Al maanden volg ik op de achtergrond jullie indrukwekkende verhalen.
En dat (en blootliggende zenuw) heeft er voor gezorgd dat ik na 20 jaar naar een tandarts ben geweest.
HET LANGE VERHAAL. (sorry maar ik moet het kwijt)
Tijdens mijn militaire dienst vond de dienstdoende tandarts het nodig om al mijn verstandskiezen te "hevelen" het gevolg was een enorme pijn en angst voor de tandarts alsmede schade aan kiezen welke voor de verstandskies zaten. Kortom nooit meer gegaan.
Elk jaar een onsteking of een afbrokkelend gebit konden mij er niet toe dwingen te gaan, en naarmate de tijd verloopt wordt de angst groter.
Ongeveer 2 maanden geleden brak er spontaan een kies (de eerste naast de hoektand) rechts boven aan de voorkant af, gevolg pijn, ontsteking en niet meer kunnen lachen want dit is duidelijk zichtbaar bij een brede lach.
Maar natuurlijk was dat ook niet genoeg om te gaan, hoe ijdel ik ook verder ben.
Ongeveer 2 weken geleden ging het links onder mis met een kies, een enorme pijn en het werd rood, dus ontsteking dacht ik.
Veel paracetamol en jenever "will do the trick" dacht ik zo, maar deze keer niet, het werd zo erg dat ik niet meer kon slapen, praten, eten enz.
Dus toch een noodtandarts opgezocht, deze (en dat wist ik natuurlijk) stuurde mij weg met anti-biotica en een flinke pijnstiller (Brufen 600).
Dit hielp 2 dagen daarna ging het volledig mis, de onsteking ging weg de pijn werd erger en ik voelde dat mijn lichaam ernstig ging lijden onder tekort aan slaap, voedsel en derhalve energie.
IK MOEST WEL naar de weekend tandarts..........
Afgelopen zondag 18:00 uur zag de arme man mij binnenkomen en wist hoe laat het was, hij probeerde mij nog echt op mijn gemak te stellen maar ik verkeerde bijna in een soort shock, bij de verdoving ging het bijna helemaal mis ik had mij zo druk gemaakt dat de combinatie van natuurlijk adrenaline en verdoving zorgde voor heftige hartkloppingen en ik neigde naar hyperventilatie c.q. het bewustzijn verliezen, ik riep ook steeds "het gaat mis hoor, ik voel het" (wat kunnen mensen dramatisch zijn !)
Hij heeft zeker 5 minuten op mij ingepraat, vastgehouden en tot rust gebracht.
Het trekken van de kies waar de zenuw bloot lag stelde niets voor, echt niet, geen pijn tijdens en zelfs niet na het trekken.
Al met al is mijn angst niet in een keer weg, maar ik ben vanmorgen voor controle geweest en hij heeft (ondanks dat hij "volzit") gezegd dat ik bij hem in de praktijk mag komen.
Sterker nog de volgende afspraak staat al gepland voor volgende week, dan gaat hij wat aan die afgebroken kies doen, er zit nu nog een onstekingshaard maar dat komt allemaal goed eerst dat behandelen daarna glad maken en een kroon op het werk.
Ik ben nog steeds bang maar niet bang genoeg meer om dit door te zetten.
Wat er uiteindelijk moet gebeuren is dit.
Rechtsboven = 1 kies/stompje verwijderen, 2 vullen, 1 kroon (zie boven)
Rechtsonder = 3 "stompjes" verwijderen/trekken en herstellen met ?
Linksboven = 1 stompje verwijderen 2 kiezen vullen (1 kies zie boven)
Linksonder = 1 kies vullen, 1 hervullen (en ik mis 1 kies)
Een hele waslijst, dat wel maar voor boven en onder ziet er echt nog heel goed uit, geen gaatjes alleen tandplak en dat pakken ze natuurlijk ook aan.
Ik zal wel een tijdje bezig zijn, en het zal wel wat kosten maar nu ga ik ervoor ik wil zo graag weer eens volmondig kunnen lachen en normaal kunnen kauwen en vooral geen pijn meer hebben.
Groeten, Ron
En dat (en blootliggende zenuw) heeft er voor gezorgd dat ik na 20 jaar naar een tandarts ben geweest.
