jarenlang onder controle geweest, liet niet echt merken dat ik bang was dacht ik moet zo snel mogelijk uit die stoel komen, zei ook niet iets als t erg pijn was. Gevolg ervan werd steeds weer banger, zat verstijfd in de stoel, lette op alles wat er in me mond gaande was, lichamelijke klachten.
Hoe overwin je dit ja dat is heel erg moeilijk of ik de angst echt ga overwinnen weet ik niet maar ik heb wel een nieuwe start gemaakt met mijn eigen tandarts, heb eerlijk verteld hoe bang ik ben, paniekaanvallen , hyperventilatie etc. Hij toonde daar alle begrip voor [ wat ik eerder nooit zo had verwacht] maar dat lag denk ik meer aan mij zelf.
Dan durf je niet meer en stapelen de problemen zich op, de keren dat je wel moet doordat je op je kop staat van de pijn zijn ook geen prettige ervaringen je komt er immers als spoed tussen of komt bij een heel andere tandarts.
Zelfs nu kan ik nog niet geloven dat ik echt ben geweest, wat heel belangrijk is is om te proberen jezelf onder controle te krijgen, let op gedachten, let op je lichaam en probeer daar iets aan te doen. Ja makkelijk gezegt, gedachtes maken mij ook gek en panisch maar weet je van al die gedachtes en rampen is ook deze keer er geen 1 van uitgekomen. Lichaam en Geest reageren op elkaar.
Nog een tip, toen ik bibberend belde heb ik gelijk tegen de assistente verteld hoe panisch ik was en zij kon me al zover geruststellen dat ik een afspraak heb gemaakt.
Ik weet ook niet in hoeverre je deze tandarts vertrouwd, als dat niet 100% is zou ik adviseren een andere te nemen indien mogelijk.
Heel veel sterkte toegewenst en ook jij kan de moed verder opbrengen.
Als het niet anders kan heeft de huisarts ook iets om tijdelijk te gebruiken, ik heb ook oxazepam gebruikt nu en deed dat eerder nooit, oke in t begin merk je er niet veel van je spanning is groter maar uiteindelijk kon ik toch na ong. 10 min. al mezelf ontspannen.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Het is in elk geval prettig om met mensen te communiceren die hetzelfde voelen. Ik vind het zo kinderachtig van mezelf, maar ik heb de angst nog lang niet helemaal onder controle.
De tandarts of zijn assistente hebben ook nog niet op mijn mailtje gereageerd. Dat valt me wel wat van hen tegen. Voor mij alweer een teken dat ik er niet toe doe.....Maar ja, dat is alweer mijn gevoel, misschien kijken ze nooit op de website of zo en is die er alleen maar voor de vorm. Misschien vraag ik mijn huisarts ook maar voor oxazepam of zo. Weet je, wij wonen in Friesland en daar is men nogal nuchter. Niet aanstellen en doorzetten en zo. Mijn huisarts zal zeker zijn wenkbrauwen optrekken voor zo'n verzoek, maar ik kan het natuurlijk altijd proberen.
Misschien moet ik maandag maar eens echt de stoute schoenen aantrekken en zelf de tandarts bellen voor een afspraak :-? ........
Ik loop al zolang met dit idee rond.
Maar doen voordat ik echt klachten krijg!
Nou, ik laat wel weer van me horen.
Dankjewel voor het contact en de bemoedigende woorden en tips!
Tot de volgende keer,
I.E.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Achter elke angststoornis zit een verhaal want die krijg je niet vanzelf. Er aan werken is wel een oplossing maar tevens een hele moeilijke want je wilt dit liever ontwijken want waar je bang voor bent wil je liever niet mee geconfronteerd worden.
Ik had ooit onweerfobie ja ja mens stel je niet aan denken er vele maar je zal t maar hebben bij een weersvoorspelling al paniek. En de fobie gaat alleen maar verder en angst voor de tandarts wil ik niet nou direct onder die categorie plaatsen maar ook die angst moet je aanpakken anders kom je nooit bij de tandarts. Ja simpel gezegt ik weet het, je zal het allemaal zelf moeten doen en zelf moeten opbrengen want alleen jij bent het die die stap moet maken en alleen jij moet in die stoel zitten.
Weet je meid mijn verhaal staat bij angsthaas zoveel misschien heb je er wat aan, kan nu nog niet geloven dat ik geweest ben al herrinnerd mijn mond me er wel aan hahaha. Niet dat ik nu helse pijnen heb maar het is nog pijnlijk, heb ook weke delen reuma, kaak is ook een gewricht kan dus wat langer allemaal opspelen.
