Heb een eerdere post gedaan in 'Problemen met tanden en kiezen' waarin ik het verhaal uit de doeken doe...
Toen ik de beslissing nam vanmiddag was ik rustig. Nu zit ik te trillen, ben twee keer flauwgevallen en de tranen staan in mijn ogen.
Wat is het geval? Donderdag heeft de tandarts een erg diep gaatje geboord. Had vijf verdovingen waarvan eentje rechtstreeks in de zenuw maar het deed nog steeds behoorlijk pijn. Mijn zenuw bleek ontstoken te zijn (heeft nooit pijn gedaan, behalve bij het bijten op bijvoorbeeld pitjes in brood). Heb antibiotica gekregen tegen de ontsteking en een afspraak voor over twee weken wanneer ik een definitieve vulling zou krijgen (indien de ontsteking over was). Donderdagavond redelijk wat pijn gehad. Vrijdagochtend was het nagenoeg over, zaterdag ook, maar zaterdagavond kwam de pijn weer opzetten. Niet dat het heel erg was, maar het is er wel. Het wordt elke dag een tikje erger, nog steeds niets om het over uit te gillen, maar toch. Ik maak me er zorgen om, voornamelijk omdat de tandarts me vertelde dat er waarschijnlijk dan een WKB nodig is. Ik heb gebeld, en de tandarts wil me graag morgenochtend om 11.30 zien. Ze heeft een uur voor me uitgetrokken, dus ik vermoed dat er een WKB voor me in de steigers staat.
En wat lees ik? Als de zenuw ontstoken is doet de WKB veel pijn omdat de verdoving niet naar behoren werkt. Ik maak me zo'n zorgen dat de antibiotica niet heeft aangeslagen en dat de zenuw dus nog ontstoken is en dat ik daardoor dus veel pijn zal krijgen. Ik kan allerlei soorten pijn verdragen, maar de pijn aan kiezen en tanden is één van mijn grootste angsten.
Ik wil afbellen, maar ik wil ook geen kaakontsteking. Ik durf niet, maar ik moet. Toen ik daarnet per ongeluk bij die kies floste, deed het geen pijn, alleen een beetje drukkend gevoel. De noodvulling moet eraf, en ik hoor daar ook dramatische verhalen over. Het zweet staat in mijn handen. Ik durf echt niet. Ik heb het gevoel dat dit een drama wordt.
Help.
Groetjes van Guinny
Toen ik de beslissing nam vanmiddag was ik rustig. Nu zit ik te trillen, ben twee keer flauwgevallen en de tranen staan in mijn ogen.
Wat is het geval? Donderdag heeft de tandarts een erg diep gaatje geboord. Had vijf verdovingen waarvan eentje rechtstreeks in de zenuw maar het deed nog steeds behoorlijk pijn. Mijn zenuw bleek ontstoken te zijn (heeft nooit pijn gedaan, behalve bij het bijten op bijvoorbeeld pitjes in brood). Heb antibiotica gekregen tegen de ontsteking en een afspraak voor over twee weken wanneer ik een definitieve vulling zou krijgen (indien de ontsteking over was). Donderdagavond redelijk wat pijn gehad. Vrijdagochtend was het nagenoeg over, zaterdag ook, maar zaterdagavond kwam de pijn weer opzetten. Niet dat het heel erg was, maar het is er wel. Het wordt elke dag een tikje erger, nog steeds niets om het over uit te gillen, maar toch. Ik maak me er zorgen om, voornamelijk omdat de tandarts me vertelde dat er waarschijnlijk dan een WKB nodig is. Ik heb gebeld, en de tandarts wil me graag morgenochtend om 11.30 zien. Ze heeft een uur voor me uitgetrokken, dus ik vermoed dat er een WKB voor me in de steigers staat.
En wat lees ik? Als de zenuw ontstoken is doet de WKB veel pijn omdat de verdoving niet naar behoren werkt. Ik maak me zo'n zorgen dat de antibiotica niet heeft aangeslagen en dat de zenuw dus nog ontstoken is en dat ik daardoor dus veel pijn zal krijgen. Ik kan allerlei soorten pijn verdragen, maar de pijn aan kiezen en tanden is één van mijn grootste angsten.
Ik wil afbellen, maar ik wil ook geen kaakontsteking. Ik durf niet, maar ik moet. Toen ik daarnet per ongeluk bij die kies floste, deed het geen pijn, alleen een beetje drukkend gevoel. De noodvulling moet eraf, en ik hoor daar ook dramatische verhalen over. Het zweet staat in mijn handen. Ik durf echt niet. Ik heb het gevoel dat dit een drama wordt.
Help.
Groetjes van Guinny
Re: Morgen moet ik eraan geloven...
Zo ja, dan is die overgevoelige zenuw al verwijderd voordat de noodvulling erin ging.