HET LANGE VERHAAL. (sorry maar ik moet het kwijt)
Tijdens mijn militaire dienst vond de dienstdoende tandarts het nodig om al mijn verstandskiezen te "hevelen" het gevolg was een enorme pijn en angst voor de tandarts alsmede schade aan kiezen welke voor de verstandskies zaten. Kortom nooit meer gegaan.
Elk jaar een onsteking of een afbrokkelend gebit konden mij er niet toe dwingen te gaan, en naarmate de tijd verloopt wordt de angst groter.
Ongeveer 2 maanden geleden brak er spontaan een kies (de eerste naast de hoektand) rechts boven aan de voorkant af, gevolg pijn, ontsteking en niet meer kunnen lachen want dit is duidelijk zichtbaar bij een brede lach.
Maar natuurlijk was dat ook niet genoeg om te gaan, hoe ijdel ik ook verder ben.
Ongeveer 2 weken geleden ging het links onder mis met een kies, een enorme pijn en het werd rood, dus ontsteking dacht ik.
Veel paracetamol en jenever "will do the trick" dacht ik zo, maar deze keer niet, het werd zo erg dat ik niet meer kon slapen, praten, eten enz.
Dus toch een noodtandarts opgezocht, deze (en dat wist ik natuurlijk) stuurde mij weg met anti-biotica en een flinke pijnstiller (Brufen 600).
Dit hielp 2 dagen daarna ging het volledig mis, de onsteking ging weg de pijn werd erger en ik voelde dat mijn lichaam ernstig ging lijden onder tekort aan slaap, voedsel en derhalve energie.
IK MOEST WEL naar de weekend tandarts..........
Afgelopen zondag 18:00 uur zag de arme man mij binnenkomen en wist hoe laat het was, hij probeerde mij nog echt op mijn gemak te stellen maar ik verkeerde bijna in een soort shock, bij de verdoving ging het bijna helemaal mis ik had mij zo druk gemaakt dat de combinatie van natuurlijk adrenaline en verdoving zorgde voor heftige hartkloppingen en ik neigde naar hyperventilatie c.q. het bewustzijn verliezen, ik riep ook steeds "het gaat mis hoor, ik voel het" (wat kunnen mensen dramatisch zijn !)
Hij heeft zeker 5 minuten op mij ingepraat, vastgehouden en tot rust gebracht.
Het trekken van de kies waar de zenuw bloot lag stelde niets voor, echt niet, geen pijn tijdens en zelfs niet na het trekken.
Al met al is mijn angst niet in een keer weg, maar ik ben vanmorgen voor controle geweest en hij heeft (ondanks dat hij "volzit") gezegd dat ik bij hem in de praktijk mag komen.
Sterker nog de volgende afspraak staat al gepland voor volgende week, dan gaat hij wat aan die afgebroken kies doen, er zit nu nog een onstekingshaard maar dat komt allemaal goed eerst dat behandelen daarna glad maken en een kroon op het werk.
Ik ben nog steeds bang maar niet bang genoeg meer om dit door te zetten.
Wat er uiteindelijk moet gebeuren is dit.
Rechtsboven = 1 kies/stompje verwijderen, 2 vullen, 1 kroon (zie boven)
Rechtsonder = 3 "stompjes" verwijderen/trekken en herstellen met ?
Linksboven = 1 stompje verwijderen 2 kiezen vullen (1 kies zie boven)
Linksonder = 1 kies vullen, 1 hervullen (en ik mis 1 kies)
Een hele waslijst, dat wel maar voor boven en onder ziet er echt nog heel goed uit, geen gaatjes alleen tandplak en dat pakken ze natuurlijk ook aan.
Ik zal wel een tijdje bezig zijn, en het zal wel wat kosten maar nu ga ik ervoor ik wil zo graag weer eens volmondig kunnen lachen en normaal kunnen kauwen en vooral geen pijn meer hebben.
Groeten, Ron
anyway, heel veel sterkte volgende week, neem van mij aan, het is ZEKER de moeite waard! :D
Oh, trouwens, ik wil ook nog wel even iets positiefs zeggen over tandartsen in het leger... Ik ken juist iemand die door zo iemand heel goed over zijn angst heen is geholpen. Ook daar zitten dus goede tandartsen tussen!
:smt006 Monique
Wat goed kanjer dat je deze stap gezet hebt ik ben trots op je...