Misschien heeft jouw huisarts hier wel heel veel begrip voor. En mocht je inderdaad de moed hebben te bellen vertel gelijk dat je erg bang bent.
Rustig aan en heel veel kracht
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Nu maar afwachten of hij maandag misschien belt, en anders bel ik.............(bibberrrrr)
Ik houd je op de hoogte.
I.E.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Probeer een beetje te ontspannen.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Ik heb zelf de tandarts gebeld voor een afspraak.
Het vervelende is, dat ik (pas) over 3 weken terecht kan. Zolang moet ik er nog tegenaan hikken. Maar dat zal ik ook wel weer overleven.....
Ook bleek dat ze mijn mailtje wel degelijk serieus namen. Er moest alleen nog op geantwoord worden, hij lag op de stapel. Sorry, t.a voor het wantrouwen :oops:
Maar goed, deze stap is ook weer gezet.
De bibbers zijn nu opgehouden, want ik heb twee enorme deuren schoongemaakt met chloor en daarna met ammonia. Ik was dat al enige tijd van plan, maar nu had ik reden om me echt af te reageren.
Dan kunnen ze de komende week geschilderd worden. Heb ik wat te doen tegen het tobben en piekeren en de zenuwen.
Ik hoop dat ik de komende weken de zenuwen onder controle kan houden, want zoals ik aan de telefoon hing, zonet, ik kon bijna niet meer praten!!! Met een angstig bibberend stemmetje heb ik mijn probleem uitgelegd, dat ik als de dood ben voor een tandartsenbezoek en gevraagd om een t.a met veel geduld. Ik hoop dat dat ook zo uitkomt.
En nu op naar de komende drie weken :smt012
Ik laat van me horen!
Groetjes,
I.E.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Maar wel hardstikke goed van je dit is de eerste stap :D
Liefs
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Hartstikke goed gedaan en die drie weken zijn om eer je er erg in hebt...
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
En prima dat je probeert afleiding te zoeken. Misschien kun je straks met plezier terugkijken op drie zeer actieve weken.
Je schreef eerder:
"Nogal vreemd, die angst, want ik ken deze tandarts en hij kent mij, maar toch ben ik als de dood voor een tandartsenbezoek. Ik heb wel eens geprobeerd in het verleden te vertellen van mijn angst, maar ik heb niet het gevoel over te komen."
Waar ik benieuwd naar ben, is het jezelf helemaal duidelijk waar je nu eigenlijk bang voor bent bij een tandarts?
En zijn of gebeuren er daar ook dingen waar je niet bang voor bent?
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Ik krijg het er warm van :oops:
Dat ik de tandarts ken en hij mij, is omdat ik al vrij lang patient bij hem ben.
Ik weet niet precies hoe lang.
Toen ik het huis uit ging, ben ik ook 5 jaren niet bij een tandarts geweest, onder andere omdat ik hele nare ervaringen had met de tandarts waar ik met mijn ouders naar toe moest. "Was ik er mooi van af!!"
Toen ik 23 jaar was zijn mijn man en ik samen maar eens op zoek geweest naar een nieuwe tandarts.
Dat ging helemaal verkeerd: een kies trekken bij mijn man waar niet van te voren over overlegd was. Hij zou eerst de ene trekken, maar trok toen toch maar een andere.
Bij mij heeft hij een verstandskies getrokken. Dat gaf geen probleem, maar hij wilde me doorsturen naar de kaakchirurg voor de verstandkiezen in mijn onderkaak. Ik heb duidelijk gezegd dat ik dat niet wilde. Ik had er totaal geen last van en ze waren ook nog niet door. Toen ik nog eens mijn mond open moest doen heeft hij een haakje in een verstandskies geprikt, in het tandvlees, met de opmerking dat het nu wel zou kunnen gaan ontsteken en dat ik dan wel zou móéten!!
Nou ze zitten er allebei nu nog is.....De verwijzing heb ik dus nog nooit opgehaald. Dit was dus eens maar nooit weer bij deze tandarts.
Bij mijn huidige tandarts ligt de zaak ietsje anders.
Het is een prima en zeer kundige tandarts!
Maar hij wekte bij mijn de indruk geen geduld te hebben. Hij is in de loop der jaren ongeduldiger geworden.
Toen ik eens een foto moest laten maken ging ik bijna over mijn nek van het kokhalzen. Hij reageerde wrevelig, zeker na drie keer proberen....
