HELP! Ik kan de tandarts niet langer vermijden ben ik bang. Ik ben al 9 jaar niet geweest en zojuist voor ik naar bed ging brak bij het tanden poetsen een (behoorlijk) stuk van mijn tand af (niet zichtbaar) maar wel voelbaar.
Ik ben bang dat ik niet langer meer kan wachten en durf dat ook niet meer anders is er denk ik helemaal niks meer te beginnen. Ik denk al een paar jaar na over een kunstgebit maar ik kan het echt niet aan! Dan gaat het helemaal fout, neem dat van me aan, als je begrijpt wat ik bedoel. De gedachte, de voorstelling dat ik mezelf in de spiegel zie zonder tanden, dat is niet te verdragen.
Ik ben zo doodsbang voor wat er uitkomt als ik naar de tandarts ga. Wat als er niks meer aan te doen is? Wat als hetgene wat ik niet aankan, de enige oplossing is???
Maar ik moet wel want het kan zo niet verder. Ik ben misselijk van de zenuwen, was mezelf enorm aan het slaan en de zelfmoordgedachten werden nog sterker dan ik op dit moment al heb (zware depressie).
Ik heb net geprobeerd het nummer te bellen van EO-nazorg om met iemand te praten. Niet te bereiken op dit moment, grr! Heb het antwoordapparaat ingesproken dat ik een enorm probleem heb waar ik niet zelf meer uitkom, dat ik dringend hulp nodig heb, dat ik het niet meer zie zitten en echt even ten einde raad ben. Het zal raar hebben geklonken want ik zat echt te janken aan de telefoon. Morgen heb ik gelukkig therapie en ga naar een verjaardag van vrienden, ben bang dat ik me niet goed zal kunnen houden. Vorige week kreeg ik een adres van een collega van een tandartsenpraktijk, die er zeer goede ervaringen mee heeft. Zal proberen te bellen maar hoe nu verder?
Ik weet het echt niet meer. Blijkt ook wel uit het feit dat het inmiddels half 3 's nachts is en ik nog op de computer dit berichtje zit te typen.
Alsjeblieft help me. Ik kan dit niet alleen.
Ingrid
Ik ben bang dat ik niet langer meer kan wachten en durf dat ook niet meer anders is er denk ik helemaal niks meer te beginnen. Ik denk al een paar jaar na over een kunstgebit maar ik kan het echt niet aan! Dan gaat het helemaal fout, neem dat van me aan, als je begrijpt wat ik bedoel. De gedachte, de voorstelling dat ik mezelf in de spiegel zie zonder tanden, dat is niet te verdragen.
Ik ben zo doodsbang voor wat er uitkomt als ik naar de tandarts ga. Wat als er niks meer aan te doen is? Wat als hetgene wat ik niet aankan, de enige oplossing is???
Maar ik moet wel want het kan zo niet verder. Ik ben misselijk van de zenuwen, was mezelf enorm aan het slaan en de zelfmoordgedachten werden nog sterker dan ik op dit moment al heb (zware depressie).
Ik heb net geprobeerd het nummer te bellen van EO-nazorg om met iemand te praten. Niet te bereiken op dit moment, grr! Heb het antwoordapparaat ingesproken dat ik een enorm probleem heb waar ik niet zelf meer uitkom, dat ik dringend hulp nodig heb, dat ik het niet meer zie zitten en echt even ten einde raad ben. Het zal raar hebben geklonken want ik zat echt te janken aan de telefoon. Morgen heb ik gelukkig therapie en ga naar een verjaardag van vrienden, ben bang dat ik me niet goed zal kunnen houden. Vorige week kreeg ik een adres van een collega van een tandartsenpraktijk, die er zeer goede ervaringen mee heeft. Zal proberen te bellen maar hoe nu verder?
Ik weet het echt niet meer. Blijkt ook wel uit het feit dat het inmiddels half 3 's nachts is en ik nog op de computer dit berichtje zit te typen.
Alsjeblieft help me. Ik kan dit niet alleen.
Ingrid
Het klinkt misschien hard wat ik nu ga zeggen, maar als je zo bang bent dat er niets meer te redden valt, dan is het juist zaak om NU te gaan. Hoe langer je wacht, hoe groter de kans dat er idd niets meer te redden valt! Er is tegenwoordig heel veel mogelijk op tandheelkundig gebied en er zijn mensen die al veeeeel langer dan jij niet bij een tandarts zijn geweest en waar dan wel het nodige moet gebeuren, maar die dan nog niet met aan een volledig kunstgebit moeten.
Vertel je in je therapie ook over deze angsten? Je therapeut moet je toch verder kunnen helpen.
Het is heel nuchter gedacht van mij, hoor, maar ik zou zeggen: BEL! Liever vandaag nog dan morgen! Onwetendheid (kan er nog wel iets gedaan worden of niet) nekt je ook. Dan kun je misschien maar beter een slecht bericht krijgen dat alles eruit moet, maar dan kun je wel aan een verwerkingsproces beginnen en misschien samen met een therapeut zover komen dat je het wel aankunt.
Lieve Ingrid, het is een verschrikkelijk moeilijke stap die je moet nemen, maar je zegt het zelf ook al: je MOET het doen.
Ik wens je heel veel sterkte toe.
