IK LEEF NOG !!!

hallo lieve mensen
ik leef nog (wie had dat gedacht,ik niet)
Hier komt het verhaal,Wij(mijn vriendin en ik)waren na een rit van twee uur veel te vroeg op de plaats van bestemming,dus kon ik nog even moed verzamelen in de auto en vragen aan mijn vriendin of we toch niet beter weer naar huis zouden gaan.
Dat hebben we dus niet gedaan en we zijn toch maar naar binnen gegaan.
Na een intake gesprek met een hele lieve meid moest ik wachten op de foto dat is niet eng
Toen weer wachten en telkens als er een deur openging sprong mijn hart zes keer over maar ik ben niet weg gerent en "gewoon" wachten totdat de tandarts me binnen riep (een hele lieve man al weet ik van schrik zijn naam niet meer)
Ik moest in die stoel gaan zitten en hij ging met een spiegeltje kijken en toen ik daar zat toen kom ik mijn tranen niet meer ik houden ik dacht wat doe ik hier
Hij stopte gelijk en stelde me gerust en ik mocht ook weer rechtop zitten
hij vroeg wat ik nou het liefst zou willen en ik zij dat ik het liefst nooit meer naar een tandarts zou gaan en al mijn tanden laten trekken zodat ik er af was.
Dat begreep hij gelukkig heel goed en hij zij als ik dat wilde dat dat gewoon kon
Dus ik laat nu al min boventanden trekken en krijg daar een hele prothese en onder bliven er vijf staan en daar komt een gedeeldtelijke prothese.
Ik moest toen gelijk happen voor mijn nieuwe gebid wat eigenlijk best eng is als heel je mond vol zit met dat rose spul maar ik kon me vrij goed ontspannen dus het ging allemaal redelijk goed
Ik gelijk samen met mijn vriendin mijn nieuwe kleur voor mijn tanden uitgezochten toen heb ik pas gevraagt hoe slecht mijn tanden waren.
Dat viel uiteindelijkl heel erg mee maar omdat ik heel erg veel last heb van terug trekkend tandvlees moest ik dan eigenlijk om de drie maanden tandsteen laten verwijderen
Dit is dus ook een reden waarom ik alles laat trekken want ik ga echt niet iedere drie maanden iemand met een haakje in mijn mond laten roeren(daar was ik nog het meest bang voor)
Al mat al ben ik nu een bijna heel gelukkig mens en krijg ik binnen acht weken een oproep
en het rare is dat ik daar nu weer niet bang voor ben.
Eenmaal weer in de auto kwamen er alle spanningen uit en heb ik even een half uurtje zitten janken maar mijn liefste vriendin (ze is ook mijn vrouw nu word het moeilijk) heeft me zo goed gesteund en opgevangen dat we daarna nog fijn zijn gaan stadten en uit eten geweest
Dus lieve allemaal dankzij jullie ben ik gegaan en dankzij jullie kan ik dadelijk weer breeduit lachen met mijn nieuwe tanden
en ik laat zeker weer wat van mij horen en ik volg jullie verhalen met spanning
heel veel kusjes aan iedereen
Gerry