En heerlijk om te horen dat deze begripvolle die letterlijk vol zat jou toch een plekkie in zijn praktijk geeft dat moet een heerlijk gevoel geven...
Stap voor stap ga jij het redden hoor... en ja wat valt alles achteraf toch mee he... wat vreselijk zijn wij bangebroekjes toch... *zucht* maar goed dat we de nodige steun hier op het forum mogen vinden en dat we weten niet de enigste te zijn en/of alleen te staan in onze angst...
Fijn dat je volgende week alweer terecht kunt...
Ik wens je heel veel sterkte en suc6 en we willen zeker weten hoe het verlopen is hoor...
Liefsss Carin.
Ps. nog ffies een reactie op "tandarts in het leger" misschien wordt er te vaak van uit gegaan dat militairen stoere binken zijn en voor niets of niemand bang zijn, of angst kennen... helaas is dat dus niet altijd het geval zoals vaak blijkt... [monique der opmerking is misschien een uitzondering] ik hoor immers ook vaak negatieve verhalen...
Ik denk dat zo'n Tandarts daar het misschien meer ziet als een machtpositie wat hij dan over zijn patiente heeft...?
Maar ik kan het miss hebben... maakt verder ook niets Hartslag... belangrijkste is dat je geholpen gaat worden en dat je over een tijdje heerlijk en vol zelfvertrouwen kunt en durft te stralen...
Nou, ik moet zo weer (26/8/2004 om 11:15) hhhmmmm.
Ze gaan dan proberen mijn kies (ik dacht dat het een tand was) rechts boven naast mijn hoektand te redden.
Deze is een paar maanden geleden afgebroken en er zit een ontstekingshaard in de wortel (zo is mij verteld).
Naar aanleiding van mijn eerste bezoek bij deze tandarts zou ik denken dat ik niet meer bang ben, maar dat is helaas niet zo.
Ik ben op z'n minst erg zenuwachtig en gespannen.
Maar ik weet waarvoor ik het doe, ik wil en zal weer een mooi gebit krijgen "whatever it takes !"
Ik laat wel weten hoe het is gegaan.
Doei, Ron
Hij heeft gelogen tegen mij (om bestwil), hij zou alleen de voorste kies doen maar ......... heeft alles wat gevuld en getrokken moest worden in een keer gevuld c.q. eruit gehaald.
Kortom alles wat direct moest gebeuren is gebeurd.
Jahoooo, ik ben echt superblij.
Ondanks 9 (ja negen) verdovingen in mijn mond had ik toch enorme pijn bij het trekken van een kies rechts onder (was ook geen klein worteltje).
Voor de rest helemaal niets gevoeld.
Ze hebben gelijk tandsteen weggehaald en tussen mijn tanden met een soort schuurbandje gezeten en nu zien mijn tanden er weer echt mooi en schoon uit.
Nu bloed alles nog en is verdoofd maar ik weet nu zeker dat alles goed gaat komen, geweldig.
Ik heb 3 afspraken staan om een kroon te regelen en kijken hoe de getrokken kiezen het best vervangen kunnen worden.
Ik ga er voor, all the way.
Ik hoop echt dat iemand wat heeft aan mijn verhaal.
Moraal van mijn verhaal, angst weegt niet op tegen een mooi, schoon en bovenal pijnvrij gebit.
Succes allemaal,
Groeten, Ron
Hij moest even al dat getrek van vorige week nakijken.
Hij heeft toch stiekem nog even de voorste kies hervuld omdat ik vrijdag op vakantie ga en hij daarna weg is, dus mijn volgende bezoek staat gepland op 27 september..
Van het trekken heb ik wel wat napijn gehad maar meer een gevoel van een flink pak rammel dan een zeurende pijn zoals ik de laatste jaern had.
Dus geen paracetamol meer gebruikt de afgelopen dagen (en dat na 20 jaar elke dag 2, 4 of soms 6 stuks) een vreemde en verfrissende gewaarwording.
Eten gaat nog moeilijk omdat ik op dit moment een groot deel van mijn kauwvermogen moet missen.
Op 27 september gaat hij mijn bij mijn voorste kies "het wortelkanaal" vullen en voorbereiden op de kroon, geheel pijnloos volgens hem omdat alles daar inmiddels dood is.
En dat klopt denk ik wel want de behandeling van vanmorgen ging zonder verdoving en pijn.
