Ik ben door een redelijke vorm van angst een jaar of 15 niet naar de tandarts geweest.
3 jaar geleden kreeg ik vlak voor een vakantie pijn aan mijn tandvlees, en ben toen uit voorzorg last-minute naar een tandarts gegaan.
Was niets aan de hand, zat een miniem stukje visgraat in, wat was gaan irriteren.
De tandarts was zo ontzettend vriendelijk, ik was op dat moment natuurlijk gelijk gerustgesteld dat er niets aan de hand was.
Dat was voor mij wel de trigger om me aan te gaan melden bij deze tandarts.
Na de vakantie gelijk een afspraak gemaakt, en op wat gaatjes na was alles eigenlijk in orde.
De gaatjes konden gelijk diezelfde week nog gemaakt worden, en mijn gebit was als het ware weer helemaal in orde.
Daarna altijd consequent blijven gaan, goed gaan poetsen, flossen, rageren etc.
Altijd bij die fijne tandarts....
En toen kwam het nieuws: De tandarts ging weg. Ver weg....
Uiteindelijk gewoon bij zijn vervangster gebleven, en ook dat ging prima.
Ik bel nu zelfs de tandarts op als ik ergens last van heb, ga liever een keer teveel dan te weinig (of ze daar blij mee zijn :D ?)
Dat komt overigens maar heel zelden voor.
Mijn gebit is nog steeds in orde, en de angst is weg.
Ga ik met plezier? Nee, maar ook niet met angst.
Mijn angst was overigens nooit de ingrepen zelf, die kan ik wel aan (al heb ik mijn verstandskiezen onder narcose laten doen).
Mijn angst zat hem in het feit dat ik niet wist wat ging komen. Ik vond een controle verschrikkelijk, een vervolgafspraak voor een gaatje niet.
Komt uit de controle dat alles eruit moet? Of dat het echt slecht is?
Door regelmatig te gaan, ga ik ervanuit niet snel voor vervelende verrassingen te komen staan.
Nuttig bericht? Ik hoop dat het voor een angstige patient een duwtje in de rug kan zijn!
3 jaar geleden kreeg ik vlak voor een vakantie pijn aan mijn tandvlees, en ben toen uit voorzorg last-minute naar een tandarts gegaan.
Was niets aan de hand, zat een miniem stukje visgraat in, wat was gaan irriteren.
De tandarts was zo ontzettend vriendelijk, ik was op dat moment natuurlijk gelijk gerustgesteld dat er niets aan de hand was.
Dat was voor mij wel de trigger om me aan te gaan melden bij deze tandarts.
Na de vakantie gelijk een afspraak gemaakt, en op wat gaatjes na was alles eigenlijk in orde.
De gaatjes konden gelijk diezelfde week nog gemaakt worden, en mijn gebit was als het ware weer helemaal in orde.
Daarna altijd consequent blijven gaan, goed gaan poetsen, flossen, rageren etc.
Altijd bij die fijne tandarts....
En toen kwam het nieuws: De tandarts ging weg. Ver weg....
Uiteindelijk gewoon bij zijn vervangster gebleven, en ook dat ging prima.
Ik bel nu zelfs de tandarts op als ik ergens last van heb, ga liever een keer teveel dan te weinig (of ze daar blij mee zijn :D ?)
Dat komt overigens maar heel zelden voor.
Mijn gebit is nog steeds in orde, en de angst is weg.
Ga ik met plezier? Nee, maar ook niet met angst.
Mijn angst was overigens nooit de ingrepen zelf, die kan ik wel aan (al heb ik mijn verstandskiezen onder narcose laten doen).
Mijn angst zat hem in het feit dat ik niet wist wat ging komen. Ik vond een controle verschrikkelijk, een vervolgafspraak voor een gaatje niet.
Komt uit de controle dat alles eruit moet? Of dat het echt slecht is?
Door regelmatig te gaan, ga ik ervanuit niet snel voor vervelende verrassingen te komen staan.
Nuttig bericht? Ik hoop dat het voor een angstige patient een duwtje in de rug kan zijn!