Nog minder dan twee weken en dan moet ik weer voor het eerst op controle bij mijn nieuwe tandarts........ik hoop dat ik durf, hoe meer ik er aan denk hoe meer ik de zenuwen begin te krijgen.
Ik voel met net een klein kind! Alleen is er geen moeder die me in de auto zet en meeneemt, ik moet het deze keer helemaal zelf doen.
De drempel voelt als drie meter hoog. Ik snak naar een klein beetje peptalk.........HELP! :cry:
Ik voel met net een klein kind! Alleen is er geen moeder die me in de auto zet en meeneemt, ik moet het deze keer helemaal zelf doen.
De drempel voelt als drie meter hoog. Ik snak naar een klein beetje peptalk.........HELP! :cry:
Geen moeder om je in de auto mee te nemen... soms is dat nog even zo makkelijk... in elk geval een drempel achter je... kan je geen vriend of vriendin inschakelen dat die met je meegaat... desnoods alleen je brengt en haalt, dan heb je in elk geval een stok achter de deur!!!!
Ik kan me je gevoel zooo goed voorstellen. Toen ik voor de eerste keer weer naar de tandenmeneer ging zat ik ook al daaaaaaaaagen van te voren helemaal in de stress sliep niet meer... en het is zooo makkelijk voor mij om te zeggen dat het vast allemaal reuze mee zal vallen en dat je achteraf waarschijnlijk denkt "" waar heb ik me druk om gemaakt"...
En hoewel je dat gevoel zeker zal krijgen... heb je daar op dit moment natuurlijk niets aan...
Ik zou zeggen blijf hier lekker je gal spuwen en vertellen hoe zeunwachtig je bent... Maar probeer wel te voorkomen dat het je leven gaat beheersen. Je druk maken is één ding... maar je kan jezelf natuurlijk ook helemaal gek "denken" . Probeer soms de dingen te overanalyseren en het heel erg te maken... (stel je een tandarts voor met een boor op zijn hoofd en een haakje achter zijn oor, die met een onwijs grote boor, die natuurlijk ammenooitniet in je mond zal passen boven je mond ....) geloof me dat je er op een gegeven moment alleen nog maar om kan lachen...
Soms moet je jezelf ook niet al te serieus nemen!
In elk geval sterkte! En weet in je koppie dat het allemaal goedkomt en er ergere dingen op de wereld bestaan als een bezoek aan de tandarts.
Groetjes Moniqe
Wat mij overigens ook heeft geholpen , was om na het tandartsbezoek iets leuks in het vooruitzicht te hebben... iets waar je je heel erg op verheugd... dat ene boek wat je wil hebben of dat computerspel ofzo...
volgende week heb ik ook mijn 2e afspraak met een nieuwe (angst)tandarts. Vorige keer alleen een gesprek, volgende keer ook weer een gesprek en even kijken en een foto. Voor mij is die drempel ook enorm hoog, maar toch lager dan ik dacht want een paar weken geleden dacht ik nog dat ik nooit meer zou durven bellen om me weer ergens aan te melden. Dat kijken zie ik erg tegenop maar omdat ik weet dat die tandarts een superaardige en zeer rustige man is scheelt dat toch wel. Wat ook helpt is dat hij al heeft beloofd dat hij mijn grenzen respecteert en me niet zal vertellen wat er allemaal moet gebeuren. Dat durf ik nog niet aan. We hebben afgesproken om per keer te bespreken wat ik misschien zou aandurven of waarmee we kunnen oefenen. Hij zei ook: ik krijg je wel weer een keer die stoel in. Dus niet: volgende keer gaan we al beginnen. Totaal geen druk erachter.
Ik ga mijn angstgedachtes EN positieve gedachtes opschrijven deze week en dat neem ik volgende week mee. Gisteren dacht ik voor het eerst: 'het is haast een opluchting dat er nu iets aan kan gebeuren dat mijn tanden weer langzaamaan gezonder worden. Het kan in elk geval niet nog verder achteruit gaan.' Maak echt afspraken met je tandarts, wat jou kan helpen.
Toen ik belde voor de volgende afspraak vond ik het al heel wat dat ik durfde te bellen. Ik kon over 2 weken terecht. Ik dacht: heerlijk, even een week of zo geen stress. En inderdaad: geen stress. Nu wel een beetje maar dinsdag heb ik een nog belangrijker dag wat me meer stress bezorgt. Nu denk ik: ach kom op, het is nog een hele week NIET... En achteraf weet ik dat ik weer heel opgelucht en trots ben.
Succes!
Ingrid
Wel moet ik eerlijk zeggen dat het door jullie komt dat ik ben gaan bellen, door al die verhalen dat het allemaal wel meeviel en zo. Ik ga mijn best doen om dinsdagmorgen bij die tandarts naar binnen te lopen en ook om mijn eerste controle sinds jaren te laten doen. Of ik durf...ik weet niet, misschien wordt ik dinsdag wel kotsmisselijk wakker en ben ik hartstikke ziek, dat zal niet de eerste keer zijn.....Duimen jullie voor me dat het me lukt?????
Groetjes tandjetandje
Ik vindt dat eigenlijk een heel slim idee van je, om je man en kinderen eerst te sturen. Ik zou het zelfde gedaan hebben.
Nu weet je dat de tandarts best aardig is. Het is geen boeman. En met de rest van je familie gaat het nu prima.
Natuurlijk ben je bang. We gaan allemaal niet graag naar de tandarts. We hebben allemaal shcrik, toch gaan we.
Tandjetandje, maak je niet te druk. Probeer er niet te veel aan te denken.
We leven allemaal met je mee. En we staan allemaal achter je. Denk daar aan. Je bent niet alleen.