:smt006 Monique
daarom zei ik ook, ik wil/kan ook niet langer wachten want ik zie heus wel in dat het daarmee niet beter wordt.
Als ik langer wacht dan kan het misschien echt niet meer. Ja in de therapie praat ik over mijn angsten. Vanmiddag probeer ik te bellen. Vanochtend ben ik bij mijn ouders (die vertel ik er niks over op dit moment tenminste), mijn neefje van 5 jaar logeert daar en we hadden afgesproken spelletjes te doen dus daar ga ik zo heen. Ik geef vooraf een briefje af voor de haptonome zodat ze vast op de hoogte is als ik vanmiddag kom. Een therapeut die ik heb voor gesprekken zal ik ook op de hoogte stellen en zal hem vragen voor de volgende afspraak of we aan een stappenplan kunnen werken. Ik probeer de praktijk vanmiddag te bellen hoe/of ze werken met angstige patienten en misschien plan ik al wel een afspraak voor een GESPREK. Zijn er trouwens nog trainingsdagen voor mensen met een tandartsfobie? Ik heb wel eens zoiets gelezen.
Ingrid
Ik heb een fobietest ingevuld (scoorde overal op) en opgestuurd. Er werden nog wat algemene gegevens gevraagd en heb dus email en telefoonnummer ingevuld zodat ze contact kunnen opnemen. Ze zitten in Brussel o.a. trouwens wel ver weg maar dat zou 'leuk zijn voor een kleine vakantie'. MIsschien verwijzen ze wel door naar praktijken in nederland.
In elk geval wordt contact met me opgenomen.....
Ingrid
Niet dat ik je nu een onwijze angst aan wil praten... vind het heel knap van je dat je de stap genomen hebt... Maar uitgaan van geen pijn achteraf... volgens mij voel je altijd wel wat!!!!
Hou ons op de hoogte!!!
Groetjes Monique
Oww, wat naar allemaal. Ik hoop dat het gedkomt hoor! Waar woon je zo ongeveer heel grofweg?, dan kunnen we misschien een beetje helpen met een geschikte tandarts... Vertel anders maar iemand prive hoor waar je woont, das ok.
Doeg hoor..
Je bent zo bang voor een kunstgebit. Toch, door niet naar een tandarts te gaan, steven je er recht op af. Een mond zonder tanden. Sorry dat ik het zo hard vertel. Maar stop ermee. Ga naar een tandarts.
Ook al zou je aan een kunstgebit moeten. Je doet net alsof dan je leven over is. Nou niet dus. Ik draag boven een kunstgebit en en onder heb ik nog maar een paar tandjes over. Ik ben ook altijd bang geweest voor de tandarts en altijd bang geweest voor een kunstgebit.
Ik heb ook lang gedacht dat mijn leven over zou zijn met een kunstgebit.
Nou mooi niet dus. Sterker nog, ik heb het idee dat mijn leven nu weer begint. Want nu kan ik voluit :smt003 . Hoef ik me niet te schamen voor rotte tandjes die er in staan.
Met eten is het wennen en voelt het anders. Maar je leven is zekers niet voorbij.
Ik herken een stuk van je verhaal. Tanden die afbreken terwijl je poetst. Wat is de volgende stap, niet meer poetsen?
Ja jongen sorry dat ik het zo krom vertel. Maar stop met die rare gedachten. Ga naar de tandarts en accepteer de uitkomst. Maar vooral. Ga niets invullen.
Er is geen een tandarts die zonder jou toestemming al je tanden trekt. Maar laat er in hemelsnaam naar kijken.
Daarom heb ik dat op internet opgestuurd. Vandaag moest mijn schoonzus naar de tandarts en ik vroeg haar of ze wilde vragen of hij ook mensen met een fobie kan/wil begeleiden. Hij neemt helaas geen patienten meer aan. Hij verwees me door naar het centrum voor bijz. tandheelkunde hier in zwolle. Als er een wachtlijst is, dan vraag ik aan de huisarts, of eventueel aan de kaakchirurg waar ik vorig jaar onder behandeling was een verwijzing of medische indicatie. Volgende week moet ik toch even naar de huisarts. Dan zal ik vragen wat/wie hij aanraadt en of hij wat kan doen.
En ik heb nog dat andere adres van een tandarts in Zwolle.
Geloof me, ik heb allang besloten dat ik er iets aan ga doen, vandaag was al een hele stap. Elke stap is er een in de goede richting. Morgen ga ik weer verder kijken. Er op zo'n manier mee bezig zijn kost me zoveel energie dat ik echt moe ben.
Toch ben ik er ergens al best trots op dat ik vandaag toch de moed had om deze stap te zetten EN er met mijn schoonzus over te praten. Op naar de volgende stap.
Ingrid
Ik ben blij dat je die stap hebt gezet. Je zult er geen spijt van krijgen. Dat je bang bent, dat snap ik maar al te goed. Ik ben zelf ook zo'n angsthaas. Ik ben zelf nog steeds zo'n angsthaas. Maar je moet je niet laten leiden door angst.
Natuurlijk ben je bang. Dat mag ook.
Want Ingrid, je verhaal is heel herkenbaar. Als ik jou zo lees, lijkt het alsof ik mezelf hoor.
Zelf ben ik in Kerkrade geweest.
http://www.angstvoortandarts.nl
Misschien iets voor jou?