Verder had ik een verdoving die niet werkte. Hij heeft bijgespoten en heeft toen verder gewerkt, maar je kon aan hem merken dat hij onder tijdsdruk werkte.
Kortom (en dat ligt ook voor een groot gedeelte aan mijzelf) ik heb het gevoel dat ik niet welkom ben/serieus wordt genomen. Als ik me over en te veel voel, dan kom ik maar liever niet meer.....
En ik heb vroeger (ik was 15) ook al eens ruzie met een andere tandarts gehad die zei dat ik me niet moest aanstellen toen ik nogal heftig reageerde omdat hij op een zenuw boorde. Hij heeft me met zijn hand op mijn voorhoofd terug in de stoel geduwd.
Ik ben gewoon heel wantrouwend, omdat je met je mond open zit, niet kunt reageren en als je een teken afspreekt wordt er altijd later gereageerd door de tandarts dan je zelf wilt.
Ook de tandartscaravan op het schoolplei vroeger speelt een rol in mijn angst. Zat je daar met drie andere klasgenootjes op het bankje te wachten terwijl er een ander klasgenootje in de stoel zat te kreunen.
Nog een reden is dat ik twee jaar geleden overspannen ben geweest.
Mijn zenuwen hebben toen ook al een opdonder gehad en nu ben ik gewoon erg stressgevoelig. Het gevoel dat het me te veel wordt ligt nog te dicht aan de oppervlakte.
Ik ga stresssituaties liever uit de weg.......Vandaar......
Maar goed, de afspraak is gemaakt en ik ben al twee dagen goed doorgekomen!
Een van de twee verstandskiezen in mijn onderkaak moet er uit, dat voel ik nu al aankomen... Ik ben benieuwd wat en hoe dat opgelost gaat worden en hoe ik er onder zal zijn als de afspraak dichterbij komt.
Ik houd jullie op de hoogte en ben blij met jullie steun!!
DANK.
I.E.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Nu nog een weekend en twee weken.
Het ene moment ben ik totaal onverschillig en het volgende moment slaan de vlammen mij uit.
In een bovenstaand berichtje stond de vraag waarom ik eigenlijk bang ben, omdat de tandarts en ik elkaar al lang kennen....
Ik heb daarover nog lopen prakkiseren :smt017 Ik denk ook dat het komt omdat ik zelf geen controle over de behandeling heb, op het moment dat ik met mijn mond open zit en de TA met haakjes etc. bezig is in MIJN gebit.
Ik heb heel graag zelf de touwtjes in handen en word niet graag gecontroleerd :wink: .
En blijkbaar ook geen halfjaarlijkse gebitscontrole. Ik voel me overgeleverd en vrij machteloos :-? .
Al surfend door dit forum, kwam ik ook een opmerking tegen dat het misschien wel goed is een jonge (pas afgestudeerde) tandarts te hebben, omdat die nu in hun opleiding meer over angst en pijnbestrijding leren. Nu is deze praktijk uitgebreid met, met ik geloof twee nieuwe tandartsen. Misschien krijg ik wel een van hen als tandarts. Eerlijk gezegd maakt het me niet zoveel uit, als hij of zij maar GEDULD heeft met me.
Zodra het een jachtpartij gaat worden, een race tegen de klok of een volle wachtkamer, dan heb ik het wel bekeken :x ......
Maar goed, zover is het nog niet.
We zien wel :)
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Ik ben nu al op van de zenuwen :smt009
Slecht geslapen vannacht.
Heb hoofdpijn, voelt alsof mijn hoofd in een bankschroef zit.
Ook last van maagpijn.
En ik moet nog twee weken.
Heb wel van alles gepland voor vandaag, maar ook daarin heb ik niet veel zin.
