Ik heb al van jongs af aan angst voor de tandarts. Dat is ontstaan omdat de tandarts die we toen hadden, niet goed om kon gaan met kinderen en nogal slecht tegen kon als kinderen kinderen zijn.. (uitrekken van melktanden e.d). Ik werd banger en banger voor de tandarts, ook al hadden we inmiddels een hele andere en vriendelijke tandarts gekregen, nadat die ouwe ermee kapte.
Toen ben ik na mijn 16e eens een afspraak vergeten, en durfde ik daarna telkens niet een nieuwe afspraak te maken. Met de jaren werd mijn gebit natuurlijk steeds slechter, sowieso omdat ik het niet al te nauw nam met mondhygiëne, ik poetste wel, maar niet echt zoals het hoort... Dus dan durfde ik al helemaal niet naar de tandarts te gaan, bang voor de confrontratie, en alle behandelingen die hij zou moeten doen.
Maar inmiddels ben ik 22, en dacht ik dat ik toch wat aan mijn gebit moest doen, voordat het helemaal te laat is. Ik was al een tijdje bezig om echt goed te poetsen en te flossen, maarja, dat haalt al die jaren schade niet in. Er was al een uiterst linkse kies afgebroken (waar de vulling nog van in zit...) en ik kreeg vorige week enorme pijn aan één van mijn rechterkiezen. Die pijn straalde door naar de rest van de rechteronderkaak. Dus ik wist dat ik naar de tandarts zou moeten gaan, zeker toen mijn wang begon op te zwellen.
Met héél veel angst en trillende handen toch maar de tandarts gebeld, ik werd in een druk schema gepropt, maar toch ben ik blij dat ik het gedaan heb. Vandaag ben ik langs geweest en de tandarts was heel aardig, hij was heel duidelijk wat er moest gebeuren (een aantal kiezen zijn waarschijnlijk niet meer te redden en moeten getrokken worden). Hij maakte foto's en hij heeft me voorlopig penicilline gegeven tegen de ontsteking. Na de vakantie zal er vermoedelijk een WKB gedaan moeten worden bij die rechterkies (het meest acute probleem).
Er zijn ook meteen nieuwe afspraken gemaakt om alles te repareren... Ik zie er tegenop omdat ik niet weet wat me allemaal te wachten staat, maar aan de andere kant ben ik ook heel blij dat er eindelijk wat aan mijn gebit gaat gebeuren, zodat ik weer durf te lachen! Ik hoop dat andere jongeren die net zoals mij zijn ook de stap zetten...wacht niet langer, je gebit is nog niet hopeloos! Zoek een aardige tandarts die begrip en geduld heeft en laat je zo snel mogelijk behandelen!
Toen ben ik na mijn 16e eens een afspraak vergeten, en durfde ik daarna telkens niet een nieuwe afspraak te maken. Met de jaren werd mijn gebit natuurlijk steeds slechter, sowieso omdat ik het niet al te nauw nam met mondhygiëne, ik poetste wel, maar niet echt zoals het hoort... Dus dan durfde ik al helemaal niet naar de tandarts te gaan, bang voor de confrontratie, en alle behandelingen die hij zou moeten doen.
Maar inmiddels ben ik 22, en dacht ik dat ik toch wat aan mijn gebit moest doen, voordat het helemaal te laat is. Ik was al een tijdje bezig om echt goed te poetsen en te flossen, maarja, dat haalt al die jaren schade niet in. Er was al een uiterst linkse kies afgebroken (waar de vulling nog van in zit...) en ik kreeg vorige week enorme pijn aan één van mijn rechterkiezen. Die pijn straalde door naar de rest van de rechteronderkaak. Dus ik wist dat ik naar de tandarts zou moeten gaan, zeker toen mijn wang begon op te zwellen.
Met héél veel angst en trillende handen toch maar de tandarts gebeld, ik werd in een druk schema gepropt, maar toch ben ik blij dat ik het gedaan heb. Vandaag ben ik langs geweest en de tandarts was heel aardig, hij was heel duidelijk wat er moest gebeuren (een aantal kiezen zijn waarschijnlijk niet meer te redden en moeten getrokken worden). Hij maakte foto's en hij heeft me voorlopig penicilline gegeven tegen de ontsteking. Na de vakantie zal er vermoedelijk een WKB gedaan moeten worden bij die rechterkies (het meest acute probleem).
