Hallo allemaal,
Ik ben al een tijdje een "lurker" op dit forum. Dit komt voornamelijk omdat ik nieuwsgierig ben over de verschillende behandelmethoden en omdat ik ervaringen van anderen wil weten.
Ik ben 27 jaar en heb een slecht gebit, ondanks dat ik van huis uit een goede mondverzorging heb meegekregen. Ik poets netjes 2 maal daags en stook en flos na elk eetmoment. Verder ben ik vrij angstig voor de tandarts (19 punten in de test). Na alle ervaringen gelezen te hebben vond ik het eens tijd om mijn ervaringen met angst voor de tandarts te delen. Misschien heeft iemand er wat aan.
Na 5 extracties, 2 wortelkanaalbehandelingen, 2 kronen en meer dan 40 gevulde gaatjes ben ik redelijk huiverig geworden van de tandarts. Dit begon eigenlijk al vrij jong. Het is geen goede ervaring als een tandarts je op jonge leeftijd verteld dat het maar goed is dat het melkgebit eruit gaat omdat er weinig meer aan te doen is. Dat is niet leuk om te horen op zo'n leeftijd. Zover ik me kan herinneren zijn er wel wat ingrepen aan mijn melkgebit gedaan, maar details kan ik me niet meer herinneren.
Nadat mijn melkgebit was gewisseld begon de ellende pas goed. Rond mijn 18e had ik al een aantal extracties achter de rug die moeizaam en pijnlijk waren verlopen. De wortels van de kiezen waren in een haakvorm gegroeid waardoor er problemen ontstonden tijdens de extracties. Dit heeft zeker bijgedragen aan mijn angsten.
Vanaf mijn 18e ging het sneller bergafwaarts. Opnieuw werden er extracties uitgevoerd, gaten gevuld en wkb's uitgevoerd. Ik heb al afspraken van 2,5 uur gehad voor het repareren van diverse problemen met mijn gebit. Ook ben ik een keer flauwgevallen tijdens een hele vervelende en pijnlijke extractie. Geen dingen om vrolijk van te worden.
Ondanks alle problemen en angst die ik voor de tandarts heb, ben ik toch altijd gegaan. Voornamelijk omdat de angst om mijn eigen gebit te verliezen groter is dan de angst voor de tandarts.
Mijn angst uit zich voornamelijk in lichamelijke klachten: zweet, hoofdpijn, misselijkheid en diarree. Toch weet ik me elke keer weer te bewegen naar de tandarts te gaan, ondanks dat ik vanaf het moment dat ik de afspraak heb gemaakt (soms maanden van te voren) de zenuwen me al overnemen.
Er zijn een aantal dingen die ik doe en waarover ik nadenk om de angst de baas te blijven.
Ten eerste denk ik aan mijn ouders. Zij hebben beide op jonge leeftijd een kunstgebit gekregen. Vroeger leek me dat zalig: nooit meer problemen! Totdat mijn vader me de nadelen eens opsomde. Ik ben nu sterk in de overtuiging dat het behoud van je eigen gebit, hoe slecht ook, vele malen beter is dan kunsttanden!
Ten tweede, hoe maf het ook klinkt, bedenk ik me dat er altijd dingen zijn die erger zijn om te hebben dan problemen met je gebit. Ook denk ik mezelf altijd in dat ik na de behandeling weer gewoon gezond en wel uit de tandartsstoel kom en weer verder kan met mijn leven. Dit klinkt heel onnozel, maar het helpt mij heel erg veel.
Er gaat ook altijd wel iemand met mij mee. Vaak is dat mijn partner. Die heeft het zelf ook niet op tandartsen, maar blijft er rustiger onder. Dit helpt mij enorm, te weten dat er iemand bij me is die van me houd en me ondersteunt tijdens de behandeling!
Als laatste merk ik dat de verhalen die ik hier lees meestal aangrijpender zijn dan mijn eigen ervaringen, ondanks dat deze (in mijn ogen) ook niet altijd prettig zijn geweest. Hieruit put ik toch een beetje rust omdat ik weet dat het altijd erger kan en mij dat gelukkig nog bespaart is gebleven.