Ik weet even niet waar ik het moet zoeken :smt010
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Ben het met je eens dat een tandarts die gehaast lijkt te werken slecht is voor angstpatienten. Weet wel dat recent onderzoek nu juist heeft uitgewezen dat snel werkende artsen in de regel betere resultaten geven. :smt003 Misschien kun je voor een volgend bezoek eens om een dubbele afspraak vragen, dat is best wel gebruikelijk hoor! Maar misschien krijg je ook al een andere ta door de praktijk toegewezen en voel je je daar sowieso al rustiger bij. Of is het een idee dat je gewoon zelf aangeeft dat je liever een andere ta wil. Om over je angst heen te komen is 100% vertrouwen wel gewenst. Je schrijft i.d.d. een hele serie nare ervaringen. Ook dat gevoel van onmacht en weinig controle zullen heel veel mensen herkennen. Dat je er nu zo tegen op ziet is dus best wel heel verklaarbaar. Maar, en dat wist je natuurlijk wel, rationeel gezien is het niet nodig. Neem zelf de controle terug. Plan het verloop van de eerste afspraak en zeg precies wat je wil dat de ta doet. Bijvoorbeeld: ik ben bang en wil dat u eerst alleen maar kijkt, spiegeltje is ok, maar geen geprik met een haakje. Daarna mag u me eerst eens rustig uitleggen hoe u verder wil onderzoeken wat er moet gebeuren. En pas daarna een behandelplan maken. Misschien pas in het 2e consult. Jij bent de baas over jouw behandeling, niet de ta. Heel goed dat je de afspraak nu hebt gemaakt en zoals je afleiding zoekt door lekker bezig te zijn. Je kan trouwens misschien nu ook al wel een half tabletje seresta nemen, want zo is het ook niks. Door het slechte slapen en tobben maak je het alleen maar erger vor jezelf. Heel veel sterkte en groet.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Gisteren toch geprobeerd de depressieve bui aan de kant te zetten. Ben de stad in geweest, genoten van het mooie weer en daarna naar de verjaardag van mijn nichtje. Ik was wel rusteloos, kon niet goed stil zitten en luisteren naar de verhalen van de andere gasten en ben vroeg(er) weggegaan.
Thuis een lekkere maaltijd in elkaar gezet.
Kalmerende en rustgevende medicijnen heb ik niet in huis. Morgen maar eens de huisarts opbellen en vragen wat of hij er van vindt.
Die buien van paniek en angst zijn funest voor de sfeer in het gezinsleven. Ook op mijn werk merk ik dat ik niet zoveel kan hebben als anders (daar weten ze niets van mijn ta-probleem...). Het komt bij mij zelf over als een depressie/depresief gevoel.
Het wachten tot het eindelijk zover is........ik weet niet of een vervolgafspraak goed is, moet ik weer wachten. Het liefst had ik dat de tandarts mij opbelde en zei "NU moet je komen". Dan heb ik geen tijd om te piekeren.
Ik heb wel eens 6 weken moeten wachten tot de afspraak er was. Nou, ik heb toen niet veel gedaan in die tijd.
Maar ik heb nu gelukkig nog steeds goede momenten, momenten zonder angst. Daar zal ik me aan vast houden. Ik ben die angst zo verschrikkelijk beu.......
Ik hoop dat die twee weken omvliegen!!!!!!!!!!!!!!!
Tot gauw.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Ik heb mijn huisarts gebeld en het middel propranolol gekregen tegen het trillerig zijn. Het lijkt te helpen. Hopelijk wordt het wachten wat gemakkelijker en blijven de paniekaanvallen weg. Het zal allemaal wel meevallen denk ik, als ik eenmaal in "de stoel" zit. Achteraf zeg je toch weer dat het reuze meeviel. Na 10 seconden ben je klaar met de controle, krijg ik een verwijzing mee om mijn verstandskies te laten verwijderen in het ziekenhuis, bij de kaakchirurg neem ik aan, en that 's it. (Misschien werkt de prapronolol wel erg goed......) Ik hoop dat het echt allemaal wel mee valt. Maar ja, dan de afspraak maken bij de kaakchirurg..........brrrrr.......Maar één ding tegelijk doen en niet op de feiten vooruit lopen.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
en idd niet alles tegelijk.
Over verstandskiezen eruit laten halen in het ziekenhuis kan ik je niets vertellen alleen dat het bij mij ook binnekort op het programma zal staan :( (ze zien al op foto's dat ze scheef zullen staan en omdat ik een beugel heb gehad moeten ze er dus uit)
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
En ook ik was vreselijk bang! Ik zat echt te shaken op de stoel, niet normaal meer.. :o
Maar goed, ik kreeg toen een paar verdovingen en de kiezen werden getrokken.. en ik moet je eerlijk zeggen, het viel allemaal echt mee!
Heb echt geen pijn gehad, gelukkig.. ook geen last van napijn gehad.
Morgen ben ik weer aan de beurt maar dan voor links, en ik ga er nu al 'lachend' naar toe.