Na al dit gebeuren komt het echte werk, wat gaat hij doen om mijn getrokken kiezen te vervangen ??
Ben zeer benieuwd.
Enfin, eerst vakantie en dan weer moed verzamelen.
Groeten, Ron
Hij heeft de kies en wortelkanaal waar een kroon op komt onder handen genomen.
Ondanks de verdoving best nog wel gevoelig, maar deze keer heb ik mijn ogen 30 minuten dichtgehouden en dat helpt.
Je ziet dan niet al die tangen, boren en ander werktuig voorbij komen en je mond ingaan, dat scheelt echt !!
In ieder geval is de volgende behandeling (11/10) zonder pijn want dan plaatsen ze alleen de kroon.
Ik heb wel al moeten bijten (op een soort vloeibaar kunststof of zo) voor een ander gedeelte van mijn kiezen welke al getrokken zijn maar er moet daar nog iets komen.
Dit was echt zeeeer pijnlijk want (niet verdoofd) is deze plek nog erg gevoelig van het trekken van 3 "stronkjes" van wat ooit kiezen waren.
Toch heb ik bij elk bezoek minder hartkloppingen en zorg ik ervoor dat mijn ademhaling onder controle blijft.
Nog even, en dan misschien echt na 20 jaar en BIG SMILE :-)
Groeten, Ron
Mijn complimenten. Het is niet niks wat je allemaal ondergaat. En inderdaad, je ogen dicht doen helpt heel veel.
Gelukkig is je volgende behandeling zonder pijn.
Maar als straks alles achter de rug is, heb je hem echt verdiend.
Die grote BIG SMILE. Dan kun je weer vol lachend op de foto.
Een goed uitziend gebit geeft je ook zoveel meer eigenwaarde.
Hartslag200. Ondanks de pijn, komt alles goed.
Het enigste wat je daarna rest is regelmatig laten kijken. Maar dat is nu eigenlijk een peuleschilletje.
Succes en het komt helemaal goed.
Vandaag is mijn kroon "gezet"
Hij vroeg of ik een verdoving wilde, ik vroeg hem natuurlijk "doet het erg veel pijn" en hij zei "nee, valt best mee".
Dus zonder verdoving en dat ging prima, heel even pijn maar te verwaarlozen.
Fase 1 van mijn gebitrestauratie is dus afgerond.
Ik kan nu in ieder geval al wat breder glimlachen, en de hele voorkant ziet er echt mooi uit.
Jammer is alleen dat de 5 getrokken kiezen pas over 6 maanden vervangen gaan worden.
De tandarts wil eerst dat het tandvlees en de kaak volledig hersteld is van de extracties.
Wel jammer want ik ben er nu helemaal klaar voor, en ik mis toch echt heel veel kauwvermogen, maar ja als hij dat wil moet het maar.
In ieder geval heb ik vandaag voor het eerst van mijn leven een saneringskaart gehad (bestaat dat eigenlijk nog wel ?)
Wachten tot april dan maar, dan de rest............
Groeten, Ron
Nou weer blij te horen dat het meegevallen is.Voelt heel fijn aan om na een lange tijd weer breeduit te kunnen lachen. Ik ben daar nog steeds iedere dag blij om. Gewoon volluit te kunnen :smt003
Alleen jammer dat je wat kauwvermogen moet missen. Dat kan heel frustrerend werken. Maar je weet dat het beter is om te wachten. Gewoon het advies van je tandarts volgen. Je weet waarom je het doet. En het ziet er nu al veel mooier uit. Daar moet je blij om zijn. Dat kauwen komt heus wel. Je moet gewoon even 6 maanden wachten. Wat dat betreft kan ik je welkom heten in de club van de wachtende mensen. Zelf moet ik ook nog een tijdje wachten voordal het helemaal afgerond is. Bovendien ben jij voor een groot gedeelte op tijd geweest. Want je hebt nog veel van je eigen tandjes. Ik heb er niet zo veel meer.
Maar goed. Zolang je nog iets van je eigen gebit hebt, denk ik maar.
Hartslag200 Je hebt het geweldig gedaan. Want het is niet niks om je even over je grootste angst heen te zetten. Alleen daarom mag je heel trots zijn op jezelf.
Ik blijf het in ieder geval volgen en kijk uit naar fase2.
Succes.