Dit was het. Ik hoop dat iemand er wat aan heeft.
Over 20 minuten moet ik weer. Er staat om 11.15 uur een wkb op het programma op de achterste kies, rechtsonder. De zenuwen zitten hoog, maar ik ga er toch mee door.
Mark
Ik ben al een tijdje een "lurker" op dit forum. Dit komt voornamelijk omdat ik nieuwsgierig ben over de verschillende behandelmethoden en omdat ik ervaringen van anderen wil weten.
Ik ben 27 jaar en heb een slecht gebit, ondanks dat ik van huis uit een goede mondverzorging heb meegekregen. Ik poets netjes 2 maal daags en stook en flos na elk eetmoment. Verder ben ik vrij angstig voor de tandarts (19 punten in de test). Na alle ervaringen gelezen te hebben vond ik het eens tijd om mijn ervaringen met angst voor de tandarts te delen. Misschien heeft iemand er wat aan.
Na 5 extracties, 2 wortelkanaalbehandelingen, 2 kronen en meer dan 40 gevulde gaatjes ben ik redelijk huiverig geworden van de tandarts. Dit begon eigenlijk al vrij jong. Het is geen goede ervaring als een tandarts je op jonge leeftijd verteld dat het maar goed is dat het melkgebit eruit gaat omdat er weinig meer aan te doen is. Dat is niet leuk om te horen op zo'n leeftijd. Zover ik me kan herinneren zijn er wel wat ingrepen aan mijn melkgebit gedaan, maar details kan ik me niet meer herinneren.
Nadat mijn melkgebit was gewisseld begon de ellende pas goed. Rond mijn 18e had ik al een aantal extracties achter de rug die moeizaam en pijnlijk waren verlopen. De wortels van de kiezen waren in een haakvorm gegroeid waardoor er problemen ontstonden tijdens de extracties. Dit heeft zeker bijgedragen aan mijn angsten.
Vanaf mijn 18e ging het sneller bergafwaarts. Opnieuw werden er extracties uitgevoerd, gaten gevuld en wkb's uitgevoerd. Ik heb al afspraken van 2,5 uur gehad voor het repareren van diverse problemen met mijn gebit. Ook ben ik een keer flauwgevallen tijdens een hele vervelende en pijnlijke extractie. Geen dingen om vrolijk van te worden.
Ondanks alle problemen en angst die ik voor de tandarts heb, ben ik toch altijd gegaan. Voornamelijk omdat de angst om mijn eigen gebit te verliezen groter is dan de angst voor de tandarts.
Mijn angst uit zich voornamelijk in lichamelijke klachten: zweet, hoofdpijn, misselijkheid en diarree. Toch weet ik me elke keer weer te bewegen naar de tandarts te gaan, ondanks dat ik vanaf het moment dat ik de afspraak heb gemaakt (soms maanden van te voren) de zenuwen me al overnemen.
Er zijn een aantal dingen die ik doe en waarover ik nadenk om de angst de baas te blijven.
Ten eerste denk ik aan mijn ouders. Zij hebben beide op jonge leeftijd een kunstgebit gekregen. Vroeger leek me dat zalig: nooit meer problemen! Totdat mijn vader me de nadelen eens opsomde. Ik ben nu sterk in de overtuiging dat het behoud van je eigen gebit, hoe slecht ook, vele malen beter is dan kunsttanden!
Ten tweede, hoe maf het ook klinkt, bedenk ik me dat er altijd dingen zijn die erger zijn om te hebben dan problemen met je gebit. Ook denk ik mezelf altijd in dat ik na de behandeling weer gewoon gezond en wel uit de tandartsstoel kom en weer verder kan met mijn leven. Dit klinkt heel onnozel, maar het helpt mij heel erg veel.
Er gaat ook altijd wel iemand met mij mee. Vaak is dat mijn partner. Die heeft het zelf ook niet op tandartsen, maar blijft er rustiger onder. Dit helpt mij enorm, te weten dat er iemand bij me is die van me houd en me ondersteunt tijdens de behandeling!