Appeltje eitje. ;)
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
ik heb een problem,of beter mijn mann. hij is al lang niet meer bij de tandarts geweest, door angst enz. hij heeft adhd zijn gebit ziet er vreeselijk uit. hij lijdt er heel erg onder. hij doet het liefst zijn mond niet meer open. .. hij wil naar de narcosetandarts gaan, maar dat betalen, hoe moet je dat? er is zo veel an zijn tanden te doen.
dat zou kapitalen kosten. ja wat doen? ik weet het niet. hoe doen anderen dat?
groetjes rifka
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Ik was ook al jaren niet meer naar de tandarts geweest, wat resulteerde dat op 21 jarige leeftijd gewoonweg niks meer aan mijn gebit te doen was.
Toch heb ik de stap durven nemen om een tandarts op te bellen, en we samen besloten hebben om een volledige prothese te nemen.
Mijn wens om weer een mooi gebit te hebben was groter dan mijn angst voor de tandarts.. en ik ben blij dat ik de stap heb durven nemen.
Als je naar een narcosetandarts gaat, moet je geloof ik de narcose zelf betalen, van wat ik hier op het forum gelezen heb, kost dat +/- 300 euro. (Als ik het goed heb!)
Het beste wat je kan doen (eigenlijk je man) is toch eerst naar de tandarts gaan, en kijken wat daar uit komt.
Wat de mogelijkheden nog zijn, of dat alles er uit moet.
Ook kan hij dan het beste vertellen over zijn angst. Dan kunnen ze er in iedergeval rekening mee houden.
Hij zal toch die eerste stap moeten nemen, wil hij er wat aan gedaan hebben. Ik wens jullie in elkgeval veel succes.
Ik ben inmiddels bijna klaar, alleen de voortanden moeten er nog uit, en dan prothese in.
Liever op deze leeftijd een prothese, dan lopen met wat ik in mijn mond had zitten. (lees: echt een verschrikkelijk gebit!)
Een slecht gebit is natuurlijk ook niet goed voor je zelfvertrouwen, en je word terughoudend naar andere mensen toe. (Terwijl ik het altijd super leuk vond om nieuwe mensen te leren kennen.. maar binnenkort kan ik weer stralend lachen!) :smt003
Re: JIPPIEIEIEIEIEIEIEIEIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
:D :D Ik ben geweest!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :D :D
Eigenlijk moest ik aanstaande maandag pas, maar mijn man werd zo knettergek van mij, OMDAT IK ZO ZENUWACHTIG WAS, dat hij zelf de tandarts heeft gebeld om er maar een spoedje van te maken!! En dat is gelukt. Afgelopen woensdag kreeg ik een telefoontje van hem dat ik 's middags werd verwacht.
Eerst een gewone controle. En inderdaad moest de verstandskies links-boven er uit, zodat de verstandkies links-onder meer ruimte had. Twee verdovingen, waarvan ik vrijwel niets voelde. Daarna tandsteen verwijderen. In mijn ogen niet eens gek, want het schijnt vaker voor te komen. En na drie jaar is het helemaal niet vreemd volgens mij!! Wel moest ik enorm kokhalzen van het water en gruis in mijn keel. Maar toen ik kon spoelen was dat ook weer over.
Daarna twee foto's gemaakt......links en rechts. Er werd toch nog een gaatje ontdekt, dat eerst over het hoofd was gezien, maar bij nadere inspectie bleek er toch een verkleuring te zijn. Ook aan de rechter bovenkant nog een verdoving. (Ik doe dus niets zonder verdoving zoals je ziet :) ) Daarna even wachten in de wachtkamer. Vervolgens gaatje vullen (zo gepiept) en de verstandskies er uit (twee keer wrikken en klaar.....) Het gaasje in mijn mond gaf weer problemen met kokhalzen, maar gaasje er uit gehaald en het was weer over!! Met mijn verdoofde smoeltje kwam ik drie kwartier (!) later weer thuis. :D :D :D Ik was zooooooooo blij!!!!! :D :D :D
Eindelijk na twee weken weer eens een rustig weekend, zonder zenuwen, zonder angst. Een weldadige rust kwam over me. Ik ben er dus zeker van: het tandartsbezoek is niet zo erg, alleen het wachten op de afspraak zelf is voor mij een probleem. (Oplossing: kalmerende tabletten van de huisarts). Ik heb nu ook met mijn man afgesproken dat hij de afspraak maakt over een half jaar en mij pas een dag van te voren (of de dag zelf) zegt dat ik MOET.
Verdovingen voel je niets van, zelfs niet in het harde gedeelte van de bovenkaak.