Wat je nu nog krijgt, is het schoonmaken van de wortel en het vullen. Dat is tijdrovend werk, maar erg goed te verdoven.
Wat je nu voelt bij duwen en trekken aan de tand, is een mini-wortelpunt ontsteking. Die blijft even nazeuren, omdat het medicament in de wortel niet alleen bacteriën doodt, maar ook de omgeving irriteert. Logisch hè? Dat heb je ook met een snee in je vinger. En negen van de tien keer verdwijnt dat binnen twee weken na het definitief vullen.
Antibiotica hebben daar niet veel invloed op. Paracetamol wel, dan hoort het helemaal weg te zijn zolang dat werkt. Je kunt natuurlijk gewoon van tevoren twee paracetamol nemen als je naar de tandarts toegaat. Dat kan absoluut geen kwaad voor de verdoving of de behandeling.
Volgens mij gaat het wel meevallen, Guinny.
Re: Morgen moet ik eraan geloven...
Bedankt voor de tip, ik neem in elk geval twee paracetamol, als ik ze binnen kan houden :smt003
Re: Morgen moet ik eraan geloven...
Als ik jou was zou ik overwegen iemand mee te vragen.
Ken je iemand die rustig blijft en die je misschien wat kan afleiden?
Misschien kan diegene een uurtje van te voren al bij je komen en kunnen jullie nog even wat ontspannends doen.
Fijn voor je dat je een tandarts hebt die zo goed met je angst omgaat (zoals je in je vorige mail schreef).
Heel veel succes!
Laat je nog even weten hoe het is gegaan?
Re: Morgen moet ik eraan geloven...
wel gaan hoor morgen, een ontsteking is nooit lekker, heb er al heel wat gehad, het fijnste aan een onsteking is dan de tandarts.
Klinkt gek, maar is wel zo, Heb 1 keer zo een ontsteking gehad in mn snijtand, mn hele gezicht deed zeer vooral mn neus. De tandarts verdoven, en aan de slag, wortelkanaaltjes doorgeboord, en ja hoor, de pijn verdween als sneeuw voor de zon. De druk was eraf, uiteraard daarna nog 2x geweest vijlen etc de hele mikmak.
Ik wil hiermee zeggen, tuurlijk is een wkb behandeling niet leuk, maar je voelt er eigenlijk weinig van en daarna is het zo fijn om van die pijn af te zijn. De eerste dagen daarna kan je nog een pijntje voelen, het is ook niet zo maar weg, maar daar zijn dan weer de paracetamolletjes of ibutjes voor. Gaan hoor, je zult zien achteraf ben je blij dat het allemaal gebeurt is.
sterkte morgen
gr
Re: Morgen moet ik eraan geloven...
Het viel inderdaad mee dinsdag, maar meer omdat de tandarts besloot nog geen wkb te doen omdat de kies geen pijn deed bij aantikken en slechts een klein beetje en kortdurend bij kou. Het wordt dus nog even aankijken, maar op dit moment ben ik wel blij met die beslissing want de pijn lijkt iets minder te worden.
Wat wel grappig was, is dat mijn tandarts aanbood een andere kies (die nog op het programma stond voor over een maandje) te vullen zodat ik me niet voor niets zorgen had gemaakt :smt003 Eigenlijk wou ik direct 'nee' brullen en naar huis gaan, maar ik was er nu toch en ze had toch wel gelijk. Anders had ik me echt voor niks zo druk lopen maken. Dus ik zei dat het goed was en ze was helemaal enthousiast omdat ze het zo dapper vond :oops:
Re: Morgen moet ik eraan geloven...
super van je hoor, en heeel fijn om te horen dat het allemaal mee gevallen is. Je tandarts verdient ook een pluim, hij/zij weet waarschijnlijk dat jij niet met liefde in de stoel kruipt, dus hup meteen een vulling gedaan. Zo zie je maar, achteraf denk je misschien, heb ik me daarom zo druk gemaakt. Dus in het vervolg zodra je wat vreemds voelt, hup naar de tandarts. Je kunt er maar beter snel bijzijn.
Nogmaal super van je hoor. Dit moedigd weer een hoop andere aan om te gaan.
groetjes jean
Re: Morgen moet ik eraan geloven...
ik had jaren angst voor de tandarts de dag van vandaag kan ik sinds jaren met een goed gevoel naar de tandarts en met veel minder angst , zij heeft me leren rustig worden en met haar kalmerende stem heb ik beseft dat het even volhouden is maar achteraf me des te beter voel .
Dit is mijn ervaring met wkb ik hoop dat je geluk hebt en al wat ik zeggen kan is dat je alleen kunt hopen en dat je er achteraf geen last van zal hebben. Ik wens je veel sterkte toe .
groeten :smt006