Als laatste merk ik dat de verhalen die ik hier lees meestal aangrijpender zijn dan mijn eigen ervaringen, ondanks dat deze (in mijn ogen) ook niet altijd prettig zijn geweest. Hieruit put ik toch een beetje rust omdat ik weet dat het altijd erger kan en mij dat gelukkig nog bespaart is gebleven.
Dit was het. Ik hoop dat iemand er wat aan heeft.
Over 20 minuten moet ik weer. Er staat om 11.15 uur een wkb op het programma op de achterste kies, rechtsonder. De zenuwen zitten hoog, maar ik ga er toch mee door.
Mark
Re: Mijn ervaringen met angst voor de tandarts
Op naar de volgende afspraak (begin september).
Re: Mijn ervaringen met angst voor de tandarts
Knap dat je er zo optimistisch tegenaan blijft kijken, dat je moed blijft houden ondanks alles wat er al gebeurd is.
En fijn dat je een partner hebt waar je zoveel aan hebt.
Wat rot voor je dat je zegt dat je mondhygiene goed is en dat er op je 27e toch al zoveel aan je gebit is "gesleuteld". Heb je wel eens met een deskundige doorgesproken wat en wanneer je eet?
En is stoken en flossen na ieder eetmoment niet een te grote belasting voor je tandvlees?
Je schreef: "Toch weet ik me elke keer weer te bewegen naar de tandarts te gaan, ondanks dat ik vanaf het moment dat ik de afspraak heb gemaakt (soms maanden van te voren) de zenuwen me al overnemen."
Ik weet dat er vrouwen zijn die om die reden een afspraak maken voor hun man en hem dan pas kort van te voren op de hoogte stellen van de exacte datum en tijd van de afspraak. Misschien een idee? Aan de ene kant kan het je het gevoel geven dat je zwak bent en je zaakjes niet zelf kunt regelen, aan de andere kant, als het je misschien wat meer rust geeft, waarom dan niet?
Groeten,
en we horen vast nog wel eens van je,
Rixt
Nog even een aanvulling.
Heb je wel eens met een deskundige besproken op welke manier je jouw gebit het beste kunt schoonhouden?
Tien jaar geleden dacht ik zeker te weten dat ik heel goed poetste en floste. Vijf jaar geleden wist ik zeker dat ik het beter deed dan tien jaar geleden. Nu weet ik zeker dat ik het beter doe dan voorheen en zou niet weten hoe het nog beter kan. (Ik ben heel benieuwd hoe ik over vijf jaar aankijk tegen hoe ik het nu doe).
Een jaar of twee geleden heeft een tandartsassistente (zal wel preventieassistente zijn geweest) me aangeraden de ruimtes tussen mijn kiezen met ragertjes schoon te houden i.p.v. met flosdraad. Haar advies heb ik opgevolgd. Nog niet zo lang geleden heelft een mondhygieniste mij angeraden voor verschillende ruimtes tussen de kiezen ook verschillende maten ragertjes te gebruiken. Ook heeft ze me geleerd dat je niet alleen recht moet "ragen", maar ook een paar keer schuin naar links en schuin naar rechts. Zo merkte ik dat er toch nog heel wat te verbeteren viel.
Ook had ik zelf, lang geleden en kort geleden, wel eens met zo'n tabletje plakverklikker proberen te ontdekken of er nog ergens plak zat op mijn gebit. Ik kon er helemaal geen wijs uit worden: alles werd altijd rood: m'n tong, m'n tanden, mijn tandvlees. Toen die mondhynieniste zo'n plakscore bij me deed, kon ik wel alles duidelijk zien. Er zal op een paar plekken nog wat plak en dat had ik echt niet verwacht en zeker niet op die plekken. Dus dat was echt verhelderend voor me.
Ik wil hiermee zeggen dat, ook al denk je heel zeker te weten dat je je gebit optimaal schoonhoud, er toch misschien nog wel wat te verbeteren valt.
En nog even wat anders: weet je tandarts hoe bang je eigenlijk bent?
En wat vind je ervan hoe hij of zij daarmee omgaat?
Re: Mijn ervaringen met angst voor de tandarts
Re: Mijn ervaringen met angst voor de tandarts
Ongelooflijk goed dat je gaat en hiermee veel meer problemen voorkomt!
Succes ik mag ook in september.