Ik denk niet dat ik ooit fluitend naar de tandarts zal gaan, maar dit gevoel wil ik vast houden voor de volgende keer!! Het ging allemaal prima!! Als dit me lukt ben ik voor een groot gedeelte over mijn tandartsen-angst heen denk ik.
Ik dank jullie voor de hartverwarmende reacties en degenen die nog m o e t e n wens ik heel veel succes en ik hoop voor jullie een zelfde soort ervaring als die ik heb gehad.
Tot de volgende keer.
Ik laat zeker zo nu en dan nog wel van me horen!
Doei!! Tot gauw!! :wink:
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Ik wens je heel veel leuke en fijne nieuwe vrienden toe in je "nieuwe leven" vol stralend zelfvertrouwen :D
Groetjes,
I.E
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
En fijn voor je dat je man je zo steunt.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
SUPER dat je zo op je man past.
Soms is het goed een beslissing voor de ander te nemen. Ik had ook een afspraak bij de tandarts lopen, maar kwam de wachttijd niet door voordat ik echt aan de beurt was.....
Ik was op van de zenuwen, vloog tegen de muren op en ben 3 kilo afgevallen!! Mijn man heeft toen nog eens voor mij gebeld. Gelukkig had de TA diezelfde middag nog een plekje voor me. Mijn wachttijd wer met 5 dagen verkort. Nu heb ik de behandeling achter de rug en kan ik weer onstpannen verder met mijn leven.
Blijf je man vooral steunen, Rifka!
En geloof me, die verdovingsprikken voel je ook nauwelijks, mocht een behandeling onder narcose te duur zijn.........
STERKTE
Groetjes van I.E.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
over verdovingsprikken kan ik niets zeggen heb het nog maar 1 keer gehad en was toen zoo zenuwachtig dat ik vermoedelijk (psychologisch) vond dat het veel pijn deed :wink:
wel handig dat alles in 1 keer gedaan is.. vaak moet je nog eens opnieuw een afspraak maken enzo
Groetjes
Zsera
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Ik was ook erg blij dat de tandarts doorpakte. Eerst dacht hij er over om een nieuwe afspraak te maken. Maar de wachttijd is voor mij snel te lang. Ik haal me dan veel te veel doemdenkerij in mijn hoofd.
Toch wel een voordeel dat de t.a. mij kent.
Hij heeft mij al eens eerder uit de wachtkamer geplukt (jaren geleden), toen ik daar alleen maar vóór en mét mijn zoontje was!!! Onder het mom van "Je bent er nu toch". Geen zenuwen en mijn halfjaarlijkse controle (na ook al weer een antal jaren.....) was gedaan!!:D Echt DE oplossing voor mij.
Je ziet in dit forum regelmatig de zin staan "Het begin vreest waar het einde om lacht". Dat is inderdaad op mij van toepassing geweest afgelopen week.
Ik moet maar vaak mijn Jippieieieieie-verhaal teruglezen, zodat ik het goede gevoel vasthoud.:lol:
En echt, ik weet natuurlijk niet hoe een ander pijn ervaart, maar die verdovingsprikken voelde ik echt niet tot nauwelijks. De naaldjes zijn volgens mij heel fijn. Een inenting is pijnlijker!!
Op naar de volgende controle over een half jaar. :)
Flink :smt001 en gebit onderhouden :smt003
Ik zal mijn best doen om over mijn angst heen te komen na deze positieve ervaring.
Groetjes,
I.E.
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
je mag heel blij zijn met zo'n tandarts zeg :)
Re: Ik heb al mijn moed verzameld.
Ik ben hier ook errug blij mee.
Zit er toch mee, dat me steeds weer die rotangst me bekruipt.
Daarom ben ik nu zo blij met deze site, lees ik steeds mijn reactie terug van na het tandartsenbezoek. Ik moet dit goede gevoel gewoon vasthouden!!!!!! :D
Ik wil en zal van die angst afkomen!
Angst is zo'n enorme emotie, brengt zoveel te weeg!!
Het kost dan heel veel energie en nuchter verstand om niet dóór te slaan. Probeer een stapje terug te doen en bekijk van een afstandje je angst. Je kunt er dan iets mee doen, mee om proberen te gaan. Dat is iets wat ik ook heb geleerd. Het lukt niet altijd even goed, maar ben je bij je positieven, dan werkt het toch wel.
En ja, ik zal niet zo snel van tandarts veranderen. Hij kent mij inderdaad wel goed, ja. Ik ben hem hiervoor heel dankbaar!!
Groetjes van I.E.