Er zijn ook meteen nieuwe afspraken gemaakt om alles te repareren... Ik zie er tegenop omdat ik niet weet wat me allemaal te wachten staat, maar aan de andere kant ben ik ook heel blij dat er eindelijk wat aan mijn gebit gaat gebeuren, zodat ik weer durf te lachen! Ik hoop dat andere jongeren die net zoals mij zijn ook de stap zetten...wacht niet langer, je gebit is nog niet hopeloos! Zoek een aardige tandarts die begrip en geduld heeft en laat je zo snel mogelijk behandelen!
Re: Na jaren stap gezet!
Ik vind het heel erg knap dat je die stap gezet hebt.
Ik hoop ook dat de vervolg behandelingen bij deze tandarts goed gaan verlopen,
dat je ondanks je angst wel blijft gaan.
Een begripvolle/vakkundige tandarts scheelt al heel veel,
Heel veel succes.
Re: Na jaren stap gezet!
Ik heb ook nog wat vragen aan de deskundigen hier, hoe lang duurt het normaal voordat die penicilline effect heeft en de ontsteking minder erg wordt? Ik neem ook nog paracetamol (500mg) om de pijn te stillen voorlopig. Dat kan geen kwaad hoop ik?
Re: Na jaren stap gezet!
sloeg na 3 dagen echt merkbaar aan, na het voltooien van de kuur was het bij mij in ieder geval echt weg.
Re: Na jaren stap gezet!
Volgende afspraak op 20 oktober...hopelijk valt het allemaal me, ik kijk er behoorlijk tegen op. :oops:
Re: Na jaren stap gezet!
Heeeel erg nerveus, ik ben bang dat het niet goed te verdoven is en dat ik pijn ga voelen, maarja..dan maar ff op de tanden bijten. Oh nee, dat gaat niet :oops: Dus de stoel vastgrijpen dan maar.
Re: Na jaren stap gezet!
Hij keek even, en zei "nou je zal geen verdoving nodig hebben, die zenuw is zo dood als een pier". Toen zag hij dat ik wit weg trok bij het woord verdoving "maar als je toch pijn voelt, gewoon je hand op steken dan verdoven we het". Hij heeft net zo lang verdoofd tot ik niks meer voelde. Toen even rondgekeken en naar de foto's gekeken, en tot de conclusie gekomen dat de kies helaas niet meer te redden viel :smt009 naja eigen schuld maar dan maar geen kies, het zal me een rotzorg zijn als ik maar weer fatsoenlijk verder kan.
Hij in de tussentijd nog even een gaatje gevuld in de uiterste kies rechts, niks van gevoeld want ik was harstikke verdoofd, ik voelde niks en hij deed alles heel rustig en zag ook dat ik nerveus was. De kies trekken was zo gebeurd, het was al zo'n rotzooitje daar door die ontsteking die er was dat het allemaal erg makkelijk was om de kies weg te halen, dus hij was echt niet te redden geweest met een WKB. Daarna kreeg ik van die gaasjes voor het bloeden. Ik werd misselijk dus ik moest van de tandarts even blijven zitten, ik vertelde dat ik nog naar A'dam moest maar hij zei dat ik het rustig aan moest doen.
Na een kwartier wat zitten te lezen mocht ik van hem weg, maar hij zei dat ik niks mocht overhaasten, mag niks drinken/eten tot de verdoving weg is en eten eigenlijk sowieso niet meer vandaag. Dat wordt lastig :lol: Vanaf morgen weer wel maar rechts niet kauwen.
Al bij al viel het allemaal mee dankzij de tandarts die echt veel fijner is dan die uit mijn kindertijd, blij dat ik toch weer gegaan ben. In januari is de volgende afspraak en moet er weer een kies uit, die uiterst links die al afgebroken was. Hopelijk vallen er ook nog wat kiezen te redden anders is het ook geen gezicht :oops: